ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺘﻦ ﻫﺎ ، ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺖ ﻣﻰ ﻧﻬﻰ ﺑﺮ ﮐﻼﻡ ﻣﻦ ، ﺑﺎ ﺣﺘﺮﺍﻡ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ.ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺎﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﻳﺮﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﺖ ﻫﻤﺪﻡ ﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ. ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻡ.ﺯﻳﺒﺎ ، ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺕ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﻬﺎﻳﻢ ﺩﺳﺖ ﺧﻄﺖ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺖ ﮐﺮﺩﻡ. ﻭﻟﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻤﺖ. ﺍﺯ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺩﻟﺴﭙﺮﺩﮔﻰ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻯ ﮐﻪ ﺗﺎﺏ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻯ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺭﻓﺘﻰ ؟ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻰ ﻣﻦ ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻰ ﺗﺎﺏ ﺩﻳﺪﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ. ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ.ﻗﺎﺻﺪﮎ ﻫﻢ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ. ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﺷﺪ. ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺗﻮ ﻋﺰﻳﺰﻯ ، ﺍﮔﻪ ﻳﻪ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻰ ، ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﺵ ﻳﺎﺳﻬﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺖ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﮐﻨﻨﺪ.ﮐﺎﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮﻫﺎﻳﺖ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺍﺷﮑﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ. ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ، ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺷﮑﻔﺪ، ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ.ﻧﻴﻢ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺍﻡ ﮐﻦ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺑﻰ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺮﺍ ﺗﻮ ﺁﺑﻰ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻦ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺑﻰ ﻗﺮﺍﺭﻯ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﺷﮑﻔﺘﻪ. ﺯﻳﺒﺎ ، ﺍﻣﺸﺐ ، ﺷﺎﻡ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ.ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺕ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﻊ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﻡ ﻭ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺁﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻫﺎﻳﻢ ﺷﻤﻌﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﺴﻮﺯﺩ. ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﻳﺎﺩﻡ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪ.
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
