ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺯﻥ ﻣﺴﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﻑ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺁﻥ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﺩ.ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﻛﻤﻜﺘﺎﻥ ﻛﻨﻢ. ﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﻛﺴﯽ ﻧﺎﻳﺴﺘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎﺳﺖ... ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻻﺳﺘﻴﮏ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺷﺪ ﺯﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ؟؟ ﺍﺳﻤﻴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺑﺪﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﯼ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩﻡ.ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ. ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻳﻞ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺯﻥ ﻛﺎﻓﻪ ﻛﻮﭼﻜﯽ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﺎﻓﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯﻥ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﺸﺖ ﻣﺎﻫﻪ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺭﻭﯼ ﭘﺎ ﺑﻨﺪ ﻧﺒﻮﺩ.ﺯﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺻﺪ ﺩﻻﺭ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ!ﺍﻣﺎ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺳﻔﺮﻩ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ،ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ:ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﺑﺪﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺭﻭﺯﻱ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩﻡ،ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﯽ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﯽ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮔﻔﺖ:ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺳﻤﻴﺖ،ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﺎﺳﺖ...
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ.ﺑﺴﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ,ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪﻭ ﻫﻮﻝ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.ﺗﻮﯼ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩ:ﻏﺮﻭﺭ,ﺣﺮﺹ,ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺧﯿﺎﻧﺖ,ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﯽ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ.ﻫﺮﮐﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺨﺮﯾﺪﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ.ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺭﺍ.ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺍﯾﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩﮔﯿﺸﺎﻥ ﺭﺍ. ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﻭ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺰﺩ,ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺗﻨﻔﺮﻡ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺗﻒ ﮐﻨﻢ. ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ,ﻣﻮﺫﯾﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺑﺴﺎﻃﻢ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯿﮑﻨﻢ.ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﯽ.ﺗﻮ ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﻣﻮﻣﻦ.ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﯽ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯿﺪﻫﺪ.ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ.ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯿﺨﻮﺭﻧﺪ. ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﻡ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ,ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺍﻣﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ.ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ... ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺑﻮﺩ.ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ.ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﺯﺩﺩ.ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺨﻮﺭﺩ. ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﻭﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ,ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ ﺟﺰ ﻏﺮﻭﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩ.ﺟﻌﺒﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺭﯾﺨﺖ.ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ,ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ.ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﯾﺪﻡ,ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺘﺶ ﮐﺮﺩﻡ,ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﻘﻪ ﯼ ﻧﺎﻣﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ,ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ.ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺸﺴﺘﻤﻮ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ,ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ. ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ,ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ,ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﯽ ﺩﻟﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺒﺮﻡ,ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ...ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ. *** ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ.ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺮﺩ ﺑﯿﮑﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺳِﻤَﺖِ ﺁﺑﺪﺍﺭﭼﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﯾﮑﺮﻭﺳﺎﻓﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺩ ﺭﺋﯿﺲ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺪﯾﺮﻩ ﻣﺼﺎحبه ش ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻣﯿﻨﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺪﯾﻦ، ﺁﺩﺭﺱ ﺍﯾﻤﯿﻠﺘﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺎ ﻓﺮﻣﻬﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﺮ ﮐﻨﯿﻦ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯿﻦ... ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ!ﺭﺋﯿﺲ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺪﯾﺮﻩ:ﮔﻔﺖ:ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ.ﺍﮔﻪ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻧﺪﺍﺭﯾﻦ، ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻦ.ﻭ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ، ﺷﻐﻞ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﻣﯿﺪﯼ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺭﻭ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ.ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎ۱۰ﺩﻻﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﯿﺒﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻪ.ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﭘﺮﻣﺎﺭﮐﺘﯽ ﺑﺮﻩ ﻭ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻭﻕ.۱۰ﮐﯿﻠﻮﯾﯽ ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﺨﺮﻩ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯿﻬﺎ ﺭﻭ ﻓﺮﻭﺧﺖ.ﺩﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ، ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺳﺮﻣﺎیه ش ﺭﻭ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻨﻪ.ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﻭ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ۶۰ﺩﻻﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ.ﻣﺮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﺬﺭﻭﻧﻪ، ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻩ ﻭ ﺩﯾﺮﺗﺮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻩ ﺧﻮﻧﻪ.ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭘﻮﻟﺶ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻭ ﯾﺎ ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﯿﺸﺪ.ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﯾﻪ ﮔﺎﺭﯼ ﺧﺮﯾﺪ، ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮﻥ، ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻧﺎﻭﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺧﻂ ﺗﺮﺍﻧﺰﯾﺖ ﭘﺨﺶ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺩﺍﺷﺖ.... ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ، ﻣﺮﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﺮﺩﻩ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﺍﻣﺮﯾﮑﺎ ﺷﺪ. ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﯾﻨﺪه ﺧﺎﻧﻮﺍﺩه ش ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﮐﻨﻪ، ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﮕﯿﺮﻩ.ﺑﻪ ﯾﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﻤﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﯾﺴﯽ ﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ.ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ، ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺑﯿﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﺭﺱ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻣﺮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ.ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻣﻦ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺑﯿﻤﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻧﺪﺍﺭﯾﻦ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻦ ﯾﮏ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﯿﺎﺭﯾﻦ..ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﺠﺎﻫﺎ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪﯾﻦ ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﻦ؟ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻩ!ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯿﺸﺪﻡ ﯾﻪ ﺁﺑﺪﺍﺭﭼﯽ ﺩﺭ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺎﯾﮑﺮﻭﺳﺎﻓﺖ
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﻧﻪﯼ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺯﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯﺵ ﯾﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﭙﺮﺳﻪ… ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺟﯿﻎ ﺯﺩ، ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ… ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ…ﺍﺯ ﺟﺪﻭﻝ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻻ…ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﭗ ﮐﻨﻪ… ﺍﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﯾﻪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺗﻮﯼ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ… ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﻧﺸﺪ… ﺳﮑﻮﺕ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: "ﻫﯽ ﻣﺮﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ!ﻧﮑﻦ…ﻣﻦ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﺪ ﻣﺮﮒ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﯼ"! ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺿﺮﺑﻪﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻣﯽﺗﺮﺳﻮﻧﻪ" ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ" :ﻭﺍﻗﻌﺂ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ…ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﯼ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﻢ… ﺁﺧﻪ ﻣﻦ۲۵ﺳﺎﻝ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﮐﺶ ﺑﻮﺩﻡ
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺘﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺎ ﮐﺖ ﻭﺷﻠﻮﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺯ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺑﻮﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﻗﻄﺎﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻗﺮﺍﺭ ﻗﺒﻠﯽ ﺭﺍﻫﯽ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﯾﯿﺲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻨﺸﯽ ﻓﻮﺭﺍً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﺯﻭﺝ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻًﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ" :ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺭﯾﯿﺲ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ" . ﻣﻨﺸﯽ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺖ" :ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻧﺪ" . ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ" :ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺷﺪ." ﻣﻨﺸﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﺸﺪ.ﻣﻨﺸﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﺯﻭﺝ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﯿﺮﻭﻧﺪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺭﯾﯿﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺭﯾﯿﺲ ﻧﯿﺰﺑﺎﻻﺟﺒﺎﺭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ. ﺭﯾﯿﺲ ﺑﺎ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺗﻠﺨﯽ ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ، ﺑﻬﻌﻼﻭﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺘﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﻭﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺯ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﻓﺘﺮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ. ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ" :ﻣﺎ ﭘﺴﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻭﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﯼ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ.ﻣﻦ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﯿﻢ" . ﺭﯾﯿﺲ ﺑﺎ ﻏﯿﻆ ﮔﻔﺖ" :ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﺂﯾﺪ ﻭ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ، ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﯿﻢ.ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﯿﻢ ، ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ" . ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ" :ﺁﻩ... ﻧﻪ....ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ. ﻓﮑﺮﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﺑﺪﻫﯿﻢ". ﺭﯾﯿﺲ ، ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺘﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﻭ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺯ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖ" :ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ! ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﯼ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ؟ ﺍﺭﺯش ساﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﻫﻔﺖ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ" . ﺧﺎﻧﻢ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ.ﺭﯾﯿﺲ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﻮﺩ.ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺷﺮﺷﺎﻥ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﺩ. ﺯﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺷﻮﮬﺮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ: "ﺁﯾﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭﺍﺳﺖ ؟ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﺍﻩ ﻧﯿﻨﺪﺍﺯﯾﻢ ؟" ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺳﺮ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﺭﯾﯿﺲ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﺑﻮﺩ.ﺁﻗﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻢِ"ﻟﯿﻼﻧﺪ ﺍﺳﺘﻨﻔﻮﺭﺩ"ﺑﻠﻨﺪﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ ﺷﺪﻧﺪ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺑﺮﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. *ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻨﻔﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ، ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ ﭘﺴﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﺩ* . *ﺭﻭﯼ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﻪ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﯿﻢ*
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺴﺮ ﺷﺪ..ﭘﺴﺮ ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ، ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ.ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﺩﻝ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﯾﮏ ﺑﻄﺮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺩﺭﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﮔﻔﺖ:ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺳﺮﺗﻮ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﻭﮐﻨﯽ؟ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺎﯼ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﻧﺖ ﺑﮕﯽ ﻏﺬﺍﺷﻮ ﺑﺨﻮﺭﻩ؟ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺴﻮﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﻢ. ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺁﻭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ.ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.… ﻇﺮﻓﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﺑﺮﻧﺞ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺁﻭﺍ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩ. ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﻭ ﺻﺎﻑ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ، ﭼﺮﺍ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺎﺷﻖ ﮔﻨﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﯼ؟ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺁﻭﺍ ﮐﻤﯽ ﻧﺮﻣﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭘﺸﺖ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
فاﺻﻠﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﺎ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ ؛ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﭼﻮﺑﯽ ؛ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ: -ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ؟ -ﻧﻪ. -ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ؟ -ﻧﻪ. -ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ -ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﻣﻨﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻥ. -ﭼﺮﺍ ؟ -ﺟﻮﻥ ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﻢ. -ﻗﺒﻼ ﺍﯾﻨﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ؟ -ﻧﻪ. -ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺩﯾﺪﻡ. -ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ؟ -ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺁﺭﻩ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺩﻭﯾﺪ ؛ ﺷﺎﺩ ﺷﺎﺩ. ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ؛ ﮐﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ؛ ﻋﺼﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﺵ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ!!!تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭﻭﯾﺸﯽ ﺗﻬﯿﺪﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﻍ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺮﺩ. ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺎﻍ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ. ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮔﻔﺖ:ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﺮﯾﻢ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﮐﺮﯾﻢ.ﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺩﺍﺩﻩ؟ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ؟ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮔﻔﺖ:ﻫﻤﯿﻦ ﻗﻠﯿﺎﻥ، ﻣﺮﺍ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺑﻔﺮﻭﺧﺖ.ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﺰ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﺤﻔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻥ ﺑﺒﺮﺩ.ﭘﺲ ﺟﯿﺐ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﮑﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺩ… ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪ.ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﮑﺮ ﻧﺰﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺖ. ﻧﺎﮔﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﯾﻤﻢ ﻧﻪ ﺗﻮ.ﮐﺮﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺟﯿﺐ ﻣﺮﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻫﺴﺖ.
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺗﻌﻄﯿﻼﺕ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﯿﺶ ﺭﻓﺖ.ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﯿﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﺩ. ﻣﺮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﺭﺳﯿﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﯿﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﺪ. ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ، ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺴﺖ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰe-mailﻫﻤﺴﺮﺵ، ﯾﮏ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﭘﺴﺖ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰﺧﺎﻧﻢ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢe-mailﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻦe- mailﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺟﯿﻐﻰ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﻯ ﺟﯿﻎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﯿﺤﺎﻝ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﯾﺪﻧﺪ: ﻫﻤﺴﺮ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻢ.ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺪﻥ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺗﻮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﯿﺮ ﺯﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺍﯾﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺯﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﯽ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﺒﯽ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﻧﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﺷﺨﺮﺍﺵ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻫﻤﺴﺮ ﭘﯿﺮﺵ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺑﺪﯼ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺿﺒﻂ ﺷﺪﻩ ﭘﯿﺮﺯﻥ، ﻻﻻﯾﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﺩﻫﮑﺪﻩ ﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺍﺵ ﺭﺍﺷﺨﻢ ﺑﺰﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ: ﭘﺴﺮﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﮑﺎﺭﻡ.ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ.ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻦ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺷﺨﻢ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ.ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭘﺪﺭ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ:ﭘﺪﺭ,ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﻧﺰﻥ,ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ۴ .ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ۱۲ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥFbiﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ,ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ؟ ﭘﺴﺮﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﭘﺪﺭ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ، ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ.
تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻫﻮﺍ ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻫﺮﺩﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﮔﺸﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﯾﺪﻧﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﭘﺮﺳﯿﺪ":ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟"ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﻰ ﺯﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺯﺷﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﻯ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﮐﻮﭼﮑﺸﺎﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮔﻔﺘﻢ":ﺑﯿﺎﯾﯿﻦ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮﻯ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ".ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ ﻭ ﮐﻤﻰ ﻧﺎﻥ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺑﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺷﺪﻡ.ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ" :ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﯾﻦ؟"ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﮐﺶ ﻧﺦ ﻧﻤﺎﻯ ﻣﺒﻞ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ":ﻣﻦ ﺍﻭﻩ…ﻧﻪ"!ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺭﻭﻯ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺁﺧﻪ ﺭﻧﮓ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﻭ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻩ".ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﺷﻼﻕ ﻧﺰﻧﺪ، ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺎﻟﻰ ﺁﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﻌﺪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺯﺩﻡ. ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ، ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ، ﺳﻘﻔﻰ ﺑﺎﻻﻯ ﺳﺮﻡ، ﻫﻤﺴﺮﻡ، ﯾﮏ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ، ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻯ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺳﺮﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻡ.ﻟﮑﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ، ﭘﺎﮎ ﻧﮑﺮﺩﻡ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﭼﻪ ﺁﺩﻡ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻫﺴﺘﻢ...تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺷﺪﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺩﻭﯾﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻣﻨﻢ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻝ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻧﻮﮎ ﺯﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻡ ﺁﺧﻪ ﺳﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻬﺎ ﺩﻭﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﭘﺮﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺗﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻭ ﯾﺎﮐﺮﯾﻢ!ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﺋﯽ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯾﺸﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺮ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻻ ﻣﺮﻏﮏ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﻪ.ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻪ ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻄﺮ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺮﻏﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﭘﺮ ﻃﻤﻊ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ. ﺁﺭﯼ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺍﻭﻧﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ!تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺷﺘﻪﺍﺵ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﯽﺯﺩ.ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ ﺯﻟﺰﻟﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﺍﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ.ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺸﺴﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ.ﻣﺪﺍﻡ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺶ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ؟ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﭼﻪ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ؟ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻟﺮﺯﯾﺪ.ﭼﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮﺩ.ﺑﻠﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﺁﻣﺪ.ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ.ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﯾﺰﺩ.ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ، ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﺶ، ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺷﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ.ﭼﺮﺍ؟ ﭼﺮﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮔﻞ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﯽ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺭﻭﯼ ﭘﻞ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ.ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻗﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖتاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺧﯽ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ ﻭ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ:ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ. ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺃﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ.ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻧﻪ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ»ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ«. ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩتاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻓﺮﻭﺵ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﻃﻮﻃﯽ ﮐﺮﺩ. ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﻮﻃﯽ ﺧﻮﺵ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ۵۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﻓﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﻗﯿﻤﺖ ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ۱۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻮﻡ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ۴۰۰۰ ﺩﻻﺭ.ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻣﻦ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﻭ ﻃﻮﻃﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﯾﺮ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪتاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﮐﺸﯿﺸﯽ ﺩﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻻﯾﻌﻘﻞ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺮﺩ ﻭﻟﮕﺮﺩﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﮐﺸﯿﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺍﺯ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ؟ﮐﺸﯿﺶ ﻫﻢ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢﺣﺎﺻﻞ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﺴﺎﺭﯼ ﻭ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ.ﻣﺮﺩﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻨﻔﻌﻞﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﺵ ﮔﺮﻡ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﮐﺸﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﻮ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﭖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺭﻭﻣﺎﺗﯿﺴﻢ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ...
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻭﻗﺘﯽﺧﯿﻠﯽﮐﻮﭼﮏﺑﻮﺩﻡﺍﻭﻟﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼﮐﻪﺩﺭﻣﺤﻠﻤﺎﻥﺗﻠﻔﻦ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﻫﻨﻮﺯﺟﻌﺒﻪﻗﺪﯾﻤﯽﻭﮔﻮﺷﯽﺳﯿﺎﻩﻭ ﺑﺮﺍﻕﺗﻠﻔﻦﮐﻪﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻭﺻﻞﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ. ﻗﺪﻣﻦﮐﻮﺗﺎﻩﺑﻮﺩﻭﺩﺳﺘﻢﺑﻪﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪﻭﻟﯽﻫﺮﻭﻗﺖﮐﻪﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦﺣﺮﻑﻣﯿﺰﺩﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡﻭﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩﻡ! ﻗﺪﻣﻦﮐﻮﺗﺎﻩﺑﻮﺩﻭﺩﺳﺘﻢﺑﻪﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪﻭﻟﯽﻫﺮﻭﻗﺖﮐﻪﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦﺣﺮﻑﻣﯿﺰﺩﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡﻭﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩﻡ! ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﺪﺗﯽ ﮐﺸﻒﮐﺮﺩﻡﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﻋﺠﯿﺐﺩﺭﺍﯾﻦﺟﻌﺒﻪﺟﺎﺩﻭﯾﯽﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪﮐﻪﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺭﺍﻣﯽﺩﺍﻧﺪ.ﺍﺳﻢ ﺍﯾﻦﻣﻮﺟﻮﺩﺍﻃﻼﻋﺎﺕﻟﻄﻔﺂﺑﻮﺩ،ﻭﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﻟﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﺩﺍﺩ.[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺴﻌﻮﺩ ، ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﻭ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻨﺪﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻨﺎﻡ Vikkiﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ.ﻛﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻇﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺷﺪ.ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻓﻜﺮﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭVikkiﻓﻘﻂ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ" .ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ، Vikki ﭘﻴﺶ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ، ﻗﻨﺪﺍﻥ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻱ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ، ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟" "ﺧﺐ، ﻣﻦ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ".ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﺪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ" .ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺴﻌﻮﺩ...ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻳﻚ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ:ﭘﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ Vikkiﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻱ!، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺪﺍﺭﻱ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺨﺘﺨﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ، ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺎﻣﺎﻥ
ادامه مطلب...
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻫﺎﻱ ﻭﻳﮋﻩ ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻳﮏ ﺗﺨﺖ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻋﺖ ۱۰ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻲ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻭﺿﻌﻒ ﻣﺮﺽ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻭﺭﺍﻱ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺍﺟﻨﻪ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﮐﺴﻲ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺁﻥ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ، ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ، ﺑﻌﻀﻲ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﻮﭼﮑﻲ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻋﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﻱ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ… ﺩﻭ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ۱۰ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ» ﺟﺎﻧﺴﻮﻥ«ﻧﻈﺎﻓﺘﭽﻲ ﭘﺎﺭﻩ ﻭﻗﺖ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪ. ﺩﻭﺷﺎﺧﻪ ﺑﺮﻕ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﻔﻆ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺰ ﺑﺮﻕ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺷﺎﺧﻪ ﺟﺎﺭﻭﺑﺮﻗﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺰ ﺯﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪ!!..
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﺎﺭﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺰ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ، ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ، ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﯾﻚ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯼ ﺍﺯﺵ ﺟﻠﻮ ﺯﺩ!ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺎﻛﯽ ﻣﯿﺸﻪ، ﭘﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ، ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻐﻞ ﻣﻮﺗﻮﺭﻩ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻪ.ﯾﻚ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻡ ﻣﯿﺮﻩ، ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯾﻪ ﻏﯿﯿﯿﯿﯿﮋ ﺍﺯﺵ ﺟﻠﻮ ﺯﺩ! ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺎﻙ ﻗﺎﻁ ﻣﯿﺰﻧﻪ، ﭘﺎ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺗﻪ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ، ﺑﺎ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﻮﺭﻩ ﺟﻠﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ.ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺎﺯ ﯾﻬﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ، ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯾﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺮ ﺍﺯ ﺑﻐﻠﺶ ﺭﺩ ﺷﺪ! ﻃﺮﻑ ﻛﻢ ﻣﯿﺎﺭﻩ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ ﻫﻢ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺰﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭ. ﺧﻼﺻﻪ ﺩﻭﺗﺎﯾﯽ ﻭﺍﻣﯿﺴﺘﻦ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ، ﯾﺎﺭﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻪ، ﻣﯿﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ، ﻣﯿﮕﻪ:ﺁﻗﺎ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ!ﻣﻦ ﻣﺨﻠﺼﺘﻢ، ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﮔﺎﺯﯼ ﻛﻞ ﻣﺎﺭﻭ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﯼ؟!ﻣﻮﺗﻮﺭﯾﻪ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ، ﻧﻔﺲ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﯿﮕﻪ:ﻭﺍﻟﻠﻪ... ﺩﺍﺩﺍﺵ...ﺧﺪﺍ ﭘﺪﺭﺕ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯﻩ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﯼ...ﺁﺧﻪ...ﻛﺶ ﺷﻠﻮﺍﺭﻡ ﮔﯿﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻐﻠﺖ...
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪ.ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﮐﻼﺳﻬﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍﻯ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺨﺘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻨﺪ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:»ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻧﺸﺎﻁ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ.ﻣﻨﻬﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ.ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻟﻄﻔﯽ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﻦ ﺑﮑﻨﯿﺪ.ﻣﻦ ﺭﻭﺯﯼ ۱۰۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﯿﺪ«. ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﺗﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺭﻭﺯﯼ ۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺑﺪﻡ.ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ:»۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ؟ ﺍﮔﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻓﻘﻂ ۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺑﻄﺮﯼ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﺷﻮﺕ ﮐﻨﯿﻢ، ﮐﻮﺭﺧﻮﻧﺪﯼ.ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ«.ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪﺵ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ
تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ.ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭﯼ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺗﺴﻠﻂ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺟﺎﯼ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﻨﺪ.ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﻭﯼ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﮐﻤﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭﺍﻣﺪ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﯿﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﮔﻔﺖ:ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ.ﺳﭙﺲ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﻀﺎﺭ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺣﻀﺎﺭ ﺷﺪ!
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﯽ ﮐﺸﯿﺸﺎﻥ، ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﭘﻮﻝ، ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻣﺮﺩﻡ، ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﺯﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ.ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻔﺖ: -ﻗﯿﻤﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻘﺪﺭﻩ؟ ﮐﺸﯿﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺟﻬﻨﻢ؟! ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ ﺟﻬﻨﻢ. ﮐﺸﯿﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮﯼ ﮔﻔﺖ:۳ ﺳﮑﻪ ﻣﺮﺩ ﻓﻮﺭﯼ ﻣﺒﻠﻎ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻟﻄﻔﺎ ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﮐﺸﯿﺶ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺖ:ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ: -ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ!ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺳﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﯾﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ. ﺍﺳﻢ ﺍﻥ ﻣﺮﺩ، ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺎﺭﺗﯿﻦ ﻟﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ.
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﻮﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ.ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﮐﺸﯿﺶ ﺷﻬﺮﺷﻮﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺲﺍﺯﺍﯾﻦﮐﻪﻣﺸﮑﻠﺸﻮﻥﺭﻭﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶﮔﻔﺘﻨﺪ،ﺍﻭﺩﺭﺟﻮﺍﺏﺍﻭﻥﺯﻭﺝ ﮔﻔﺖ:ﻧﺎﺭﺍﺣﺖﻧﺒﺎﺷﯿﺪﻣﻦﻣﻄﻤﺌﻨﻢﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺩﻋﺎﻫﺎﯼﺷﻤﺎﺭﻭﺷﻨﯿﺪﻩﻭﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼﺑﻪﺷﻤﺎﻓﺮﺯﻧﺪﯼﻋﻄﺎﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.ﺑﺎﺍﯾﻦﻭﺟﻮﺩﻣﻦﻗﺼﺪﺩﺍﺭﻡﺑﻪ ﺷﻬﺮﺭﻡﺑﺮﻡ ﻭﻣﺪﺗﯽﺩﺭ ﺍﻭﻥﺟﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢ،ﻗﻮﻝﻣﯽﺩﻫﻢﻭﻗﺘﯽﺑﻪ ﻭﺍﺗﯿﮑﺎﻥﺭﻓﺘﻢﺣﺘﻤﺎﺑﺮﺍﯼﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﺩﻋﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﻌﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻢ.[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]
ادامه مطلب...
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﺨﺖﮔﯿﺮ ﻓﯿﺰﯾﮏ، ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺳﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻓﻮﺭﺍ ً ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻫﺪ:ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺯﺩ. ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﻨﺪ:ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻫﻮﺍﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻄﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ: ·ﻣﺤﺎﺳﺒﻪﯼ ﻣﻘﺎ ﻭﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻄﺎﺭ ·ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﺑﯿﻦ ﭼﺮﺥﻫﺎ ﻭ ﺭﯾﻞ ·ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ، ﺳﺮﻋﺖ ﻗﻄﺎﺭ ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﺭﯼ، ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ؟ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ﺩﻫﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎﺯ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻼ ﺳﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ:ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻣﺎﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ، ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺧﺒﺮﻩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﻦ ﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﻫﻮﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺧﻮﺏ ﮊﺍﮐﺘﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﻡ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ:ﻫﻮﺍﯼ ﮐﻮﭘﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﻤﺎﻡ ﺳﻮﻧﺎ ﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ:ﺍﺻﻼ ًﻟﺨﺖ ﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩ ﻣﯽﺷﻢ. ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ:ﺩﻭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽ ﻧﮑﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻧﺠﯿﺐ ﺩﺭ ﮐﻮﭘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻟﺨﺖ ﺑﺸﻮﯾﺪ. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ، ﺍﯾﻦ ﺩﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻭﺍﮔﺮ ﻗﻄﺎﺭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﺋﯽﻫﺎﯼ ﺷﻬﻮﺗﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻦ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﻻﻣﺼﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
پدﺭ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ.ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﺪﯾﺪﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻣﻠﯿﺴﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﯿﺰﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﺵ، ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻫﺎﺵ ، ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻮﺍﺭﯾﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﻨﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﻩ.ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻧﯿﺴﺖ، ﭘﺪﺭ.ﺍﻭﻥ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺍﺳﺖ.ﻣﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﯿﻢ. ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﺗﺮﯾﻠﯽ ﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﮐُﻠﯽ ﻫﯿﺰﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ.ﻣﺎ ﯾﮏ ﺭﺅﯾﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﭽﻪ.ﻣﻠﯿﺴﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﯾﺠﻮﺍﻧﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﻪ.ﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﯾﻢ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻫﺴﺘﻦ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻮﮐﺎﺋﯿﻨﻬﺎ ﻭ ﺍﮐﺴﺘﺎﺯﯾﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯾﻢ.ﺩﺭ ﺿﻤﻦ، ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺪﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻪ، ﻭ ﻣﻠﯿﺴﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻪ. ﺍﻭﻥ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻩ.ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ ﭘﺪﺭ، ﻣﻦ ۲۳ ﺳﺎﻟﻤﻪ، ﻭ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﻢ.ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭﺗﻮﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ، ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﺕ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﯽ. ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﭘﺴﺮﺕ، ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﭘﺎﻭﺭﻗﯽ:ﭘﺪﺭ، ﻫﯿﭻ ﮐﺪﻭﻡ ﺍﺯ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻻ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻦ ﺑﺎﻻ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻬﺪﯼ.ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﺪﺗﺮﯼ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰﻣﻪ.ﺩﻭﺳِﺖ ﺩﺍﺭﻡ!ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻣﻦ ﺑﻮﺩ، ﺑﻬﻢ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻥ
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺧﺘﺮﺟﻮﺍﻧﯽﺍﺯﻣﮑﺰﯾﮏﺑﺮﺍﯼﯾﮏ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖﺍﺩﺍﺭﯼﭼﻨﺪﻣﺎﻫﻪﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞﺷﺪ.ﭘﺲﺍﺯﺩﻭﻣﺎﻩ،ﻧﺎﻣﻪﺍﯼﺍﺯ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ: ﻟﻮﺭﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ، ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪﺍﯾﻦﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯﺭﺍﻩﺩﻭﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﺎﯾﺪﺑﮕﻮﯾﻢﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦﻣﺪﺕ ﺩﻩﺑﺎﺭﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﻭﻍﮔﻔﺘﻪﻭﺩﺭﺣﻖﺗﻮﺧﯿﺎﻧﺖﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ!!!ﻭﻣﯽﺩﺍﻧﻢﮐﻪﻧﻪﺗﻮﻭﻧﻪﻣﻦ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﺍﯾﻦﻭﺿﻊﻧﯿﺴﺘﯿﻢ.ﻣﻦﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶﻭﻋﮑﺴﯽﮐﻪﺑﻪﺗﻮﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﭘﺲ ﺑﻔﺮﺳﺖ. ﺭﻭﺑﺮﺕ ﺩﺧﺘﺮﺟﻮﺍﻥﺭﻧﺠﯿـﺪﻩﺧﺎﻃﺮﺍﺯﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩ،ﺍﺯﻫﻤﻪﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥﻭﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﯽﺍﺯ ﻧﺎﻣﺰﺩ، ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ،ﭘﺴﺮﺩﺍﯾﯽ...ﺧﻮﺩﺷﺎﻥﺑﻪ ﺍﻭ ﻗﺮﺽﺑﺪﻫﻨﺪﻭﻫﻤﻪﺁﻥﻋﮑﺲﻫﺎﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﻋﮑﺲﺭﻭﺑﺮﺕ،ﻧﺎﻣﺰﺩﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﺶ،ﺩﺭ ﯾﮏﭘﺎﮐﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽﺑﺮﺍﯾﺶﭘﺴﺖﻣﯽﮐﻨﺪ،ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ: ﺭﻭﺑﺮﺕ ﻋﺰﯾﺰ، ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ، ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ، ﻟﻄﻔﺎً ﻋﮑﺲ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﭘﺎﮐﺖ ﺟﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ!
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼﺗﭙﻪﺍﯼﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﯾﻨﺴﺒﺮﮒ ﺁﻟﻤﺎﻥ، ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ.ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻭﯾﻨﺴﺒﺮﮒ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﻮﯾﯽ ﺁﻥ ﻣﺎﯾﻪ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺣﺎﮐﯽﺍﺯﺁﻥﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺭﻗﺮﻥ 15،ﻟﺸﮑﺮﺩﺷﻤﻦﺍﯾﻦﺷﻬﺮﺭﺍﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮ ﺍﺯﺯﻥﻭﻣﺮﺩﮔﺮﻓﺘﻪﺗﺎﭘﯿﺮﻭﺟﻮﺍﻥ، ﺑﺮﺍﯼﺭﻫﺎﯾﯽﺍﺯﭼﻨﮕﺎﻝﻣﺮﮒﺑﻪﺩﺍﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦﺑﻪﻗﻠﻌﻪﭘﯿﺎﻡ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪﮐﻪﻗﺒﻞﺍﺯﺣﻤﻠﻪﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩﺧﻮﺩﺣﺎﺿﺮﺍﺳﺖﺑﻪﺯﻧﺎﻥﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥﺍﺟﺎﺯﻩﺩﻫﺪﺗﺎﺻﺤﯿﺢﻭﺳﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﯽ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﻧﺪ. ﭘﺲﺍﺯﮐﻤﯽﻣﺬﺍﮐﺮﻩ،ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺭﻋﺎﯾﺖﺁﯾﯿﻦﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼﻭﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱﻗﻮﻝﺷﺮﻑ،ﻣﻮﺍﻓﻘﺖﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪﻫﺮ ﯾﮏﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭﺑﻨﺪ، ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽﮐﻪﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﻗﺎﺩﺭﺑﻪﺣﻤﻞ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎﮔﻔﺘﻪﭘﯿﺪﺍﺳﺖﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪﺣﯿﺮﺕﺯﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﺷﮕﻔﺘﯽﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩﺩﺷﻤﻦﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪﻫﺮﯾﮏﺍﺯﺯﻧﺎﻥﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩﺭﺍﮐﻮﻝﮔﺮﻓﺘﻪﻭﺍﺯﻗﻠﻌﻪﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ.
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺸﺘﺮﯾﻬﺎ,,ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ, 3ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﯾﻪ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ70-60 ﺳﺎﻟﺸﻮﻥ ﺑﻮﺩ,, ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺘﺎ35ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ, ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺭﻭ ﻧﺸﻨﯿﺪﻡ,
¤¤¤¤بقیه این داستان زیبا را در ادامه مطلب بخوانید¤¤¤¤
ادامه مطلب...
تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻮﻩ ﯼ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺑﺨﺮﻡ.ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ…ﺍﻣﺎ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺟﯿﻤﯽ، ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻮﻟﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ! ﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺭﻓﺖ.ﺑﻪ ﺍﺭﺍﻣﯽ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺨﺮﯼ؟ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ، ﻭﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺒﺮﺩ.ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﭘﺴﺮﮎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ، ﭘﺪﺭﻡ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﺰﻭﺩﯼ ﺑﺮﻩ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ ﭘﺴﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:¤¤¤¤بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید¤¤¤¤
ادامه مطلب...
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﮑﺸﻨﺒﻪﺑﻮﺩ ﻭﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢﻧﺴﺒﺘﺎﻣﺴﻦﻣﺤﻠﻪ،ﺩﺍﺷﺖﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ. ﺩﺭﻫﻤﯿﻦﺣﺎﻝﻧﻮﻩﺍﺵﺍﺯﺭﺍﻩﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎﻥﺑﺰﺭﮒ،ﺗﻮﻣﺮﺍﺳﻢﺍﻣﺮﻭﺯ،ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﭼﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮﺩ ؟! ﺧﺎﻧﻢﭘﯿﺮﻣﺪﺗﯽﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻭﺳﺮﺵﺭﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡ،ﺍﺻﻼﯾﮏﮐﻠﻤﻪﺍﺵﺭﻭﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﺭﻡ!!! ﻧﻮﻩ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮﮐﻪﭼﯿﺰﯼﯾﺎﺩﺕﻧﻤﯿﺎﺩ،ﻭﺍﺳﻪﭼﯽ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﺮﯼ ﮐﻠﯿﺴﺎ ؟!! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺗﺒﺴﻤﯽﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ. ﺧﻢﺷﺪﺳﺒﺪﻧﺦﻭﮐﺎﻣﻮﺍﺵﺭﻭﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡﻣﻤﮑﻨﻪﺑﺮﯼﺍﯾﻨﻮﺍﺯﺣﻮﺽﭘﺮ ﺁﺏ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ ؟! ﻧﻮﻩﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﻮﺍﯾﻦﺳﺒﺪ؟ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦﻫﻤﻪﺷﮑﺎﻑﻭﺩﺭﺯﺩﺍﺧﻞﺳﺒﺪ ﺁﺑﯽ ﺗﻮﺵ ﺑﻤﻮﻧﻪ!!! ﺭﺯﯼﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺗﺒﺴﻢﺑﺮﻟﺒﺎﻧﺶﺑﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭﮐﺮﺩ:ﻟﻄﻔﺎﺍﯾﻦﮐﺎﺭﺭﻭﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺩﺧﺘﺮﮎﻏﺮﻭﻟﻨﺪﮐﻨﺎﻥﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺭﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺳﺒﺪﺭﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭﺭﻓﺖ،ﺍﻣﺎﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪﺑﻌﺪ،ﺑﺮﮔﺸﺖﻭﺑﺎﻟﺤﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢﮐﻪﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺒﯿﻦﺣﺘﯽﯾﻪﻗﻄﺮﻩﺁﺏﻫﻢﺗﻪﺳﺒﺪ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ! ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺳﺒﺪﺭﻭﺍﺯﺩﺳﺖﻧﻮﻩﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖﻭﺑﺎﺩﻗﺖﺯﯾﺎﺩﯼﻭﺍﺭﺳﯿﺶﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻩ،ﺭﺍﺳﺖﻣﯿﮕﯽﺍﺻﻼﺁﺑﯽﺗﻮﺵ ﻧﯿﺴﺖﺍﻣﺎﺑﻨﻈﺮﻣﯿﺮﺳﻪﺳﺒﺪﻩﺗﻤﯿﺰﺗﺮ ﺷﺪﻩ ، ﯾﻪ ﻧﯿﮕﺎﻩ ﺑﻨﺪﺍﺯ!…
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩﺑﻪﺑﯿﺮﻭﻥﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻡﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼﺑﻮﺩ،ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻥﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ،ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼﺁﺏﻧﻢﻧﻢﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ.ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺍﯾﻦﺭﻭﺯﻫﺎﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼﮐﻪﭼﻨﺪﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯿﺶﺑﻪﻇﻬﻮﺭﻣﻮﻋﻮﺩﺵﻧﻤﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺍﺯﺑﯿﻦﺭﻓﺖﻭﻣﯽ ﺷﺪﻓﮑﺮﮐﺮﺩﮐﻪﻓﺮﺻﺘﯽﻣﺠﺪﺩﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﻭﺟﺒﺮﺍﻥﺩﯾﺮﻭﺯﻫﺴﺖ.ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪﮐﺎﺋﻨﺎﺕﻟﺒﺨﻨﺪﺷﺎﺩﯼﺳﺮﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺁﺧﺮﭼﻨﺪﺭﻭﺯﯼﺑﻮﺩﮐﻪﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﯼ ﻧﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯﺧﻮﺭﺷﯿﺪﭘﺮﺳﯿﺪﻡﺍﮔﺮﺍﻭﻧﺒﺎﺷﺪﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺯﺩﻭﮔﻔﺖﺧﻮﺍﻫﯿﻢﺩﯾﺪ.ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺩﯾﻮﺍﺭﯼﺍﺯﺍﺑﺮﺑﺮﺍﯼﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪﭘﺸﺖﺁﻥﭘﻨﻬﺎﻥﺷﻮﺩ، ﺑﻪﺧﻮﺭﺷﯿﺪﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ. ﺩﺭﺧﺖﮐﻬﻨﺴﺎﻝﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪﻫﯿﭻﮐﺲﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻣﺎﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢﻭﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﺍﯾﻤﺎﻥﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ. ﺭﻭﺯﯼﮐﻪﭘﻨﻬﺎﻥﺷﺪ،ﮔﻞﻫﺎﺩﯾﮕﺮ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪﻧﺪ،ﺁﻥﺭﻭﺯﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩ ﺭﺍﮔﻢﮐﺮﺩﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺍﻭﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺑﻮﯼ ﮐﻬﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﻫﻤﻪﭘﯿﺶﺩﺭﺧﺖﭘﯿﺮﺭﻓﺘﻦ،ﺍﻭﺑﻪﺁﻧﻬﺎ ﻣﮋﺩﻩﯼﻇﻬﻮﺭﻣﯽﺩﺍﺩﻭﻣﯽﮔﻔﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ﺑﺎﺧﻮﺩﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻡﺁﯾﺎﺑﺰﻭﺩﯼﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦﻭﺿﻊﻭﻧﺪﯾﺪﻧﺶﺭﺍﻋﺎﺩﺕﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﮔﺬﺷﺖﺍﻣﺎﻫﯿﭽﮑﺲﺑﻪﺍﯾﻦ ﻭﺿﻊﻋﺎﺩﺕﻧﮑﺮﺩﻫﻤﻪﺩﺭﺳﮑﻮﺕ ﻣﻄﻠﻖﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻭﺭﺍﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡﺍﯾﻦﻣﺪﺕﺍﯾﻦﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻫﺎﺩﺍﺷﺖﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍﻓﺘﺢﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪﺻﺪﺍﯼﺯﻣﯿﻦﻫﻢﺩﺭﺁﻣﺪﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥﮐﺮﺩﻭﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺑﻪﺗﻮﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺩﺭﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼﯾﮏﺩﯾﮕﺮﺭﺍﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ،ﺩﺭﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺧﻮﺩﮔﻢﺷﺪﻩ،ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮﺑﻠﺒﻼﻥﺩﯾﮕﺮﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﺗﻮ ﺷﺎﺩﯼﺩﯾﮕﺮ ﺭﻧﮕﯽﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻔﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥﺑﯿﺎﭘﯿﺶﻣﺎﺑﺮﮔﺮﺩﻭﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﺯﻧﺎﻥﺍﺯﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﺍﺑﺮﯼﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﮐﻢﮐﻢﺟﺎﺭﺍﺩﺳﺘﯽﮐﺸﯿﺪﻭ ﺭﻭﺷﻦﮐﺮﺩ،ﺍﻧﮕﺎﺭﺑﺎﺯﯼﺭﻧﮕﻬﺎﺑﻮﺩ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺳﺒﺰ،ﮔﻞﻫﺎﯼﺳﺮﺥﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ... ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭﺩﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﯾﮏ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕﺑﻮﺩ...
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺮﺩﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚﺑﻪﺍﻭ ﺁﻣﺪﻭﮔﻔﺖ ﻣﻦﺗﻮﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻲﺩﻫﻢﺑﺮﺍﻱﺍﻳﻨﻜﻪﺗﻮﺭﻭﺯﻱﻛﺎﺭﻱ ﻧﻴﻚﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩﺍﻱ ﻓﻜﺮ ﻛﻦﺑﺒﻴﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻱ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺍﻭﻓﻜﺮﻛﺮﺩﻭﺑﻪﻳﺎﺩﺵﺁﻣﺪﻛﻪﺭﻭﺯﻱ ﺩﺭﺭﺍﻫﻲﻛﻪ ﻣﻲﺭﻓﺖ ﻋﻨﻜﺒﻮﺗﻲﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺍﻣﺎﺑﺮﺍﻱﺁﻧﻜﻪﺍﻭﺭﺍﻟﻪﻧﻜﻨﺪﺭﺍﻫﺶﺭﺍ ﻛﺞ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻟﺒﺨﻨﺪﺯﺩﻭﺑﻌﺪﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺗﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﮔﻔﺖ:ﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺭﺍﺑﮕﻴﺮﻭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻭﻱ. ﻣﺮﺩﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺭﺍﮔﺮﻓﺖﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡﺟﻬﻨﻤﻴﺎﻥﺩﻳﮕﺮﻫﻢﻛﻪﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱﻧﺠﺎﺕﺧﻮﺩﻳﺎﻓﺘﻨﺪﺑﻪﺳﻤﺖﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕﺩﺳﺖﺩﺭﺍﺯﻛﺮﺩﻧﺪﺗﺎﺑﺎﻻﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﻣﺎﻣﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﭘﺲ ﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺗﺎﺭ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕﭘﺎﺭﻩﺷﻮﺩﻭﺧﻮﺩﺑﻴﻔﺘﺪ.ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺗﺎﺭﻋﻨﻜﺒﻮﺕﭘﺎﺭﻩﺷﺪﻭﻣﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮﺕ ﺷﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲﮔﻔﺖ:ﺗﻮﺗﻨﻬﺎﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻲﺭﺍﻛﻪﺩﺍﺷﺘﻲﺑﺎﻓﻜﺮﻛﺮﺩﻥﺑﻪ ﺧﻮﺩﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺵﻛﺮﺩﻥﺩﻳﮕﺮﺍﻥﺍﺯ ﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻱ.ﺩﻳﮕﺮﺭﺍﻩﻧﺠﺎﺗﻲﺑﺮﺍﻱﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
داستان دست مهربان:
ﺭﻭﺯﯼﺩﺭﯾﮏﺩﻫﮑﺪﻩﮐﻮﭼﮏ،ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪﺍﺯﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻥﺳﺎﻝﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﺳﺖﺗﺎﺗﺼﻮﯾﺮﯼﺍﺯﭼﯿﺰﯼﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪﺁﻥﻗﺪﺭﺩﺍﻥﻫﺴﺘﻨﺪ،ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻭﺑﺎﺧﻮﺩﻓﮑﺮﮐﺮﺩﮐﻪﺍﯾﻦﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼﻓﻘﯿﺮﺣﺘﻤﺎًﺗﺼﺎﻭﯾﺮﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥﻭ ﻣﯿﺰﭘﺮﺍﺯﻏﺬﺍﺭﺍﻧﻘﺎﺷﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪﮐﺮﺩ. ﻭﻟﯽﻭﻗﺘﯽﺩﺍﮔﻼﺱﻧﻘﺎﺷﯽﺳﺎﺩﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪﺧﻮﺩﺭﺍﺗﺤﻮﯾﻞﺩﺍﺩ،ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮﮐﻪﺷﺪ!ﺍﻭﺗﺼﻮﯾﺮﯾﮏﺩﺳﺖﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻭﻟﯽﺍﯾﻦﺩﺳﺖﭼﻪﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺱ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽﻣﺒﻬﻢﺗﻌﺠﺐﮐﺮﺩﻧﺪ.ﯾﮑﯽﺍﺯ ﺑﭽﻪﻫﺎﮔﻔﺖ:ﻣﻦﻓﮑﺮﻣﯽﮐﻨﻢﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﯾﮑﯽﺩﯾﮕﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﯾﺪﺍﯾﻦﺩﺳﺖ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼﺍﺳﺖﮐﻪﮔﻨﺪﻡﻣﯽﮐﺎﺭﺩﻭ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﻫﺮﮐﺲﻧﻈﺮﯼﻣﯽﺩﺍﺩﺗﺎﺍﯾﻦﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢﺑﺎﻻﯼﺳﺮﺩﺍﮔﻼﺱﺭﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺍﯾﻦﺩﺳﺖﭼﻪﮐﺴﯽﺍﺳﺖ، ﺩﺍﮔﻼﺱ؟ ﺩﺍﮔﻼﺱﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺧﺠﺎﻟﺖﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ،ﺁﻫﺴﺘﻪﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﺧﺎﻧﻢﻣﻌﻠﻢ، ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ﻣﻌﻠﻢﺑﻪﯾﺎﺩﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯﻭﻗﺘﯽﮐﻪ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺵﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﯼﻣﺨﺘﻠﻒﻧﺰﺩﺍﻭﻣﯽﺁﻣﺪﺗﺎ ﺧﺎﻧﻢﻣﻌﻠﻢﺩﺳﺖﻧﻮﺍﺯﺷﯽﺑﺮﺳﺮﺍﻭ ﺑﮑﺸﺪ
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺮﺩﯼﮐﻪﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﺩﺧﺘﺮﺳﻪﺳﺎﻟﻪﺍﺵﺭﺍﺑﺴﯿــﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ. ﭘﺪﺭﺑﻪﻫﺮﺩﺭﯼﺯﺩﺗﺎﮐﻮﺩﮎﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﺵﺭﺍﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﺪﺳﺖﺑﯿﺎﻭﺭﺩ،ﻫﺮﭼﻪ ﭘﻮﻝﺩﺍﺷﺖﺑﺮﺍﯼﺩﺭﻣﺎﻥﺍﻭﺧﺮﺝﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽﺑﯿﻤﺎﺭﯼﺟﺎﻥﺩﺧﺘﺮﮎﺭﺍﮔﺮﻓﺖﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﺩ. ﭘﺪﺭﺩﺭﺧﺎﻧﻪﺍﺵﺭﺍﺑﺴﺖﻭﮔﻮﺷﻪﮔﯿﺮ ﺷﺪ.ﺑﺎﻫﯿﭽﮑﺲﺻﺤﺒﺖﻧﻤﯽﮐﺮﺩ، ﺳﺮﮐﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﺶ ﺧﯿﻠﯽﺳﻌﯽﮐﺮﺩﻧﺪﺗﺎﺍﻭﺭﺍﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽﻋﺎﺩﯼﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻭﻟﯽﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺷﺒﯽﭘﺪﺭﺭﻭﯾﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯽﺩﯾﺪ، ﺩﯾﺪﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖﺍﺳﺖﻭﺻﻒﻣﻨﻈﻤﯽﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﮐﻮﭼﮏﺩﺭﺟﺎﺩﻩﺍﯼﻃﻼﯾﯽ ﺑﻪﺳﻮﯼﮐﺎﺧﯽﻣﺠﻠﻞﺩﺭﺣﺮﮐﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﻪﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﮏﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﺮﻓﺮﺷﺘﻪﺷﻤﻌﯽﺩﺭﺩﺳﺖﺩﺍﺷﺖﻭ ﺷﻤﻊﻫﻤﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺑﻪﺟﺰﯾﮑﯽ ﺭﻭﺷﻦﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﺟﻠﻮﺗﺮﺭﻓﺖﻭﺩﯾﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﯼﮐﻪ ﺷﻤﻌﺶﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ. ﭘﺪﺭﻓﺮﺷﺘﻪﻏﻤﮕﯿﻨﺶﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺩﻟﺒﻨﺪﻡ،ﭼﺮﺍﻏﻤﮕﯿﻨﯽ؟ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﻊ ﺗﻮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﺧﺘﺮﮎﺑﻪﭘﺪﺭﺵﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎﺟﺎﻥ،ﻫﺮ ﻭﻗﺖﺷﻤﻊ ﻣﻦﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼﺗﻮﺁﻥﺭﺍﺧﺎﻣﻮﺵﻣﯽﮐﻨﺪﻭﻫﺮ ﻭﻗﺖﺗﻮﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽﺷﻮﯼ،ﻣﻦﻫﻢ ﻏﻤﮕﯿﻦﻣﯽﺷﻮﻡ.ﻫﺮﻭﻗﺖﺗﻮ ﮔﻮﺷﻪﮔﯿﺮﻣﯽﺷﻮﯼ،ﻣﻦﻧﯿﺰﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮﻣﯽﺷﻮﻡﻭﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻢ. ﭘﺪﺭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺍﺷﮏﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ. ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶﺭﺍﭘﺎﮎﮐﺮﺩ،ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽﻭﻏﻢ ﺭﺍﺭﻫﺎﮐﺮﺩﻭﺑﻪﺯﻧﺪﮔﯽﻋﺎﺩﯼﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ.
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﺮﺩﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﻣﺮﺩﺑﻪﺁﺳﻤﺎﻥﻧﮕﺎﻩﻣﯽ ﮐﺮﺩﻭﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﻏﻢ ﺁﻧﻬﺎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻭﻏﻤﮕﯿﻦﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ،ﭘﺲﻫﻤﺪﯾﮕﺮﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺳﺮﺵﺭﺍﭘﺎﻳﻴﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﺑﻪﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺯﻥﺑﻪﺁﺏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻭﻣﺮﺩﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺁﻧﻬﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﺨﺸﯿﺪﻭﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻧﺪ.ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺷﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ. ﻣﺮﺩﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﺯﻥﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﻧﺸﻮﺩ.ﺯﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﻣﺮﺩﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻗﺪﺭﺕﻣﯽﺩﻫﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺑﺴﺎﺯﯼﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﺮﺩﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﺧﯿﺲﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﺯﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺎﻻﯼﺳﺮﻣﺮﺩﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺧﺪﺍﺑﻪﺯﻥﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺗﻮ ﻫﻤﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﺭﺍﻣﯽﺑﺨﺸﻢﺗﺎﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﯽ. ﻣﺮﺩﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺳﺎﺧﺖﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩ.ﺁﻧﻬﺎﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ... ﯾﮏﺭﻭﺯﺯﻥﭘﺮﻧﺪﻩﺍﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪﻫﺎﯾﺶﻏﺬﺍﻣﯽﺩﺍﺩ.ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺩﺗﺎﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ. ﺍﻣﺎﭘﺮﻧﺪﻩﻧﯿﺎﻣﺪﻭﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺯﻥﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺍﻭﺭﺍﺩﯾﺪ.ﮐﻨﺎﺭﺵﻧﺸﺴﺖﻭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶﺭﺍﺑﻪﺳﻮﯼﺁﺳﻤﺎﻥﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﺧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺁﻧﻬﺎﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺍﺯﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺩﺭﮔﻮﺵﻫﻢﭘﭻﭘﭽﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺑﻬﺸﺖﺷﺎﺧﻪﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼﮔﻞﺑﻪ ﻣﺮﺩﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﮔﻞﺭﺍﺑﻪﺯﻥﺩﺍﺩﻭﺯﻥﺁﻥﺭﺍﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﮐﺎﺷﺖ. ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺷﺪ. ﭘﺲﺍﺯﺁﻥﮐﻮﺩﮐﯽﻣﺘﻮﻟﺪﺷﺪﮐﻪﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺯﻥﺍﺷﮏﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺑﻪﺍﻭﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪﮐﻪﭼﮕﻮﻧﻪ ﻃﻔﻞﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﺑﮕﯿﺮﺩﻭﺍﺯﺷﯿﺮﻩ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩﺯﻥﺭﺍﺩﯾﺪ ﮐﻪﻣﯽﺧﻨﺪﺩ، ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺷﯿﺮﻣﯽﻧﻮﺷﺪ.ﺑﺮﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺧﺪﺍ ﺷﻮﻕ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﻭﻗﺘﯽﺧﺪﺍﺧﻨﺪﯾﺪ،ﭘﺮﻧﺪﻩﺑﺎﺯﮔﺸﺖﻭﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩ ﻧﺸﺴﺖ. ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺑﺎﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ.ﺭﺍﺳﺖﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺗﺎ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﺑﺎﺷﺪ.ﮔﻞﻭﺁﺳﻤﺎﻥﻭﺭﻭﺩﺭﺍ ﺑﻪﺍﻭﻧﺸﺎﻥﺩﻫﯿﺪﺗﺎﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪﯾﺎﺩﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﯼﺁﻓﺘﺎﺑﯽﻭﺑﺎﺭﺍﻧﯽﺍﺯﭘﯽﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ. ﺯﻣﯿﻦﭘﺮﺷﺪﺍﺯﮔﻞﻫﺎﯼﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓﻭ ﻻﺑﻪﻻﯼ ﮔﻞ ﻫﺎﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻭﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﻣﯽﺩﯾﺪ. ﻣﯽﺩﯾﺪﮐﻪﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥﻣﺮﺩﯼﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺯﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﺶ ﻧﺸﻮﺩ. ﺯﻧﯽﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺧﺎﮎﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥﺍﻣﯿﺪﺷﺎﺧﻪﮔﻠﯽﻣﯽﮐﺎﺭﺩ. ﺩﺳﺖﻫﺎﯼﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺭﺍﺩﯾﺪﮐﻪﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ... ﺧﺪﺍﺧﻮﺷﺤﺎﻝﺑﻮﺩ،ﭼﻮﻥﺩﯾﮕﺮﻏﯿﺮﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ.
تاریخ: دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮑﯽﺩﺭﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱﺑﻪﻣﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒﺩﯾﮕﺮﯼﮔﻔﺖ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪﺁﻗﺎ،ﺷﻤﺎ ﺍﺯﻣﻦﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻭ ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪﺑﻪﻣﻦﮐﻤﮏﮐﻨﯿﺪﺗﺎ ﭼﯿﺰﯼﺭﺍﮐﻪﻣﺪﺕﻫﺎﻫﻤﻪﺟﺎﺩﺭ ﺟﺴﺖﻭﺟﻮﯼﺁﻥﺑﻮﺩﻩﺍﻡﻭﻧﯿﺎﻓﺘﻪﺍﻡ ﺭﺍﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻢ؛ﻣﻤﮑﻦﺍﺳﺖﺑﻪﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ:ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﺎﻫﯽﺑﺰﺭﮒﺗﺮﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﻤﯿﻦﺟﺎﺳﺖﮐﻪﺷﻤﺎﻫﻢﺍﮐﻨﻮﻥﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮏﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﻧﻪ!ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻣﻦﺩﺭﺁﻥﺷﻨﺎﻣﯽﮐﻨﻢﺁﺏﺍﺳﺖﻧﻪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ.ﻣﻦﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝﯾﺎﻓﺘﻦﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﺴﺘﻢﻧﻪﺁﺏﻭﺑﺎﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﯽﺩﻭﺭ ﺷﺪ.
تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻭﻗﺘﯽﻧﻮﺟﻮﺍﻥﺑﻮﺩﻡ،ﯾﮏﺷﺐﺑﺎﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭﺻﻒﺧﺮﯾﺪﺑﻠﯿﻂﺳﯿﺮﮎﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ.ﺟﻠﻮﯼﻣﺎﯾﮏﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼﺑﺎﺷﺶﺑﭽﻪﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽﺯﯾﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼﮐﻬﻨﻪﻭﻟﯽﺩﺭﻋﯿﻦﺣﺎﻝ ﺗﻤﯿـﺰﭘﻮﺷﯿﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺑﭽﻪﻫﺎﺩﻭﺗﺎﺩﻭﺗﺎ ﭘﺸﺖﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ،ﺩﺳﺖﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﻭﺑﺎﻫﯿﺠﺎﻥﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽﮐﻪﻗﺮﺍﺭﺑﻮﺩﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺎﺩﺭﻧﯿﺰﺑﺎﺯﻭﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩﻭﺑﺎﻋﺸﻖﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﺩ. ﻭﻗﺘﯽﺑﻪﺑﺎﺟﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ،ﻣﺘﺼﺪﯼﺑﺎﺟﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﻨﺪﻋﺪﺩﺑﻠﯿﻂ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ؟ ﭘﺪﺭﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﻟﻄﻔﺎًﺷﺶﺑﻠﯿﻂﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻭ ﺩﻭ ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ. ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺑﺎﺟﻪ، ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ. ﭘﺪﺭﺑﻪﺑﺎﺟﻪﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮﺷﺪﻭﺑﻪﺁﺭﺍﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ، ﮔﻔﺘﯿﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ؟ ﻣﺘﺼﺪﯼﺑﺎﺟﻪﺩﻭﺑﺎﺭﻩﻗﯿﻤﺖﺑﻠﯿﻂﻫﺎﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﺑﭽﻪﻫﺎﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ،ﻣﻌﻠﻮﻡﺑﻮﺩﮐﻪﻣﺮﺩﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽﻫﻤﺮﺍﻩﻧﺪﺍﺷﺖ؛ﺣﺘﻤﺎًﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﮐﻪﺑﻪﺑﭽﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﮑﺶﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﭘﺪﺭﻡﺩﺳﺖ ﺩﺭﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﺩﻭ ﯾﮏ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱﺑﯿﺴﺖﺩﻻﺭﯼﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻭﺭﺩﻭ ﺭﻭﯼﺯﻣﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﺑﻌﺪﺧﻢﺷﺪ،ﭘﻮﻝ ﺭﺍﺍﺯﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ،ﺑﻪﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪﺁﻗﺎ،ﺍﯾﻦﭘﻮﻝﺍﺯﺟﯿﺐ ﺷﻤﺎﺍﻓﺘﺎﺩ!ﻣﺮﺩﮐﻪﻣﺘﻮﺟﻪﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﮐﻪﺍﺷﮏﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺣﻠﻘﻪﺯﺩﻩﺑﻮﺩ،ﮔﻔﺖ: ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﺁﻗﺎ
تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
