ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﯿﺮ ﺯﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺍﯾﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺯﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﯽ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﺒﯽ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﻧﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﺷﺨﺮﺍﺵ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻫﻤﺴﺮ ﭘﯿﺮﺵ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺑﺪﯼ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺿﺒﻂ ﺷﺪﻩ ﭘﯿﺮﺯﻥ، ﻻﻻﯾﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﺩﻫﮑﺪﻩ ﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺍﺵ ﺭﺍﺷﺨﻢ ﺑﺰﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ: ﭘﺴﺮﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﮑﺎﺭﻡ.ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ.ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻦ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺷﺨﻢ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ.ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭘﺪﺭ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ:ﭘﺪﺭ,ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﻧﺰﻥ,ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ۴ .ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ۱۲ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥFbiﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ,ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ؟ ﭘﺴﺮﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﭘﺪﺭ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ، ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ.

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻫﻮﺍ ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻫﺮﺩﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﮔﺸﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﯾﺪﻧﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﭘﺮﺳﯿﺪ":ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟"ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﻰ ﺯﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺯﺷﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﻯ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﮐﻮﭼﮑﺸﺎﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮔﻔﺘﻢ":ﺑﯿﺎﯾﯿﻦ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮﻯ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ".ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ ﻭ ﮐﻤﻰ ﻧﺎﻥ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺑﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺷﺪﻡ.ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ" :ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﯾﻦ؟"ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﮐﺶ ﻧﺦ ﻧﻤﺎﻯ ﻣﺒﻞ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ":ﻣﻦ ﺍﻭﻩ…ﻧﻪ"!ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺭﻭﻯ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺁﺧﻪ ﺭﻧﮓ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﻭ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻩ".ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﺷﻼﻕ ﻧﺰﻧﺪ، ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺎﻟﻰ ﺁﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﻌﺪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺯﺩﻡ. ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ، ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ، ﺳﻘﻔﻰ ﺑﺎﻻﻯ ﺳﺮﻡ، ﻫﻤﺴﺮﻡ، ﯾﮏ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ، ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻯ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺳﺮﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻡ.ﻟﮑﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ، ﭘﺎﮎ ﻧﮑﺮﺩﻡ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﭼﻪ ﺁﺩﻡ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻫﺴﺘﻢ...

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺷﺪﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺩﻭﯾﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻣﻨﻢ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻝ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻧﻮﮎ ﺯﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻡ ﺁﺧﻪ ﺳﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻬﺎ ﺩﻭﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﭘﺮﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺗﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻭ ﯾﺎﮐﺮﯾﻢ!ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﺋﯽ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯾﺸﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺮ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻻ ﻣﺮﻏﮏ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﻪ.ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻪ ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻄﺮ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺮﻏﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﭘﺮ ﻃﻤﻊ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ. ﺁﺭﯼ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺍﻭﻧﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ!

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺷﺘﻪﺍﺵ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﯽﺯﺩ.ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ ﺯﻟﺰﻟﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﺍﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ.ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺸﺴﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ.ﻣﺪﺍﻡ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺶ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ؟ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﭼﻪ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ؟ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻟﺮﺯﯾﺪ.ﭼﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮﺩ.ﺑﻠﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﺁﻣﺪ.ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ.ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﯾﺰﺩ.ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ، ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﺶ، ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺷﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ.ﭼﺮﺍ؟ ﭼﺮﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮔﻞ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﯽ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺭﻭﯼ ﭘﻞ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ.ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻗﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺧﯽ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ ﻭ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ:ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ. ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺃﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ.ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻧﻪ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ»ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ«. ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻓﺮﻭﺵ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﻃﻮﻃﯽ ﮐﺮﺩ. ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﻮﻃﯽ ﺧﻮﺵ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ۵۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﻓﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﻗﯿﻤﺖ ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ۱۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻮﻡ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ۴۰۰۰ ﺩﻻﺭ.ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻣﻦ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﻭ ﻃﻮﻃﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﯾﺮ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﮐﺸﯿﺸﯽ ﺩﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻻﯾﻌﻘﻞ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺮﺩ ﻭﻟﮕﺮﺩﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﮐﺸﯿﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺍﺯ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ؟ﮐﺸﯿﺶ ﻫﻢ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢﺣﺎﺻﻞ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﺴﺎﺭﯼ ﻭ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ.ﻣﺮﺩﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻨﻔﻌﻞﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﺵ ﮔﺮﻡ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﮐﺸﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﻮ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﭖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ...

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻭﻗﺘﯽﺧﯿﻠﯽﮐﻮﭼﮏﺑﻮﺩﻡﺍﻭﻟﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼﮐﻪﺩﺭﻣﺤﻠﻤﺎﻥﺗﻠﻔﻦ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﻫﻨﻮﺯﺟﻌﺒﻪﻗﺪﯾﻤﯽﻭﮔﻮﺷﯽﺳﯿﺎﻩﻭ ﺑﺮﺍﻕﺗﻠﻔﻦﮐﻪﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻭﺻﻞﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ. ﻗﺪﻣﻦﮐﻮﺗﺎﻩﺑﻮﺩﻭﺩﺳﺘﻢﺑﻪﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪﻭﻟﯽﻫﺮﻭﻗﺖﮐﻪﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦﺣﺮﻑﻣﯿﺰﺩﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡﻭﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩﻡ! ﻗﺪﻣﻦﮐﻮﺗﺎﻩﺑﻮﺩﻭﺩﺳﺘﻢﺑﻪﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪﻭﻟﯽﻫﺮﻭﻗﺖﮐﻪﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦﺣﺮﻑﻣﯿﺰﺩﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡﻭﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩﻡ! ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﺪﺗﯽ ﮐﺸﻒﮐﺮﺩﻡﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﻋﺠﯿﺐﺩﺭﺍﯾﻦﺟﻌﺒﻪﺟﺎﺩﻭﯾﯽﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪﮐﻪﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺭﺍﻣﯽﺩﺍﻧﺪ.ﺍﺳﻢ ﺍﯾﻦﻣﻮﺟﻮﺩﺍﻃﻼﻋﺎﺕﻟﻄﻔﺂﺑﻮﺩ،ﻭﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﻟﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﺩﺍﺩ.[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺴﻌﻮﺩ ، ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﻭ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻨﺪﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻨﺎﻡ Vikkiﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ.ﻛﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻇﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺷﺪ.ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻓﻜﺮﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭVikkiﻓﻘﻂ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ" .ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ، Vikki ﭘﻴﺶ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ، ﻗﻨﺪﺍﻥ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻱ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ، ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟" "ﺧﺐ، ﻣﻦ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ".ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﺪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ" .ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺴﻌﻮﺩ...ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻳﻚ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ:ﭘﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ Vikkiﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻱ!، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺪﺍﺭﻱ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺨﺘﺨﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ، ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺎﻣﺎﻥ

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻫﺎﻱ ﻭﻳﮋﻩ ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻳﮏ ﺗﺨﺖ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻋﺖ ۱۰ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻲ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻭﺿﻌﻒ ﻣﺮﺽ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻭﺭﺍﻱ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺍﺟﻨﻪ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﮐﺴﻲ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺁﻥ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ، ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ، ﺑﻌﻀﻲ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﻮﭼﮑﻲ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻋﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﻱ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ… ﺩﻭ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ» ﺟﺎﻧﺴﻮﻥ«‌ﻧﻈﺎﻓﺘﭽﻲ ﭘﺎﺭﻩ ﻭﻗﺖ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪ. ﺩﻭﺷﺎﺧﻪ ﺑﺮﻕ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﻔﻆ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺰ ﺑﺮﻕ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺷﺎﺧﻪ ﺟﺎﺭﻭﺑﺮﻗﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺰ ﺯﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪ!!..

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﺎﺭﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺰ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ، ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ، ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﯾﻚ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯼ ﺍﺯﺵ ﺟﻠﻮ ﺯﺩ!ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺎﻛﯽ ﻣﯿﺸﻪ، ﭘﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ، ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻐﻞ ﻣﻮﺗﻮﺭﻩ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻪ.ﯾﻚ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻡ ﻣﯿﺮﻩ، ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯾﻪ ﻏﯿﯿﯿﯿﯿﮋ ﺍﺯﺵ ﺟﻠﻮ ﺯﺩ! ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺎﻙ ﻗﺎﻁ ﻣﯿﺰﻧﻪ، ﭘﺎ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺗﻪ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ، ﺑﺎ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﻮﺭﻩ ﺟﻠﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ.ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺎﺯ ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ، ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯾﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺮ ﺍﺯ ﺑﻐﻠﺶ ﺭﺩ ﺷﺪ! ﻃﺮﻑ ﻛﻢ ﻣﯿﺎﺭﻩ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ ﻫﻢ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺰﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭ. ﺧﻼﺻﻪ ﺩﻭﺗﺎﯾﯽ ﻭﺍﻣﯿﺴﺘﻦ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ، ﯾﺎﺭﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻪ، ﻣﯿﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ، ﻣﯿﮕﻪ:ﺁﻗﺎ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ!ﻣﻦ ﻣﺨﻠﺼﺘﻢ، ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯼ ﻛﻞ ﻣﺎﺭﻭ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﯼ؟!ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ، ﻧﻔﺲ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﯿﮕﻪ:ﻭﺍﻟﻠﻪ... ﺩﺍﺩﺍﺵ...ﺧﺪﺍ ﭘﺪﺭﺕ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯﻩ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﯼ...ﺁﺧﻪ...ﻛﺶ ﺷﻠﻮﺍﺭﻡ ﮔﯿﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻐﻠﺖ...

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪ.ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﮐﻼﺳﻬﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍﻯ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺨﺘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻨﺪ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:»ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻧﺸﺎﻁ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ.ﻣﻨﻬﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ.ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻟﻄﻔﯽ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﻦ ﺑﮑﻨﯿﺪ.ﻣﻦ ﺭﻭﺯﯼ ۱۰۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﯿﺪ«. ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺭﻭﺯﯼ ۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺑﺪﻡ.ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ:»۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ؟ ﺍﮔﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻓﻘﻂ ۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺑﻄﺮﯼ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﺷﻮﺕ ﮐﻨﯿﻢ، ﮐﻮﺭﺧﻮﻧﺪﯼ.ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ«.ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪﺵ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ.ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭﯼ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺗﺴﻠﻂ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺟﺎﯼ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﻨﺪ.ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﻭﯼ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﮐﻤﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭﺍﻣﺪ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﯿﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﮔﻔﺖ:ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ.ﺳﭙﺲ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﻀﺎﺭ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺣﻀﺎﺭ ﺷﺪ!

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﯽ ﮐﺸﯿﺸﺎﻥ، ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﭘﻮﻝ، ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻣﺮﺩﻡ، ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﺯﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ.ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻔﺖ: -ﻗﯿﻤﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻘﺪﺭﻩ؟ ﮐﺸﯿﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺟﻬﻨﻢ؟! ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ ﺟﻬﻨﻢ. ﮐﺸﯿﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮﯼ ﮔﻔﺖ:۳ ﺳﮑﻪ ﻣﺮﺩ ﻓﻮﺭﯼ ﻣﺒﻠﻎ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻟﻄﻔﺎ ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﮐﺸﯿﺶ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺖ:ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ: -ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ!ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺳﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﯾﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ. ﺍﺳﻢ ﺍﻥ ﻣﺮﺩ، ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺎﺭﺗﯿﻦ ﻟﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﻮﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﮐﺸﯿﺶ ﺷﻬﺮﺷﻮﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺲﺍﺯﺍﯾﻦﮐﻪﻣﺸﮑﻠﺸﻮﻥﺭﻭﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻭﺩﺭﺟﻮﺍﺏﺍﻭﻥﺯﻭﺝ ﮔﻔﺖ:ﻧﺎﺭﺍﺣﺖﻧﺒﺎﺷﯿﺪﻣﻦﻣﻄﻤﺌﻨﻢﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺩﻋﺎﻫﺎﯼﺷﻤﺎﺭﻭﺷﻨﯿﺪﻩﻭﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼﺑﻪﺷﻤﺎﻓﺮﺯﻧﺪﯼﻋﻄﺎﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺑﺎﺍﯾﻦﻭﺟﻮﺩﻣﻦﻗﺼﺪﺩﺍﺭﻡﺑﻪ ﺷﻬﺮﺭﻡﺑﺮﻡ ﻭﻣﺪﺗﯽﺩﺭ ﺍﻭﻥﺟﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢ،ﻗﻮﻝﻣﯽﺩﻫﻢﻭﻗﺘﯽﺑﻪ ﻭﺍﺗﯿﮑﺎﻥﺭﻓﺘﻢﺣﺘﻤﺎﺑﺮﺍﯼﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﺩﻋﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﻌﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻢ.[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﺨﺖﮔﯿﺮ ﻓﯿﺰﯾﮏ، ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺳﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻓﻮﺭﺍ ً ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻫﺪ:ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺯﺩ. ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﻨﺪ:ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻫﻮﺍﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻄﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ: ·ﻣﺤﺎﺳﺒﻪﯼ ﻣﻘﺎ ﻭﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻄﺎﺭ ·ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﺑﯿﻦ ﭼﺮﺥﻫﺎ ﻭ ﺭﯾﻞ ·ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ، ﺳﺮﻋﺖ ﻗﻄﺎﺭ ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﺭﯼ، ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ؟ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ﺩﻫﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎﺯ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻼ ﺳﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺧﺒﺮﻩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﻦ ﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﻫﻮﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺧﻮﺏ ﮊﺍﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ:ﻫﻮﺍﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﻤﺎﻡ ﺳﻮﻧﺎ ﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺍﺻﻼ ًﻟﺨﺖ ﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩ ﻣﯽﺷﻢ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺩﻭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽ ﻧﮑﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻧﺠﯿﺐ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻟﺨﺖ ﺑﺸﻮﯾﺪ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﯽ‌ﺩﺍﻧﯿﺪ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ، ﺍﯾﻦ ﺩﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻭﺍﮔﺮ ﻗﻄﺎﺭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽﻫﺎﯼ ﺷﻬﻮﺗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻦ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﻻﻣﺼﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

پدﺭ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ.ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﺪﯾﺪﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻣﻠﯿﺴﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﯿﺰﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﺵ، ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻫﺎﺵ ، ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻮﺍﺭﯾﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﻨﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﻩ.ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻧﯿﺴﺖ، ﭘﺪﺭ.ﺍﻭﻥ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻣﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﯿﻢ. ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﺗﺮﯾﻠﯽ ﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﮐُﻠﯽ ﻫﯿﺰﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ.ﻣﺎ ﯾﮏ ﺭﺅﯾﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﭽﻪ.ﻣﻠﯿﺴﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﯾﺠﻮﺍﻧﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﻪ.ﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﯾﻢ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻫﺴﺘﻦ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻮﮐﺎﺋﯿﻨﻬﺎ ﻭ ﺍﮐﺴﺘﺎﺯﯾﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯾﻢ.ﺩﺭ ﺿﻤﻦ، ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺪﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻪ، ﻭ ﻣﻠﯿﺴﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻪ. ﺍﻭﻥ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻩ.ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ ﭘﺪﺭ، ﻣﻦ ۲۳ ﺳﺎﻟﻤﻪ، ﻭ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﻢ.ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭﺗﻮﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ، ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﺕ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﯽ. ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﭘﺴﺮﺕ، ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﭘﺎﻭﺭﻗﯽ:ﭘﺪﺭ، ﻫﯿﭻ ﮐﺪﻭﻡ ﺍﺯ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻻ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻦ ﺑﺎﻻ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻬﺪﯼ.ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﺪﺗﺮﯼ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰﻣﻪ.ﺩﻭﺳِﺖ ﺩﺍﺭﻡ!ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻣﻦ ﺑﻮﺩ، ﺑﻬﻢ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻥ

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺩﺧﺘﺮﺟﻮﺍﻧﯽﺍﺯﻣﮑﺰﯾﮏﺑﺮﺍﯼﯾﮏ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖﺍﺩﺍﺭﯼﭼﻨﺪﻣﺎﻫﻪﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞﺷﺪ.ﭘﺲﺍﺯﺩﻭﻣﺎﻩ،ﻧﺎﻣﻪﺍﯼﺍﺯ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ: ﻟﻮﺭﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ، ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪﺍﯾﻦﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯﺭﺍﻩﺩﻭﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﺎﯾﺪﺑﮕﻮﯾﻢﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦﻣﺪﺕ ﺩﻩﺑﺎﺭﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﻭﻍﮔﻔﺘﻪﻭﺩﺭﺣﻖﺗﻮﺧﯿﺎﻧﺖﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ!!!ﻭﻣﯽﺩﺍﻧﻢﮐﻪﻧﻪﺗﻮﻭﻧﻪﻣﻦ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﺍﯾﻦﻭﺿﻊﻧﯿﺴﺘﯿﻢ.ﻣﻦﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶﻭﻋﮑﺴﯽﮐﻪﺑﻪﺗﻮﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﭘﺲ ﺑﻔﺮﺳﺖ. ﺭﻭﺑﺮﺕ ﺩﺧﺘﺮﺟﻮﺍﻥﺭﻧﺠﯿـﺪﻩﺧﺎﻃﺮﺍﺯﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩ،ﺍﺯﻫﻤﻪﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥﻭﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﯽﺍﺯ ﻧﺎﻣﺰﺩ، ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ،ﭘﺴﺮﺩﺍﯾﯽ...ﺧﻮﺩﺷﺎﻥﺑﻪ ﺍﻭ ﻗﺮﺽﺑﺪﻫﻨﺪﻭﻫﻤﻪﺁﻥﻋﮑﺲﻫﺎﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﻋﮑﺲﺭﻭﺑﺮﺕ،ﻧﺎﻣﺰﺩﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﺶ،ﺩﺭ ﯾﮏﭘﺎﮐﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽﺑﺮﺍﯾﺶﭘﺴﺖﻣﯽﮐﻨﺪ،ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ: ﺭﻭﺑﺮﺕ ﻋﺰﯾﺰ، ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ، ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ، ﻟﻄﻔﺎً ﻋﮑﺲ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﭘﺎﮐﺖ ﺟﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ!

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼﺗﭙﻪﺍﯼﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﯾﻨﺴﺒﺮﮒ ﺁﻟﻤﺎﻥ، ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ.ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻭﯾﻨﺴﺒﺮﮒ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﻮﯾﯽ ﺁﻥ ﻣﺎﯾﻪ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺣﺎﮐﯽﺍﺯﺁﻥﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺭﻗﺮﻥ 15،ﻟﺸﮑﺮﺩﺷﻤﻦﺍﯾﻦﺷﻬﺮﺭﺍﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮ ﺍﺯﺯﻥﻭﻣﺮﺩﮔﺮﻓﺘﻪﺗﺎﭘﯿﺮﻭﺟﻮﺍﻥ، ﺑﺮﺍﯼﺭﻫﺎﯾﯽﺍﺯﭼﻨﮕﺎﻝﻣﺮﮒﺑﻪﺩﺍﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦﺑﻪﻗﻠﻌﻪﭘﯿﺎﻡ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪﮐﻪﻗﺒﻞﺍﺯﺣﻤﻠﻪﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩﺧﻮﺩﺣﺎﺿﺮﺍﺳﺖﺑﻪﺯﻧﺎﻥﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥﺍﺟﺎﺯﻩﺩﻫﺪﺗﺎﺻﺤﯿﺢﻭﺳﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﯽ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﻧﺪ. ﭘﺲﺍﺯﮐﻤﯽﻣﺬﺍﮐﺮﻩ،ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺭﻋﺎﯾﺖﺁﯾﯿﻦﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼﻭﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱﻗﻮﻝﺷﺮﻑ،ﻣﻮﺍﻓﻘﺖﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪﻫﺮ ﯾﮏﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭﺑﻨﺪ، ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽﮐﻪﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﻗﺎﺩﺭﺑﻪﺣﻤﻞ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎﮔﻔﺘﻪﭘﯿﺪﺍﺳﺖﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪﺣﯿﺮﺕﺯﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﺷﮕﻔﺘﯽﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪﻫﺮﯾﮏﺍﺯﺯﻧﺎﻥﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍﮐﻮﻝﮔﺮﻓﺘﻪﻭﺍﺯﻗﻠﻌﻪﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺸﺘﺮﯾﻬﺎ,,ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ, 3ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﯾﻪ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ70-60 ﺳﺎﻟﺸﻮﻥ ﺑﻮﺩ,, ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺘﺎ35ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ, ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺭﻭ ﻧﺸﻨﯿﺪﻡ, ¤¤¤¤بقیه این داستان زیبا را در ادامه مطلب بخوانید¤¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻮﻩ ﯼ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺑﺨﺮﻡ.ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ…ﺍﻣﺎ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺟﯿﻤﯽ، ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻮﻟﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ! ﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺭﻓﺖ.ﺑﻪ ﺍﺭﺍﻣﯽ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺨﺮﯼ؟ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ، ﻭﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺒﺮﺩ.ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﭘﺴﺮﮎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ، ﭘﺪﺭﻡ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﺰﻭﺩﯼ ﺑﺮﻩ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ ﭘﺴﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:¤¤¤¤بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید¤¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﮑﺸﻨﺒﻪﺑﻮﺩ ﻭﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢﻧﺴﺒﺘﺎﻣﺴﻦﻣﺤﻠﻪ،ﺩﺍﺷﺖﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ. ﺩﺭﻫﻤﯿﻦﺣﺎﻝﻧﻮﻩﺍﺵﺍﺯﺭﺍﻩﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎﻥﺑﺰﺭﮒ،ﺗﻮﻣﺮﺍﺳﻢﺍﻣﺮﻭﺯ،ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﭼﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮﺩ ؟! ﺧﺎﻧﻢﭘﯿﺮﻣﺪﺗﯽﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻭﺳﺮﺵﺭﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡ،ﺍﺻﻼﯾﮏﮐﻠﻤﻪﺍﺵﺭﻭﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﺭﻡ!!! ﻧﻮﻩ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮﮐﻪﭼﯿﺰﯼﯾﺎﺩﺕﻧﻤﯿﺎﺩ،ﻭﺍﺳﻪﭼﯽ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﺮﯼ ﮐﻠﯿﺴﺎ ؟!! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺗﺒﺴﻤﯽﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ. ﺧﻢﺷﺪﺳﺒﺪﻧﺦﻭﮐﺎﻣﻮﺍﺵﺭﻭﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡﻣﻤﮑﻨﻪﺑﺮﯼﺍﯾﻨﻮﺍﺯﺣﻮﺽﭘﺮ ﺁﺏ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ ؟! ﻧﻮﻩﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﻮﺍﯾﻦﺳﺒﺪ؟ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦﻫﻤﻪﺷﮑﺎﻑﻭﺩﺭﺯﺩﺍﺧﻞﺳﺒﺪ ﺁﺑﯽ ﺗﻮﺵ ﺑﻤﻮﻧﻪ!!! ﺭﺯﯼﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺗﺒﺴﻢﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﺑﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭﮐﺮﺩ:ﻟﻄﻔﺎﺍﯾﻦﮐﺎﺭﺭﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺩﺧﺘﺮﮎﻏﺮﻭﻟﻨﺪﮐﻨﺎﻥﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺭﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺳﺒﺪﺭﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭﺭﻓﺖ،ﺍﻣﺎﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪﺑﻌﺪ،ﺑﺮﮔﺸﺖﻭﺑﺎﻟﺤﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢﮐﻪﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺒﯿﻦﺣﺘﯽﯾﻪﻗﻄﺮﻩﺁﺏﻫﻢﺗﻪﺳﺒﺪ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺳﺒﺪﺭﻭﺍﺯﺩﺳﺖﻧﻮﻩﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖﻭﺑﺎﺩﻗﺖﺯﯾﺎﺩﯼﻭﺍﺭﺳﯿﺶﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻩ،ﺭﺍﺳﺖﻣﯿﮕﯽﺍﺻﻼﺁﺑﯽﺗﻮﺵ ﻧﯿﺴﺖﺍﻣﺎﺑﻨﻈﺮﻣﯿﺮﺳﻪﺳﺒﺪﻩﺗﻤﯿﺰﺗﺮ ﺷﺪﻩ ، ﯾﻪ ﻧﯿﮕﺎﻩ ﺑﻨﺪﺍﺯ!…

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩﺑﻪﺑﯿﺮﻭﻥﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻡﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼﺑﻮﺩ،ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻥﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ،ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼﺁﺏﻧﻢﻧﻢﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ.ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺍﯾﻦﺭﻭﺯﻫﺎﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼﮐﻪﭼﻨﺪﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯿﺶﺑﻪﻇﻬﻮﺭﻣﻮﻋﻮﺩﺵﻧﻤﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺍﺯﺑﯿﻦﺭﻓﺖﻭﻣﯽ ﺷﺪﻓﮑﺮﮐﺮﺩﮐﻪﻓﺮﺻﺘﯽﻣﺠﺪﺩﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﻭﺟﺒﺮﺍﻥﺩﯾﺮﻭﺯﻫﺴﺖ.ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪﮐﺎﺋﻨﺎﺕﻟﺒﺨﻨﺪﺷﺎﺩﯼﺳﺮﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺁﺧﺮﭼﻨﺪﺭﻭﺯﯼﺑﻮﺩﮐﻪﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﻧﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯﺧﻮﺭﺷﯿﺪﭘﺮﺳﯿﺪﻡﺍﮔﺮﺍﻭﻧﺒﺎﺷﺪﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺯﺩﻭﮔﻔﺖﺧﻮﺍﻫﯿﻢﺩﯾﺪ.ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺩﯾﻮﺍﺭﯼﺍﺯﺍﺑﺮﺑﺮﺍﯼﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪﭘﺸﺖﺁﻥﭘﻨﻬﺎﻥﺷﻮﺩ، ﺑﻪﺧﻮﺭﺷﯿﺪﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ. ﺩﺭﺧﺖﮐﻬﻨﺴﺎﻝﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪﻫﯿﭻﮐﺲﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻣﺎﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢﻭﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﺍﯾﻤﺎﻥﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ. ﺭﻭﺯﯼﮐﻪﭘﻨﻬﺎﻥﺷﺪ،ﮔﻞﻫﺎﺩﯾﮕﺮ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪﻧﺪ،ﺁﻥﺭﻭﺯﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩ ﺭﺍﮔﻢﮐﺮﺩﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺍﻭﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺑﻮﯼ ﮐﻬﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﻫﻤﻪﭘﯿﺶﺩﺭﺧﺖﭘﯿﺮﺭﻓﺘﻦ،ﺍﻭﺑﻪﺁﻧﻬﺎ ﻣﮋﺩﻩﯼﻇﻬﻮﺭﻣﯽﺩﺍﺩﻭﻣﯽﮔﻔﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ﺑﺎﺧﻮﺩﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻡﺁﯾﺎﺑﺰﻭﺩﯼﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦﻭﺿﻊﻭﻧﺪﯾﺪﻧﺶﺭﺍﻋﺎﺩﺕﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﮔﺬﺷﺖﺍﻣﺎﻫﯿﭽﮑﺲﺑﻪﺍﯾﻦ ﻭﺿﻊﻋﺎﺩﺕﻧﮑﺮﺩﻫﻤﻪﺩﺭﺳﮑﻮﺕ ﻣﻄﻠﻖﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡﺍﯾﻦﻣﺪﺕﺍﯾﻦﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺩﺍﺷﺖﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍﻓﺘﺢﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪﺻﺪﺍﯼﺯﻣﯿﻦﻫﻢﺩﺭﺁﻣﺪﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥﮐﺮﺩﻭﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺑﻪﺗﻮﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼﯾﮏﺩﯾﮕﺮﺭﺍﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ،ﺩﺭﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩﮔﻢﺷﺪﻩ،ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺑﻠﺒﻼﻥﺩﯾﮕﺮﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮ ﺷﺎﺩﯼﺩﯾﮕﺮ ﺭﻧﮕﯽﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻔﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥﺑﯿﺎﭘﯿﺶﻣﺎﺑﺮﮔﺮﺩﻭﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﺯﻧﺎﻥﺍﺯﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﺍﺑﺮﯼﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﮐﻢﮐﻢﺟﺎﺭﺍﺩﺳﺘﯽﮐﺸﯿﺪﻭ ﺭﻭﺷﻦﮐﺮﺩ،ﺍﻧﮕﺎﺭﺑﺎﺯﯼﺭﻧﮕﻬﺎﺑﻮﺩ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺳﺒﺰ،ﮔﻞﻫﺎﯼﺳﺮﺥﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ... ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭﺩﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﯾﮏ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕﺑﻮﺩ...

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚﺑﻪﺍﻭ ﺁﻣﺪﻭﮔﻔﺖ ﻣﻦﺗﻮﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻲﺩﻫﻢﺑﺮﺍﻱﺍﻳﻨﻜﻪﺗﻮﺭﻭﺯﻱﻛﺎﺭﻱ ﻧﻴﻚﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩﺍﻱ ﻓﻜﺮ ﻛﻦﺑﺒﻴﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻱ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺍﻭﻓﻜﺮﻛﺮﺩﻭﺑﻪﻳﺎﺩﺵﺁﻣﺪﻛﻪﺭﻭﺯﻱ ﺩﺭﺭﺍﻫﻲﻛﻪ ﻣﻲﺭﻓﺖ ﻋﻨﻜﺒﻮﺗﻲﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺍﻣﺎﺑﺮﺍﻱﺁﻧﻜﻪﺍﻭﺭﺍﻟﻪﻧﻜﻨﺪﺭﺍﻫﺶﺭﺍ ﻛﺞ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻟﺒﺨﻨﺪﺯﺩﻭﺑﻌﺪﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺗﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﮔﻔﺖ:ﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺭﺍﺑﮕﻴﺮﻭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻭﻱ. ﻣﺮﺩﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺭﺍﮔﺮﻓﺖﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥﺩﻳﮕﺮﻫﻢﻛﻪﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱﻧﺠﺎﺕﺧﻮﺩﻳﺎﻓﺘﻨﺪﺑﻪﺳﻤﺖﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺩﺳﺖﺩﺭﺍﺯﻛﺮﺩﻧﺪﺗﺎﺑﺎﻻﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﻣﺎﻣﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﭘﺲ ﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕﭘﺎﺭﻩﺷﻮﺩﻭﺧﻮﺩﺑﻴﻔﺘﺪ.ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﭘﺎﺭﻩﺷﺪﻭﻣﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮﺕ ﺷﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲﮔﻔﺖ:ﺗﻮﺗﻨﻬﺎﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻲﺭﺍﻛﻪﺩﺍﺷﺘﻲﺑﺎﻓﻜﺮﻛﺮﺩﻥﺑﻪ ﺧﻮﺩﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺵﻛﺮﺩﻥﺩﻳﮕﺮﺍﻥﺍﺯ ﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻱ.ﺩﻳﮕﺮﺭﺍﻩﻧﺠﺎﺗﻲﺑﺮﺍﻱﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

داستان دست مهربان: ﺭﻭﺯﯼﺩﺭﯾﮏﺩﻫﮑﺪﻩﮐﻮﭼﮏ،ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪﺍﺯﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻥﺳﺎﻝﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﺳﺖﺗﺎﺗﺼﻮﯾﺮﯼﺍﺯﭼﯿﺰﯼﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪﺁﻥﻗﺪﺭﺩﺍﻥﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻭﺑﺎﺧﻮﺩﻓﮑﺮﮐﺮﺩﮐﻪﺍﯾﻦﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼﻓﻘﯿﺮﺣﺘﻤﺎًﺗﺼﺎﻭﯾﺮﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥﻭ ﻣﯿﺰﭘﺮﺍﺯﻏﺬﺍﺭﺍﻧﻘﺎﺷﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪﮐﺮﺩ. ﻭﻟﯽﻭﻗﺘﯽﺩﺍﮔﻼﺱﻧﻘﺎﺷﯽﺳﺎﺩﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪﺧﻮﺩﺭﺍﺗﺤﻮﯾﻞﺩﺍﺩ،ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮﮐﻪﺷﺪ!ﺍﻭﺗﺼﻮﯾﺮﯾﮏﺩﺳﺖﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻭﻟﯽﺍﯾﻦﺩﺳﺖﭼﻪﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺱ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽﻣﺒﻬﻢﺗﻌﺠﺐﮐﺮﺩﻧﺪ.ﯾﮑﯽﺍﺯ ﺑﭽﻪﻫﺎﮔﻔﺖ:ﻣﻦﻓﮑﺮﻣﯽﮐﻨﻢﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﯾﮑﯽﺩﯾﮕﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﯾﺪﺍﯾﻦﺩﺳﺖ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼﺍﺳﺖﮐﻪﮔﻨﺪﻡﻣﯽﮐﺎﺭﺩﻭ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﻫﺮﮐﺲﻧﻈﺮﯼﻣﯽﺩﺍﺩﺗﺎﺍﯾﻦﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢﺑﺎﻻﯼﺳﺮﺩﺍﮔﻼﺱﺭﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺍﯾﻦﺩﺳﺖﭼﻪﮐﺴﯽﺍﺳﺖ، ﺩﺍﮔﻼﺱ؟ ﺩﺍﮔﻼﺱﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺧﺠﺎﻟﺖﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ،ﺁﻫﺴﺘﻪﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﺧﺎﻧﻢﻣﻌﻠﻢ، ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ﻣﻌﻠﻢﺑﻪﯾﺎﺩﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯﻭﻗﺘﯽﮐﻪ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺵﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﯼﻣﺨﺘﻠﻒﻧﺰﺩﺍﻭﻣﯽﺁﻣﺪﺗﺎ ﺧﺎﻧﻢﻣﻌﻠﻢﺩﺳﺖﻧﻮﺍﺯﺷﯽﺑﺮﺳﺮﺍﻭ ﺑﮑﺸﺪ

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩﯼﮐﻪﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﺩﺧﺘﺮﺳﻪﺳﺎﻟﻪﺍﺵﺭﺍﺑﺴﯿــﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ. ﭘﺪﺭﺑﻪﻫﺮﺩﺭﯼﺯﺩﺗﺎﮐﻮﺩﮎﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﺵﺭﺍﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﺪﺳﺖﺑﯿﺎﻭﺭﺩ،ﻫﺮﭼﻪ ﭘﻮﻝﺩﺍﺷﺖﺑﺮﺍﯼﺩﺭﻣﺎﻥﺍﻭﺧﺮﺝﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽﺑﯿﻤﺎﺭﯼﺟﺎﻥﺩﺧﺘﺮﮎﺭﺍﮔﺮﻓﺖﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﺩ. ﭘﺪﺭﺩﺭﺧﺎﻧﻪﺍﺵﺭﺍﺑﺴﺖﻭﮔﻮﺷﻪﮔﯿﺮ ﺷﺪ.ﺑﺎﻫﯿﭽﮑﺲﺻﺤﺒﺖﻧﻤﯽﮐﺮﺩ، ﺳﺮﮐﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﺶ ﺧﯿﻠﯽﺳﻌﯽﮐﺮﺩﻧﺪﺗﺎﺍﻭﺭﺍﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽﻋﺎﺩﯼﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻭﻟﯽﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺷﺒﯽﭘﺪﺭﺭﻭﯾﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯽﺩﯾﺪ، ﺩﯾﺪﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖﺍﺳﺖﻭﺻﻒﻣﻨﻈﻤﯽﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﮐﻮﭼﮏﺩﺭﺟﺎﺩﻩﺍﯼﻃﻼﯾﯽ ﺑﻪﺳﻮﯼﮐﺎﺧﯽﻣﺠﻠﻞﺩﺭﺣﺮﮐﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﻪﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﮏﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﺮﻓﺮﺷﺘﻪﺷﻤﻌﯽﺩﺭﺩﺳﺖﺩﺍﺷﺖﻭ ﺷﻤﻊﻫﻤﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺑﻪﺟﺰﯾﮑﯽ ﺭﻭﺷﻦﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﺟﻠﻮﺗﺮﺭﻓﺖﻭﺩﯾﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﯼﮐﻪ ﺷﻤﻌﺶﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ. ﭘﺪﺭﻓﺮﺷﺘﻪﻏﻤﮕﯿﻨﺶﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺩﻟﺒﻨﺪﻡ،ﭼﺮﺍﻏﻤﮕﯿﻨﯽ؟ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﻊ ﺗﻮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﺧﺘﺮﮎﺑﻪﭘﺪﺭﺵﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎﺟﺎﻥ،ﻫﺮ ﻭﻗﺖﺷﻤﻊ ﻣﻦﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼﺗﻮﺁﻥﺭﺍﺧﺎﻣﻮﺵﻣﯽﮐﻨﺪﻭﻫﺮ ﻭﻗﺖﺗﻮﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽﺷﻮﯼ،ﻣﻦﻫﻢ ﻏﻤﮕﯿﻦﻣﯽﺷﻮﻡ.ﻫﺮﻭﻗﺖﺗﻮ ﮔﻮﺷﻪﮔﯿﺮﻣﯽﺷﻮﯼ،ﻣﻦﻧﯿﺰﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮﻣﯽﺷﻮﻡﻭﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻢ. ﭘﺪﺭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺍﺷﮏﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ. ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶﺭﺍﭘﺎﮎﮐﺮﺩ،ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽﻭﻏﻢ ﺭﺍﺭﻫﺎﮐﺮﺩﻭﺑﻪﺯﻧﺪﮔﯽﻋﺎﺩﯼﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ.

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﺮﺩﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﺑﻪﺁﺳﻤﺎﻥﻧﮕﺎﻩﻣﯽ ﮐﺮﺩﻭﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻏﻢ ﺁﻧﻬﺎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻭﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ،ﭘﺲﻫﻤﺪﯾﮕﺮﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺳﺮﺵﺭﺍﭘﺎﻳﻴﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﺑﻪﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻭﻣﺮﺩﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺁﻧﻬﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﺨﺸﯿﺪﻭﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻧﺪ.ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ. ﻣﺮﺩﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﺯﻥﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﻧﺸﻮﺩ.ﺯﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﻣﺮﺩﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻗﺪﺭﺕﻣﯽﺩﻫﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺑﺴﺎﺯﯼﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﺧﯿﺲﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﺯﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﻣﺮﺩﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺯﻥﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻫﻤﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﺭﺍﻣﯽﺑﺨﺸﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﯽ. ﻣﺮﺩﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺳﺎﺧﺖﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩ.ﺁﻧﻬﺎﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ... ﯾﮏﺭﻭﺯﺯﻥﭘﺮﻧﺪﻩﺍﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪﻫﺎﯾﺶﻏﺬﺍﻣﯽﺩﺍﺩ.ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺩﺗﺎﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ. ﺍﻣﺎﭘﺮﻧﺪﻩﻧﯿﺎﻣﺪﻭﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺯﻥﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺍﻭﺭﺍﺩﯾﺪ.ﮐﻨﺎﺭﺵﻧﺸﺴﺖﻭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﺧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺁﻧﻬﺎﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺍﺯﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺩﺭﮔﻮﺵﻫﻢﭘﭻﭘﭽﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺑﻬﺸﺖﺷﺎﺧﻪﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﻣﺮﺩﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﮔﻞﺭﺍﺑﻪﺯﻥﺩﺍﺩﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﮐﺎﺷﺖ. ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺷﺪ. ﭘﺲﺍﺯﺁﻥﮐﻮﺩﮐﯽﻣﺘﻮﻟﺪﺷﺪﮐﻪﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺯﻥﺍﺷﮏﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺑﻪﺍﻭﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪﮐﻪﭼﮕﻮﻧﻪ ﻃﻔﻞﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﺑﮕﯿﺮﺩﻭﺍﺯﺷﯿﺮﻩ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺯﻥﺭﺍﺩﯾﺪ ﮐﻪﻣﯽﺧﻨﺪﺩ، ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺷﯿﺮﻣﯽﻧﻮﺷﺪ.ﺑﺮﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺧﺪﺍ ﺷﻮﻕ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﻭﻗﺘﯽﺧﺪﺍﺧﻨﺪﯾﺪ،ﭘﺮﻧﺪﻩﺑﺎﺯﮔﺸﺖﻭﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩ ﻧﺸﺴﺖ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺑﺎﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ.ﺭﺍﺳﺖﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺗﺎ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﺑﺎﺷﺪ.ﮔﻞﻭﺁﺳﻤﺎﻥﻭﺭﻭﺩﺭﺍ ﺑﻪﺍﻭﻧﺸﺎﻥﺩﻫﯿﺪﺗﺎﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪﯾﺎﺩﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﯼﺁﻓﺘﺎﺑﯽﻭﺑﺎﺭﺍﻧﯽﺍﺯﭘﯽﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ. ﺯﻣﯿﻦﭘﺮﺷﺪﺍﺯﮔﻞﻫﺎﯼﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓﻭ ﻻﺑﻪﻻﯼ ﮔﻞ ﻫﺎﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻭﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﻣﯽﺩﯾﺪ. ﻣﯽﺩﯾﺪﮐﻪﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﻣﺮﺩﯼﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺯﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﺶ ﻧﺸﻮﺩ. ﺯﻧﯽﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺧﺎﮎﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥﺍﻣﯿﺪﺷﺎﺧﻪﮔﻠﯽﻣﯽﮐﺎﺭﺩ. ﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ... ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩ،ﭼﻮﻥﺩﯾﮕﺮﻏﯿﺮﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ.

تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮑﯽﺩﺭﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱﺑﻪﻣﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒﺩﯾﮕﺮﯼﮔﻔﺖ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪﺁﻗﺎ،ﺷﻤﺎ ﺍﺯﻣﻦﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻭ ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪﺑﻪﻣﻦﮐﻤﮏﮐﻨﯿﺪﺗﺎ ﭼﯿﺰﯼﺭﺍﮐﻪﻣﺪﺕﻫﺎﻫﻤﻪﺟﺎﺩﺭ ﺟﺴﺖﻭﺟﻮﯼﺁﻥﺑﻮﺩﻩﺍﻡﻭﻧﯿﺎﻓﺘﻪﺍﻡ ﺭﺍﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻢ؛ﻣﻤﮑﻦﺍﺳﺖﺑﻪﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ:ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﺎﻫﯽﺑﺰﺭﮒﺗﺮﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﻤﯿﻦﺟﺎﺳﺖﮐﻪﺷﻤﺎﻫﻢﺍﮐﻨﻮﻥﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮏﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﻧﻪ!ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻣﻦﺩﺭﺁﻥﺷﻨﺎﻣﯽﮐﻨﻢﺁﺏﺍﺳﺖﻧﻪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ.ﻣﻦﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝﯾﺎﻓﺘﻦﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﺴﺘﻢﻧﻪﺁﺏﻭﺑﺎﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﯽﺩﻭﺭ ﺷﺪ.

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻭﻗﺘﯽﻧﻮﺟﻮﺍﻥﺑﻮﺩﻡ،ﯾﮏﺷﺐﺑﺎﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭﺻﻒﺧﺮﯾﺪﺑﻠﯿﻂﺳﯿﺮﮎﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ.ﺟﻠﻮﯼﻣﺎﯾﮏﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼﺑﺎﺷﺶﺑﭽﻪﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽﺯﯾﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼﮐﻬﻨﻪﻭﻟﯽﺩﺭﻋﯿﻦﺣﺎﻝ ﺗﻤﯿـﺰﭘﻮﺷﯿﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺑﭽﻪﻫﺎﺩﻭﺗﺎﺩﻭﺗﺎ ﭘﺸﺖﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ،ﺩﺳﺖﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﻭﺑﺎﻫﯿﺠﺎﻥﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽﮐﻪﻗﺮﺍﺭﺑﻮﺩﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺎﺩﺭﻧﯿﺰﺑﺎﺯﻭﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩﻭﺑﺎﻋﺸﻖﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﺩ. ﻭﻗﺘﯽﺑﻪﺑﺎﺟﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ،ﻣﺘﺼﺪﯼﺑﺎﺟﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﻨﺪﻋﺪﺩﺑﻠﯿﻂ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ؟ ﭘﺪﺭﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﻟﻄﻔﺎًﺷﺶﺑﻠﯿﻂﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻭ ﺩﻭ ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ. ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺑﺎﺟﻪ، ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ. ﭘﺪﺭﺑﻪﺑﺎﺟﻪﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮﺷﺪﻭﺑﻪﺁﺭﺍﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ، ﮔﻔﺘﯿﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ؟ ﻣﺘﺼﺪﯼﺑﺎﺟﻪﺩﻭﺑﺎﺭﻩﻗﯿﻤﺖﺑﻠﯿﻂﻫﺎﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺑﭽﻪﻫﺎﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻣﻌﻠﻮﻡﺑﻮﺩﮐﻪﻣﺮﺩﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽﻫﻤﺮﺍﻩﻧﺪﺍﺷﺖ؛ﺣﺘﻤﺎًﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﮐﻪﺑﻪﺑﭽﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﮑﺶﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﭘﺪﺭﻡﺩﺳﺖ ﺩﺭﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﺩﻭ ﯾﮏ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱﺑﯿﺴﺖﺩﻻﺭﯼﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻭﺭﺩﻭ ﺭﻭﯼﺯﻣﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﺑﻌﺪﺧﻢﺷﺪ،ﭘﻮﻝ ﺭﺍﺍﺯﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ،ﺑﻪﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪﺁﻗﺎ،ﺍﯾﻦﭘﻮﻝﺍﺯﺟﯿﺐ ﺷﻤﺎﺍﻓﺘﺎﺩ!ﻣﺮﺩﮐﻪﻣﺘﻮﺟﻪﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﮐﻪﺍﺷﮏﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺣﻠﻘﻪﺯﺩﻩﺑﻮﺩ،ﮔﻔﺖ: ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﺁﻗﺎ

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻟﺌﻮﻧﺎﺭﺩﻭﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲﻫﻨﮕﺎﻡﻛﺸﻴﺪﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮﻱﺷﺎﻡﺁﺧﺮﺩﭼﺎﺭﻣﺸﻜﻞﺑﺰﺭﮔﻲ ﺷﺪ:ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖﻧﻴﻜﻲﺭﺍﺑﻪﺷﻜﻞ ﻋﻴﺴﻲﻭﺑﺪﻱﺭﺍﺑﻪﺷﻜﻞﻳﻬﻮﺩﺍ،ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥﻣﺴﻴﺢﻛﻪﻫﻨﮕﺎﻡﺷﺎﻡﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖﺑﻪﺍﻭﺧﻴﺎﻧﺖﻛﻨﺪ،ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺮﺩ.ﻛﺎﺭﺭﺍﻧﻴﻤﻪﺗﻤﺎﻡﺭﻫﺎﻛﺮﺩﺗﺎ ﻣﺪﻝﻫﺎﻱ ﺁﺭﻣﺎﻧﻴﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﺭﻭﺯﻱﺩﺭﻳﻚﻣﺮﺍﺳﻢﻫﻤﺴﺮﺍﻳﻲ، ﺗﺼﻮﻳﺮﻛﺎﻣﻞﻣﺴﻴﺢﺭﺍﺩﺭﭼﻬﺮﻩﻳﻜﻲ ﺍﺯﺁﻥﺟﻮﺍﻧﺎﻥﻫﻤﺴﺮﺍﻳﺎﻓﺖ.ﺟﻮﺍﻥﺭﺍ ﺑﻪﻛﺎﺭﮔﺎﻫﺶﺩﻋﻮﺕﻛﺮﺩﻭﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵﺍﺗﻮﺩﻫﺎﻭﻃﺮﺡﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ. ﺳﻪﺳﺎﻝﮔﺬﺷﺖ.ﺗﺎﺑﻠﻮﺷﺎﻡﺁﺧﺮﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻬﻮﺩﺍﻣﺪﻝﻣﻨﺎﺳﺒﻲﭘﻴﺪﺍﻧﻜﺮﺩﻩﺑﻮﺩ. ﻛﺎﺭﺩﻳﻨﺎﻝﻣﺴﺌﻮﻝﻛﻠﻴﺴﺎﻛﻢﻛﻢﺑﻪﺍﻭ ﻓﺸﺎﺭﻣﻲﺁﻭﺭﺩﻛﻪﻧﻘﺎﺷﻲﺩﻳﻮﺍﺭﻱﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ. ﻧﻘﺎﺵﭘﺲﺍﺯﺭﻭﺯﻫﺎﺟﺴﺘﺠﻮ،ﺟﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪﻭﮊﻧﺪﻩﭘﻮﺵﻭﻣﺴﺘﻲﺭﺍﺩﺭ ﺟﻮﻱﺁﺑﻲﻳﺎﻓﺖ.ﺑﻪﺯﺣﻤﺖﺍﺯ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻧﺶﺧﻮﺍﺳﺖﺍﻭﺭﺍﺗﺎﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ،ﭼﻮﻥﺩﻳﮕﺮﻓﺮﺻﺘﻲﺑﺮﺍﻱ ﻃﺮﺡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﮔﺪﺍﺭﺍﻛﻪﺩﺭﺳﺖﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻴﺪﭼﻪﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ،ﺑﻪﻛﻠﻴﺴﺎ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ:ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻪﺍﺵﺩﺍﺷﺘﻨﺪﻭﺩﺭﻫﻤﺎﻥﻭﺿﻊ، ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲﺍﺯﺧﻄﻮﻁﺑﻲﺗﻘﻮﺍﻳﻲ،ﮔﻨﺎﻩﻭ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻲﻛﻪﺑﻪﺧﻮﺑﻲﺑﺮﺁﻥﭼﻬﺮﻩ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﺴﺨﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩ. ﻭﻗﺘﻲﻛﺎﺭﺵﺗﻤﺎﻡﺷﺪ،ﮔﺪﺍ،ﻛﻪﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺘﻲﻛﻤﻲﺍﺯﺳﺮﺵﭘﺮﻳﺪﻩﺑﻮﺩ، ﭼﺸﻢﻫﺎﻳﺶﺭﺍﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻭﻧﻘﺎﺷﻲﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶﺭﺍﺩﻳﺪﻭﺑﺎﺁﻣﻴﺰﻩﺍﻱﺍﺯﺷﮕﻔﺘﻲ ﻭﺍﻧﺪﻭﻩﮔﻔﺖ:»ﻣﻦﺍﻳﻦﺗﺎﺑﻠﻮﺭﺍﻗﺒﻸ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ«! ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ:»ﻛﻲ؟« ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ.ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﻤﺴﺮﺍﻳﻲ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﻲﺧﻮﺍﻧﺪﻡ، ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭘﺮ ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﺪﻝ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﭼﻬﺮﻩ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻮﻡ«!!!!

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﺍﺑﺮﺕﺩﺍﯾﻨﺲﺯﻭ-ﻗﻬﺮﻣﺎﻥﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭﺭﺯﺵﮔﻠﻒﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦﺯﻣﺎﻧﯽﺩﺭﯾﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪﻣﻮﻓﻖﺷﺪﻣﺒﻠﻎﺯﯾﺎﺩﯼﭘﻮﻝ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺯﻧﯽﺑﺴﻮﯼﺍﻭﺩﻭﯾﺪﻭﺑﺎﺗﻀﺮﻉﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﺍﺯﺍﻭﺧﻮﺍﺳﺖﺗﺎﭘﻮﻟﯽﺑﻪﺍﻭﺑﺪﻫﺪﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪﮐﻮﺩﮎﺑﯿﻤﺎﺭﺵﺭﺍﺍﺯﻣﺮﮒ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ.ﺯﻥﮔﻔﺖﮐﻪﻫﯿﭻﭘﻮﻟﯽﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖﻫﺰﯾﻨﻪﺩﺭﻣﺎﻥﻧﺪﺍﺭﺩﻭﺍﮔﺮ ﺭﺍﺑﺮﺕﺑﻪﺍﻭﮐﻤﮏﻧﮑﻨﺪﮐﻮﺩﮐﺶ ﺍﺯﺩﺳﺖﺧﻮﺍﻫﺪﺭﻓﺖ.ﻗﻬﺮﻣﺎﻥﮔﻠﻒ ﺩﺭﻧﮓ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺩﺍﺩ. ﻫﻔﺘﻪﺑﻌﺪﯾﮑﯽﺍﺯﻣﻘﺎﻣﺎﺕﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﻠﻒﺑﻪﺭﺍﺑﺮﺕﮔﻔﺖ:ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺡﺧﺒﺮ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﻡ! ﺁﻥﺯﻥﺍﺻﻼًﺑﭽﻪﻣﺮﯾﻀﯽﻧﺪﺍﺷﺘﻪﮐﻪ ﻫﯿﭻ،ﺣﺘﯽﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﻢﻧﮑﺮﺩﻩ.ﺍﻭﻥﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻠﮏ ﺯﺩﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ! ﺭﺍﺑﺮﺕ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ" :ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ!ﭘﺲ ﻫﯿﭻ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﻮﺩﻩ!ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﻟﯿﻪ

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻱﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖﺑﻪﻗﻠﻪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼﺻﻌﻮﺩﻛﻨﺪ.ﭘﺲﺍﺯﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦﻭﺁﻣﺎﺩﮔﻲ،ﺳﻔﺮﺵﺭﺍﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ.ﺑﻪﺻﻌﻮﺩﺵﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﺗﺎﺍﻳﻦﻛﻪ ﻫﻮﺍﻛﺎﻣﻼﺗﺎﺭﻳﻚﺷﺪ.ﺑﻪﺟﺰﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﻴﭻﭼﻴﺰﺩﻳﺪﻩﻧﻤﻲﺷﺪ.ﺳﻴﺎﻫﻲﺷﺐ ﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻭﻣﺮﺩ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖﭼﻴﺰﻱﺑﺒﻴﻨﺪﺣﺘﻲﻣﺎﻩﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎﭘﺸﺖﺍﻧﺒﻮﻫﻲﺍﺯﺍﺑﺮﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖﺑﺎﻻ ﻣﻲﺭﻓﺖ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪﻓﺘﺢﻗﻠﻪﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﭘﺎﻳﺶﻟﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﺑﺎﺳﺮﻋﺖﻫﺮﭼﻪﺗﻤﺎﻡﺗﺮﺳﻘﻮﻁ ﻛﺮﺩ.ﺳﻘﻮﻁﻫﻤﭽﻨﺎﻥﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺷﺖﻭ ﺍﻭﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﻫﺮﺍﺱ، ﺗﻤﺎﻣﻲﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏﻭﺑﺪﺯﻧﺪﮔﻲﺍﺵ ﺭﺍﺑﻪﻳﺎﺩﻣﻲﺁﻭﺭﺩ.ﺩﺍﺷﺖﻓﻜﺮﻣﻲﻛﺮﺩ ﭼﻘﺪﺭﺑﻪﻣﺮﮒﻧﺰﺩﻳﻚﺷﺪﻩﺍﺳﺖﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪﺧﻮﺭﺩﻩﺑﻮﺩﺑﻴﻦﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽﺩﺭﺷﻴﺐﮐﻮﻩﮔﻴﺮﮐﺮﺩﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺳﻘﻮﻁﻛﺎﻣﻠﺶﺷﺪ.ﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦﺳﻜﻮﺕ،ﮐﻪﻫﻴﭻﺍﻣﻴﺪﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖﺍﺯﺗﻪ ﺩﻝﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ:ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻦ! ﻧﺪﺍﻳﻲﺍﺯﺩﻝﺁﺳﻤﺎﻥﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩﺍﺯﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲ؟ !ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺑﺪﻩ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ- ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻱ؟ .ﺁﺭﻱ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻡ- .ﭘﺲﺁﻥﻃﻨﺎﺏﺩﻭﺭﻛﻤﺮﺕﺭﺍﭘﺎﺭﻩﻛﻦ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻭﺣﺸﺖﻛﺮﺩ.ﭘﺎﺭﻩﺷﺪﻥ ﻃﻨﺎﺏﻳﻌﻨﻲﺳﻘﻮﻁﺑﻲﺗﺮﺩﻳﺪﺍﺯﻓﺮﺍﺯ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ. ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺁﻳﺎﺑﻪﮔﻔﺘﻪﻣﻦﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻱ؟ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻃﻨﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ...

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺳﻼﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎی خوب وبازدیدکننده محترم ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﺬﺍشتم ﮐﺎﻣﻼ ﻭﺍقعیه ﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎن بازدیدکننده ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ که بهم گفت بذارم توی وبلاگ تابقیه دوستان هم بخونن واستفاده کنن راستش خودم دوسه بارخوندم وتحت تأثیرقرار گرفتم یعنی واقعا دلم سوخت واز ته دل ناراحت شدم بخاطر رفتار غیر انسانی که با این جوون داشتن دلم میخواد مثل همیشه این داستان یابهتره بگم این خاطره رو بخونید وبرداشت خودتون رو به دوستاتون برسونید <¤<(منتظر نظرات سازنده تون هستم پس لطفا نظربذارید)>¤> ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﻭﯾﻢ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻫﺎ.......¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 10 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺟﻌﺒﻪﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍﯾﻰ ﻭ ﺳﮑﻪ ﻭ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﻰ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺑﺮﺩ. ﺯﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺪﮔﻮﯾﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻭ ﮔﻔﺖ:»ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻦ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﻰﻋﻘﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﺧﺘﮕﻰ ﻋﻠﯿﻞ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﻮﺩ. ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﯾﺾ ﻭ ﺑﻰﺣﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﺁﻫﻨﮕﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻭﺩ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺎ ﻧﻤﻰﺧﻮﺭﺩ.... ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﻻ ﺍﻗﻞ ﺧﺮﺝ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻭ ، ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﻭﺿﻊ ﻣﺎ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺗﺒﺴﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺣﻘﯿﻘﺘﺶ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻡ.ﯾﮏ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﻩﮔﺮﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺣﺎﻟﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ!؟ ﻫﻤﯿﻦ! ﺷﯿﻮﺍﻧﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﺩ. ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﺭﺍﺳﺘﻰ ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩﻫﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ

تاریخ: جمعه 10 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺍﻋﻀﺎﯼ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺳﺮﺥ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻦ:ﺁﯾﺎ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺍﺳﺖ؟ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺑﺮﯾﺪ ﻫﯿﺰﻡ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺁﻗﺎ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﻪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎﺩ؛ ﭘﺲ ﺭﯾﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯿﺪﻩ ﮐﻪ... ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﯿﺰﻡ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ، ﺭﯾﯿﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻧﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﻫﯿﺰﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺻﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﻪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﮕﻢ؛ ﺳﺮﺩﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ! ﺭﯾﯿﺲ:ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯿﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﭘﻮﺳﺖ ﻫﺎ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺩﺍﺭﻥ ﻫﯿﺰﻡ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ!

تاریخ: جمعه 10 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺯﺍﻫﺪﯼ ﮔﻮﯾﺪ: ﺟﻮﺍﺏ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺩ ﻓﺎﺳﺪﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺭﺩ.ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ! ﺩﻭﻡ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ... ﺍﻓﺘﺎﻥ ﻭ ﺧﯿﺰﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻧﯿﻔﺘﯽ.ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ؟ ﺳﻮﻡ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ؟ ﮐﻮﺩﮎ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺖ؟ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺯﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺧﺸﻢ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﺴﺘﻢﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺨﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻏﺮﻕ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﻟﻘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟

تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

چه کسی موثرتره زن یامرد؟ ﺗﻮﻣﺎﺱ ﻫﯿﻠﺮ ، ﻣﺪﯾﺮ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﺎﺳﺎﭼﻮﺳﺖ ، ﻣﯿﻮ ﭼﻮﺍﻝ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺮﺍﻫﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﺎﻟﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ.ﻫﯿﻠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﺑﻌﺪﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺮﺍﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﯾﮏ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭘﻤﭗ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﮎ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﮐﻨﺪ.ﺳﭙﺲ... ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺍﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ، ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺼﺪﯼ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﮔﺮﻡ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ ، ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺼﺪﯼ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ”:ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ”. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ، ﻫﯿﻠﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ.ﺍﻭ ﺑﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ.ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻫﯿﻠﺮ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﮔﻔﺖ”: ﻫﯽ ﺧﺎﻧﻢ ، ﺷﺎﻧﺲ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻡ.ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺯﻥ ﻣﺪﯾﺮ ﮐﻞ، ﻫﻤﺴﺮ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ. ”ﺯﻧﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ”:ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺍﻭﻥ ﻣﺪﯾﺮ ﮐﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ”.

تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﮐﺸﯿﺸﻰ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﻢﮐﻢ ﻭﻗﺘﺶ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻐﻞ ﺁﯾﻨﺪﻩﺍﺵ ﺑﮑﻨﺪ.ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻻﻧﺶ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺧﯿﻠﻰ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﭘﺪﺭﺵ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﻫﺪ.... ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﻣﯿﺰ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ: ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺱ، ﯾﮏ ﺳﮑﻪ ﻃﻼ ﻭ ﯾﮏ ﺑﻄﺮﻯ ﻣﺸﺮﻭﺏ. ﮐﺸﯿﺶ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﯾﺪ ﮐﺪﺍﻣﯿﮏ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻣﯿﺰ ﺑﺮ ﻣﯽﺩﺍﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻣﻌﻨﯿﺶ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﺸﯿﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﯿﻠﻰ ﻋﺎﻟﯿﺴﺖ.ﺍﮔﺮ ﺳﮑﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﯾﻌﻨﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﻢ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻣّﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻄﺮﻯ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﯾﻌﻨﻰ ﺁﺩﻡ ﺩﺍﺋﻢﺍﻟﺨﻤﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻧﺨﻮﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ«. ﻣﺪﺗﻰ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ.ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺳﻮﺕ ﻣﯽﺯﺩ ﮐﺎﭘﺸﻦ ﻭ ﮐﻔﺸﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪﺍﻯ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪ.ﮐﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺗﺨﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﺭﻭﻯ ﻣﯿﺰ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﻯ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ. ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﻐﻞ ﺯﺩ.ﺳﮑﻪ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺗﻮﻯ ﺟﯿﺒﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻄﺮﻯ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺭﺩ. . . ﮐﺸﯿﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ: »ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ!ﭼﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ! ﭘﺴﺮﻡ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ!

تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﻭﺯﯼ ﺭﻭﺑﺮﺕ ﺩﻭﻭﻧﺴﻨﺰﻭ ﮔﻠﻒ ﺑﺎﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯽ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﭼﮏ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺭﺧﺘﮑﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺘﯽ، ﺍﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺯﻧﯽ ﺑﻪ ﻭﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.ﺯﻥ ﭘﯿﺮﻭﺯﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻋﺎﺟﺰﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ... ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻖ ﻭﯾﺰﯾﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ. ﺩﻭ ﻭﻧﺴﻨﺰﻭ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺯﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭼﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺯﻥ ﻣﯽ ﻓﺸﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﻭﻭﻧﺴﻨﺰﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺮﻑ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﻋﺎﻟﯽ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﻠﻒ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎ ﺯﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﺪ.ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﯾﮏ ﮐﻼﻫﺒﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﭽﻪ ﻣﺮﯾﺾ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ.ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﯾﺐ ﺩﺍﺩﻩ، ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﯾﺮ! ﺩﻭ ﻭﻧﺴﺰﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ:ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﯾﺎ ﻣﺮﮒ ﻫﯿﭻ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻠﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺩﻭ ﻭﻧﺴﺰﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ، ﺍﯾﻨﺒﻬﺘﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﻡ

تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,