ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺯﻥ ﻣﺴﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﻑ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺁﻥ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﺩ.ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﻛﻤﻜﺘﺎﻥ ﻛﻨﻢ. ﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﻛﺴﯽ ﻧﺎﻳﺴﺘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎﺳﺖ... ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻻﺳﺘﻴﮏ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺷﺪ ﺯﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ؟؟ ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺑﺪﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﯼ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩﻡ.ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ. ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻳﻞ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺯﻥ ﻛﺎﻓﻪ ﻛﻮﭼﻜﯽ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﺎﻓﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯﻥ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﺸﺖ ﻣﺎﻫﻪ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺭﻭﯼ ﭘﺎ ﺑﻨﺪ ﻧﺒﻮﺩ.ﺯﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺻﺪ ﺩﻻﺭ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ!ﺍﻣﺎ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺳﻔﺮﻩ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ،ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ:ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﺑﺪﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺭﻭﺯﻱ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩﻡ،ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﯽ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﯽ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮔﻔﺖ:ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺳﻤﻴﺖ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﺎﺳﺖ...
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
