ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭ ﺯﻥ ﻣﺼﺮﯼ ﺍﺵ ﻓﻮﺯﯾﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1317ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻘﺮﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﺼﺮﯼ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﮥ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﮐﯿﺪ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻫﺎﺕ ﻃﻮﻝ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺧﻂ ﺁﻫﻦ ﺭﺍ ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﺕ ﭼﻮﻥ ﮔﭻ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺨﺸﺪﺍﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﮏ ﻭ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﻗﺘﺎً ﺳﻔﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺪﺧﺪﺍﯼ ﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻠﯿﮥ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﺳﺖ ﻣﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻗﺪﻣﺖ ﺭﯾﺸﮥ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ )ﻣﺎﺳﺖ ﻣﺎﻟﯽ(ﺍﺯﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ، ﻭ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺳﺖ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺑﻮﺩ.ﺣﮑﯿﻢ ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ) :ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯾﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺁﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﻨﺪ. ( ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺌﻮﻝ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻪ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ، ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﻘﯿﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺵ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺗﺠﻬﯿﺰ ﻗﺸﻮﻥ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﻭ ﻟﻌﺎﺏ...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
داستان زیبای فال فروش پیشنهاد میکنم از دستش ندید نکات جالبی توی داستان وجود داره نثر روانی هم داره 5دقیقه وقت بذارید وبخونید خوندنش خالی از لطف نیست¤¤¤¤¤برای خواندن این داستان زیبا به ادامه مطلب مراجعه کنید اوقات خوبی داشته باشید لطفا پس از خواندن نظر فراموش نشه با تشکر¤¤¤¤¤
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
داستان زیر بخشی از خاطرات یک روح آزرده ست که توست خانم نرگس احمدی نوشته شده پیشنهاد میکنم حتما بخونید خالی از لطف نیست برای خواندن به ادامه مطلب سفر کنید راستی منتظر نظرات شما دوستای گلم هستم از توجه تون ممنون
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻮﭘﺎﻧﯽﺑﻪﺩﺭﺧﺖﺗﮑﯿﻪﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﻭﺑﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﺶﺧﯿﺮﻩﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﻭﺯﺵ ﻣﻼﯾﻢﻧﺴﯿﻢﮔﻮﯾﺎﺍﻓﮑﺎﺭﺍﻭﺭﺍﺑﻪﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻩﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺧﻮﺩﮔﻔﺖﻣﻦ ﻋﻤﺮﯾﺴﺖﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢﻭ ﺑﻪ ﻏﯿﺮﺍﺯﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﻢﮐﺴﯽﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺍﻫﺎﻟﯽﺭﻭﺳﺘﺎﺍﺻﻼﺣﺎﻝﻣﻦ ﭼﻮﭘﺎﻥﺭﺍﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻨﺪ.ﺭﻭﺯﯼﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺷﻬﺮﺑﻪ ﺩﻩﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﻔﺎﻭﺻﻤﯿﻤﯿﺖ.ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﻫﻢﻣﺎﻧﻨﺪﺷﻬﺮﺷﺪﻩﺍﺳﺖ.ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺍﻏﯽﺍﺯﺩﯾﮕﺮﯼﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩﻣﮕﺮﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﯼﻣﺮﮒ!ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﻓﮑﺮﯼﺑﻪ ﺫﻫﻨﺶﺭﺳﯿﺪﻭﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺭﺍﺑﺮﻟﺒﺎﻥﺍﻭ ﻧﺸﺎﻧﺪ.ﺑﺎﺗﻤﺎﻡﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺩﺯﺩﮔﺮﮒ.ﮔﺮﮒ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ.ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪﮐﻪ ﺳﺮﻭ ﮐﻠﻪ ﯼﺍﻫﺎﻟﯽﺩﻩﺑﺎﺑﯿﻞﻭﮐﻠﻨﮓﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ.ﭼﻮﭘﺎﻥﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻩﺑﺴﯿﺎﺭﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪ.ﺯﺑﺎﻧﺶﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪﻩﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﻡﺑﻌﺪﺍﺯﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻥﺑﻪ ﺩﻭﺭﻭﺍﻃﺮﺍﻑﻭﻟﺒﺨﻨﺪﭼﻮﭘﺎﻥﺑﻪﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪﺭﺳﯿﺪﻧﺪﮐﻪﭼﻮﭘﺎﻥﺁﻧﻬﺎﺭﺍﻓﺮﯾﺐ ﺩﺍﺩﻩﻭﺑﺎﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖﺁﻧﺠﺎﺭﺍﺗﺮﮎﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﺍﺷﮏﺷﻮﻕﺭﺍﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻥﭼﻮﭘﺎﻥ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ... ﺍﺯﺁﻥﻣﺎﺟﺮﺍﻣﺪﺕﻫﺎﻣﯿﮕﺬﺷﺖ.ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪﺑﻮﺩﻭﺑﻪﮔﺬﺷﺘﻪﻓﮑﺮﻣﯿﮑﺮﺩﻭ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ.ﺑﻪﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﻢ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢﻭﻫﻢﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥﺍﺯﻣﺸﮑﻠﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒﻣﯿﮑﻨﻢ.ﭘﺲﻓﺮﯾﺎﺩﺯﺩﮔﺮﮒ ﺁﻣﺪ.ﮔﺮﮒﺁﻣﺪ.ﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺩﺭﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢﺯﺩﻥ،ﻣﺮﺩﻡﺩﻩﭘﯿﺪﺍﯾﺸﺎﻥﺷﺪ.ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺑﺎﺯﻫﻢﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻭﺧﺪﺍﺭﺍﺷﮑﺮ ﮐﺮﺩﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﺤﺒﺖﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ.ﺍﺯﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽﻭﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﺑﻠﻨﺪﺧﻨﺪﯾﺪ.ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺖﻫﻤﻪﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪﭼﻘﺪﺭﺣﻀﻮﺭﺷﺎﻥﺩﺭﮐﻨﺎﺭﺍﻭﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶﺍﺳﺖ.ﺍﻫﺎﻟﯽﺑﺎﺩﯾﺪﻥﺧﻨﺪﻩﯼ ﭼﻮﭘﺎﻥﻭﺍﯾﻨﮑﻪﺑﺮﺍﯼﺑﺎﺭﺩﻭﻡ ﺭﮐﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪﺑﺴﯿﺎﺭﺧﺸﻤﮕﯿﻦﺷﺪﻧﺪﻭ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡﺯﯾﺮﻟﺐﺑﻪﺍﻭﭼﯿﺰﯼﮔﻔﺘﻨﺪﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻭﭼﻮﭘﺎﻥﻓﺮﺻﺖﻧﮑﺮﺩﮐﻪﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﺪ... ﺭﻭﺯﯼﺍﺯﺭﻭﺯﻫﺎﮔﺮﮒﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽﺩﻩﺁﻣﺪ.ﻭﻗﺘﯽﭼﻮﭘﺎﻥﺭﺍﺑﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥﺗﻨﻬﺎﺩﯾﺪﺑﻪﻃﺮﻑﮔﻠﻪ ﺁﻣﺪ.ﭼﻮﭘﺎﻥﻫﺮﺍﺳﺎﻥﻓﺮﯾﺎﺩﺯﺩ ﮔﺮﮒ.ﮔﺮﮒﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ.ﻭﻟﯽﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪﺳﺮﺍﻏﺶﻧﯿﺎﻣﺪﻭﻫﻤﻪﯼ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﺶ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺣﺎﻻﻓﻘﻂﭼﻮﭘﺎﻥﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻭﻻﺷﻪﯼ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻓﯿﻘﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ... ﻭﺩﺭﺁﻧﺴﻮ ﭼﻮﭘﺎﻥﺭﺍ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺍﺯ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪ ﭼﺮﺍ؟!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺧﯿﻠﯽﺯﻭﺩﺍﺯﺧﻮﺍﺏﺑﯿﺪﺍﺭﻣﯽﺷﺪ.ﺍﻣﺎ ﺻﺒﺤﺶﺭﺍﺑﺎﺷﻨﯿﺪﻥﺻﺪﺍﯼﺳﻨﺘﻮﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﻝ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻭﺗﻨﻬﺎﺁﺑﯽﺁﺳﻤﺎﻧﯽﺭﺍﻣﯽﻧﻮﺍﺧﺖ.ﺑﺎ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﺩﻟﺘﻨﮕﯽﺍﺵﺩﺭﺟﻨﮕﻞﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻨﻬﺎﻣﺤﺮﻡﺍﺳﺮﺍﺭﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮﺩﺑﺮﺍﯼﻫﻤﯿﻦﻫﻨﮕﺎﻡﺩﺭﺩﻣﻨﺪﯼﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﻪﺁﺳﻤﺎﻥﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ.ﺁﺑﯽﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻤﺮﺩﻭﺍﺯﺳﻔﯿﺪﯼﺁﻥﮐﻢﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻫﻤﯿﺸﻪﺁﺑﯽﺑﺮﻧﺪﻩﺑﻮﺩ.ﮐﻤﯽﺍﺯ ﺁﺑﯽﺁﺳﻤﺎﻥﻭﮐﻤﯽﻫﻢﺍﺯﺯﺭﺩﭘﺎﯾﯿﺰ ﻗﺮﺽﻣﯽﮔﺮﻓﺖﻭﺩﺭﺧﯿﺎﻟﺶﻻﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺒﺰﺩﺭﮐﻨﺎﺭﺩﺭﯾﺎﭼﻪﺑﻬﺸﺖﺭﻭﺣﺶﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺑﻪﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﮐﻪﻣﯽﺭﺳﯿﺪ ﭘﺎﻫﺎﯼﻧﺎﺗﻮﺍﻥﻭﺧﺴﺘﻪﺍﺵﺭﺍﺑﻪﺩﺳﺖ ﺁﺏﻣﯽ ﺳﭙﺮﺩ ﺗﺎﮔﺮﻡ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪﺁﺏﺗﻨﻬﺎﺭﺍﺯﭘﺎﻫﺎﯼﺧﺴﺘﻪﺍﺵﺭﺍ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ.ﺑﺎﺳﻨﮕﻬﺎﯼﺭﯾﺰﻭﺩﺭﺷﺖ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻣﻮﺳﯿﻘﯽﺯﻧﺪﻩﺍﺟﺮﺍﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯﺳﮑﻮﺕ ﺍﺷﯿﺎ ﺷﻌﺮﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﺪﺗﯽﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖﻭﺑﺎﺯﺑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭﻣﯿﺎﻧﻪﺭﺍﻩﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼﺳﯿﺎﻫﺶﺭﺍﺑﺮ ﺭﻭﯼﺻﯿﺪﺻﯿﺎﺩﭘﻬﻦﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﻟﺤﻈﻪﻫﺎﺭﺍﻋﮑﺲﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖﻭﺩﺭﺻﻨﺪﻭﻗﭽﻪﯾﺎﺩﮔﺎﺭﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺫﻫﻨﺶﺛﺒﺖﻣﯽﮐﺮﺩ.ﻭﻗﺘﯽﺑﺎﺭﺍﻥﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻫﻤﺪﺭﺩﺑﺎﺭﺍﻥﻣﯽﺷﺪﻭﺑﻌﺪﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭﺯﯾﺮﺗﻼﻟﻮﺧﻮﺭﺷﯿﺪﻧﯿﻠﮕﻮﻥﺑﺎﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼﺭﻧﮕﯽﺧﯿﺎﻟﺶﻫﻤﺴﻔﺮﻣﯽ ﺷﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽﺁﺳﺎﻥﺑﺮﺍﯾﺶﺗﻤﺎﻡﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪﺑﻮﺩﺍﻣﺎﺍﺯﮐﺪﻭﺭﺕﺳﺎﺑﻖ ﺧﺒﺮﯼﻧﺒﻮﺩ.ﺍﺭﺯﺵﺧﺎﻃﺮﺍﺕﮔﺬﺷﺘﻪﺭﺍ ﺩﺭﺳﺮﺍﭘﺮﺩﻩﺧﯿﺎﻟﺶ ﺳﺨﺖﺑﺎﻻﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺗﺎﺑﺮﮒﺟﺪﯾﺪﯼﺍﺯﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼﺳﭙﯿﺪﺭﺍﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵﺭﻗﻢﺯﻧﺪ.ﺧﯿﺎﻝﺁﯾﻨﺪﻩﻧﻮﺑﻪ ﻫﯿﺠﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ. ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻨﺪﺍﻣﺎﺍﻭﻫﻨﻮﺯﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺼﺮﯾﺨﺒﻨﺪﺍﻥﺍﺣﺴﺎﺱﭘﺮﺍﺯﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﯿﺴﺖ. ﺷﻮﻕﺭﻫﺎﯾﯽﻭﺭﺳﺘﮕﺎﺭﯼﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﻣﻮﺝﻣﯽﺯﺩﭼﺮﺍﮐﻪﺑﺎﻧﻮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎ(ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﻟﯽ)ﺩﺭﻫﻤﻪﺟﺎ ﺣﻀﻮﺭﯼ ﺳﺒﺰ ﺩﺍﺭﺩ.¤¤¤ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ: ﻣﺎﻩ ﻣﻨﯿﺮ ﻗﻀﻮﯼ¤¤¤
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻨﺪﯾﻦﺳﺎﻝﻣﯽﺷﺪﮐﻪﺗﻮﯼﺍﯾﻦﺷﻬﺮ ﻇﻠﻤﺖﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻧﻪﺁﺩﻡﺟﺪﯾﺪﯼﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﮐﺴﯽﺟﺮﺃﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺎﺵ ﺭﻭﺍﺯﻣﺤﺪﻭﺩﻩﺷﻬﺮﺑﺬﺍﺭﻩﺑﯿﺮﻭﻥ ؛ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯﺗﺮﺱﺩﻧﯿﺎﯼﻏﺮﯾﺒﻪﺑﯿﺮﻭﻥﺍﺯﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ،ﺁﺧﻪﺑﻌﻀﯽﻫﺎﺍﺯﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺸﻮﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺸﺖﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﺍﻭﺿﺎﻉﺑﺪﺗﺮﻩﻭﺍﻭﻧﺠﺎﻫﻢﺟﺰﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭ ﻣﺮﮒﻫﯿﭻﭼﯿﺰﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﻩ.¤¤¤¤¤¤¤¤ادامه داستان را در ادامه مطلب مشاهده فرمایید¤¤¤¤¤¤¤¤
لطفا نظر بدید مرسی
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺧﯿﺮﺍًﺷﺒﻬﻪﺍﯼ ﺩﺭﺷﺒﮑﻪﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻄﺮﺡﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﺮﯾﺐ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺣﻮّﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺑﻠﯿﺲ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮﻭﻗﺘﯽﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﺁﺩﻡﺳﺠﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩ،ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﮑﺮﺩ؟ ﭘﺲ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺸﻮﺩﻭﺁﺩﻡﻭﺣﻮﺍﺭﺍﻓﺮﯾﺐﺩﻫﺪﺗﺎ ﻣﯿﻮﻩ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ؟! بقیه مطلب را در ادامه مطلب مشاهده فرمایید دوست گلم لطفا نظر بده مرسی
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﻪﮐﺎﺭﻫﺎﯼﺧﺎﻧﻪﻣﯿﺮﺳﻢ،ﺗﺎﻣﺎﺩﺭﻡ ﺁﺧﺮﯾﻦﺭﺟﻬﺎﯼﻗﺎﻟﯽﺭﺍﮐﻪﯾﮏﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﮔﺮﻩﺑﺰﻧﺪﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﻮﯼﻧﺎﻥﺗﻨﻮﺭﯼﻓﻀﺎﯼﺧﺎﻧﻪﺭﺍ ﭘﺮﮐﻨﺪﻭﻣﻦﺑﯽﻭﺍﻫﻤﻪﺍﺯﻣﻘﺎﺑﻞﺑﻘﺎﻝ ﻣﺤﻞﺭﺩﺷﻮﻡ ﻭﺳﺮﻡﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﺗﺎﺳﺎﻋﺘﯽﺩﯾﮕﺮﭘﻮﻝﮐﯿﺴﻪﯼﺁﺭﺩ ﺳﺎﻝﻗﺒﻞﺭﺍﭘﺮﺩﺍﺧﺖﺧﻮﺍﻫﻢﮐﺮﺩ...ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﺑﻪﻧﺰﺩﺩﻭﺭﻩﮔﺮﺩﯼﻣﯽﺭﻭﻡﮐﻪ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻭﺍﻧﺖﻗﺮﺍﺿﻪ ﺍﺵ ﺑﺴﺎﻁ ﭘﻬﻦ ﻣﯿﮑﻨﺪﻭﺁﻥﺭﻭﺳﺮﯼﺻﻮﺭﺗﯽﺭﻧﮕﯽﺭﺍ ﮐﻪﺧﻮﺍﻫﺮﮐﻮﭼﮑﻢﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺖ ﻭﺭﺍﻧﺪﺍﺯﻣﯿﮑﻨﻢﻭﺍﺯﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢﺁﻧﺮﺍﺑﭙﯿﭽﺪﻭﻧﮕﻪﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪﺑﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ. ﺑﺮﺗﭙﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ، ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﻈﺎﺭﻩﻣﯽﮐﻨﻢ،ﺩﻻﻝﻗﺎﻟﯽﺍﺯﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥﻣﯽﺷﻮﺩﻭﻣﻦﺩﺭﺗﺐﻭﺗﺎﺏ ﺍﯾﻨﮑﻪﭼﻘﺪﺭ ﭼﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢﺯﺩ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺮﻧﺞ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻔﺖ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻧﺸﻮﺩ.. ﺷﺐﺑﻪﺧﺎﻧﻪﻣﯽﺁﯾﻢ،ﺻﺪﺍﯼﺳﺮﻓﻪﯼ ﻣﺎﺩﺭﺍﻣﺎﻧﺶﺭﺍﺑﺮﯾﺪﻩﻭﻣﻦﺭﻭﯼﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡﮐﻪﺑﮕﻮﯾﻢﺩﯾﮕﺮﻋﻄﺎﺭﯼﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻪﺩﺍﺭﻭ ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ ﻭﻧﻪ ﺁﺭﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺎﻥ ﭘﺨﺘﻦﺧﺮﯾﺪﻡﻭﻧﻪﺁﺫﻭﻗﻪﺍﯼ،ﻭﺑﺎﯾﺪ ﻫﻨﻮﺯﺧﻮﺍﻫﺮﻡﺭﻭﺳﺮﯼ ﭘﺎﺭﻩﯼ ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺭﺍﺳﺮﮐﻨﺪﮐﻪﭘﻮﻝﻗﺎﻟﯽﺭﺍﺩﺭﺳﺖﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﯿﺐ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺍﺳﺖ...
تاریخ: پنج شنبه 25 آبان 1391برچسب:اس ام اس کده پاسارگاد,داستانکده پاسارگارد,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺗﺮﺍﺯﻭﯾﺶﭘﺮﺍﺯﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻮﺩﻭﻣﯿﻮﻩﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖﺭﺍﺍﺭﺯﺍﻥﻣﯽﻓﺮﻭﺧﺖﺍﻣﺎﮐﺴﯽ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﯾﺪ، ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎﺳﺖ.ﭼﺘﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪﺍﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥﻣﺎﻧﺪﺍﺯﺑﺎﺭﺍﻥﻭﻓﺮﺩﺍﺑﺎﺯﭘﺲ ﮔﯿﺮﻡ.ﺑﻪﺗﺮﺍﺯﻭﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼﮐﺮﺩﻭﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ...ﺧﻨﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢﺩﺭﺩﻭﮐﻔﻪﺑﻪﯾﮑﺴﺎﻥﻧﻤﯽ ﺑﺎﺭﺩ.ﻫﻤﯿﺸﻪﺑﺎﯾﺪﯾﮏﮐﻔﻪﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﮐﻨﺪ،ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺑﻮﯼﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﭘﺴﺮﺵﻣﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻭﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﻕﻣﺮﮒﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﺩﺭﺻﺪﺍﯾﺶ ﺑﻐﻀﯽﻧﻬﻔﺘﻪﺑﻮﺩ،ﻧﻪﺍﺻﻼﻧﻬﻔﺘﻪﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪﺳﺮﺑﺎﺯ ﺯﺩﻩﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﻨﺪﻭ ﺗﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻭﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺍﻧﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﻭﯾﮏﺧﯿﺎﺑﺎﻥﺩﺭﺍﺯﻭﻫﯿﭽﮑﺲﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﺮﻩ ﻫﻢ ﺧﺮﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ
تاریخ: پنج شنبه 25 آبان 1391برچسب:داستان کوتاه پاسارگاد,اس ام اس کده پاسارگارد,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
