ﺧـــﻮﻥِ ﺩﻝ ﺧﻮﺭﺩﯾـــﻢ ﻭُ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﻋـــﺎ ﭘﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ¤ ﺩﺭ ﻏـــﺰﻝ ﻏﻠﺘﯿـــﺪﻩ ﻭُ ﺟـــﺎﻥ ﺑـــﯽ ﺻـــﺪﺍ ﭘﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ¤ ﻣﺴـــﺖِ ﻏـــﻢ ﺩﺭ ﺑــﺎﻍ ﻫﺎ ﺍﻧﮕــﻮﺭ ﻣـــﯽ ﮐــﺎﺭﯾــﻢ ﻭ ُ ﺑــﺎﺯ¤ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷــﺐ ﺩﺭ ﺩﺭﺳﻤــﺎﻥ ﺫﮐـــﺮِ ﺧـــﺪﺍ ﭘــﺲ ﻣــﯽ ﺩﻫﯿــﻢ¤ ﺁﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﭘﯿـــﺮ ِ ﻣﺸﻘﻬـــﺎ ﺑـــﺎﻭﺭ ﺑﮑﻦ¤ ﺁﺏ ﻭُ ﻧـــﺎﻥ ﻭُ ﺳﯿـــﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬـــﺎ ﭘـــﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ!¤ "\ﻋﺸـــﻖ ﺩﺭ ﭘﺴﺘـــﻮ ﻧﻬـــﺎﻥ"\ﻭ ﺗﮑﯿـــﻪ ﻫـﺎﻣـﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ¤ﺷــﺎﻣﻠـــﻮ ﺧـــﻮﺍﻧـــﺪﯾـــﻢ ﻭُ ﻋﻠـــﻢ ِ ﺍﺩّﻋـــﺎ ﭘـــﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ¤ ﺧﯿـــﺮﻩ ﺩﺭ ﭼﺸـــﻢ ﺧـــﺪﺍ ﻣـــﺎﻧﺪﯾـــﻢ ﻭُ ﺑـﺎ ﺣﺴـــﺮﺕ ﺑــﻪ ﺍﻭ¤ ﺁﻧﻬﻤـــﻪ ﺭﻭﯾـــﺎ ﮐـــﻪ ﺷـــﺪ ، ﺑـــﺎﺩ ﻫـــﻮﺍ ﭘـــﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ!¤ ﺻـــﺪ ﮔﻨـــﺎﻩ ﺍﻣـــﺎ ﻧﮑـــﺮﺩﻩ؛ﺻـــﺪ ﺛـــﻮﺍﺏ ﺍﻣـــﺎ ﺩﺭﻭﻍ¤ ﺑـــﺎﺯ ﻣـــﺎ ﺗـــﺎﻭﺍﻥ ﺳﻨﮕـــﯿﻦ ﭼـــﻪ ﺭﺍ ﭘـــﺲ ﻣـــﯽ ﺩﻫﯿـــﻢ ؟!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﺳﺮ ﺭﺍﻫﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ¤ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﮐﺎﻣﺖ ، ﺯﻫﺠﺮﺍﻧﺖ ﺷﮑﺴﺘﻢ¤ ﺑﯿﺎ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﻪ ﮐﻦ ﺳﺮﺷﺎﺭ ، ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ¤ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺋﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ، ﺧﻤﺎﺭ ﻭ ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﻢ¤ ﺯ ﻣﻬﺮﺕ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﺑﭙﺎﯾﺖ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺯﺍﻧﻮ¤ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺖ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻢ ﺑﯿﺎ ﺭﺣﻤﯽ ﻧﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ¤ ، ﮐﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﻮ¤ ﺯ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﮔﺴﺴﺘﻢ ﺩﻟﻢ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺣﺲ ﺗﻮ¤ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺗﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻻﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻢ¤ ﺯ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺷﮑﺴﺘﻢ¤ ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﭘﺮ ﮐﻦ ، ﻓﻀﺎﯼ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ¤ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﻔﺴﻬﺎﯾﺖ ، ﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺘﻢ¤ ﺑﯿﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺎ ﺑﺒﺎﺭﯾﻢ ﺗﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ¤ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﻡ ﺩﻫﯽ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
برایت خاطراتی بر روی این دفتر سفید نوشتم
که هیچکسی نخواهد توانست چنین خاطرات شیرینی را
برای بار دوم برایت باز گوید.
چرا مرا شکستی ؟چرا؟
اشعاری برایت سرودم
که هیچ مجنونی نتوانست مهربانی و مظلومیت چهره ات را توصیف کند
چرا تنهایم گذاشتی ؟چرا؟
چهره پاک و معصومت را هزار بار بر روی ورق های باقی مانده وجودم نگاشتم
چرا این چنین کردی با من ؟چرا؟
زیباترین ستارگان آسمان را برایت چیدم.
خوشبو ترین گلهای سرخ را به پایت ریختم.
چرا این چنین شد/؟چرا؟
من که بودم؟
که هستم به کجا دارم می روم؟
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺧﻮﻥ ﺑﻬﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﯽ ﺗﭙﺪ.......ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﯽ ﺭﻣﻖ، ﻗﻠﺐ ﭘﺮ ﺗﭙﺶ ﻭ ﺗﭙﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺎﺩ ﻧﯿﺴﺖ، ﻏﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﯾﮏ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ، ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﯾﮏ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﺷﯿﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭِﻧﺒﻮﺩﻧﺖ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺨﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ...... ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ، ﺗﺎ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﺎﻕ ﺧﻮﻥ ﺑﻬﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﺩ، ﻭﻟﯽ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ...... ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺸﻘﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﮕﺮﺵ،ﭼﻪ ﻧﺎﻣﯿﺪﺍﻧﻪ ﺗﻼﺷﯽ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎﻡ ﻭﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻘﺖ ﺩﺍﺭﺩ... ﺁﺭﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ، ﺍﯼ ﭼﺸﻢ، ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺩﮔﺮ ﺳﺤﺮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ... ﭘﺲ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ... ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺍﺷﮑﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ…
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ، ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺧﺰﺍﻧﯽِ ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥِ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﺒﺰﯼ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺭﻭﺩﯼ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺟﻮﺵ ﻭﺧﺮﻭﺷﺶ ﻧﻮﺍﺯﺷﮕﺮِ ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ ﺑﻮﺩﻭﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺰ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﺳﻨﮕﻬﺎﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪﻭﺗﺎ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﻭ ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﮏ ﺩﺭ ﻏﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺍﺑﺮﯼ ﺳﻤﺞ ﺩﺭﺑﻨﺪﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﺒﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﭘﯿﻤﻮﺩﻧﺶ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﭼﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﻨﺶ ﺭﺍ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﺑﺸﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪﯾﻬﺎ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﻭﭘُﺮ ﺻﻼﺑﺖ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻗﻨﺪﯾﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﻻﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩﻭ ﻧﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﯿﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﭘﻮﯼ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺥِ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺍﯼ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺗﯿﭙﺎﯼ ﺳﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﻣﯿﺪ،ﮐﻪ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﺳﮑﻮﺕِ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﺍﺯﺍﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺣﺎﻟﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﯼ ﻭ ﺑَﺮﺯ ﺩﺭ ﻧﺪﯾﺪﻧﺶ ﭘﺮﺧﻮﻥ ﺍﻧﺪ ﻭﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﺑﯿﺼﺪﺍ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺝِ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯼِ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎﯼِ ﺳﺨﺖِ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺗﻨﺶ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻋﺼﻤﺖِ ﻋﺼﺎﯼِ ﭘﯿﺮِ ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﻨﯿﺰﮐﯽ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺧﯽ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻻﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﻮﺍﺑﯽ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ... ﺑﻪ ﺗﻮ... ﺑﻪ ﻣﺎ... ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻓﺮﻭﺭﯾﺨﺘﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺮﺁﺭﯾﻢ ﺷﺒﺤﯽ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺑﻠﻌﺪ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﯽ ﺍﺯﻟﯽ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ... ﺣﺘﯽ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﯾﺮﯼ ﻧﭙﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﯽ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺒﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﺮﻩ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ، ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺳﺮﺧﯽ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ؛ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺻﯿﻘﻞ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺕ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ؛ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺕ؛ ﻣﯽ ﻫﺮﺍﺳﻢ ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻏﻀﺐ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺕ؛ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﯾﻘﻪ ﺗﻨﮓ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﯼ؛ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺍﺑﺮﻭﺍﻧﺖ ؛ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻨﮓ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ؛ ﺑﯽ ﺳﺎﻣﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺷﺎﻟﯿﺰﺍﺭ ﻣﻮﻫﺎﯾﺖ؛ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ ﺍﺯ ﺗﺐ ﺗﻨﺪ ﺳﯿﻤﺎﯾﺖ؛ ﭼﻪ ﻭﺣﺸﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ،ﻣﻦ ﺍﻣﺎ، ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺱ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺣﺸﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺟــــﺎﻥ ﻣـــﻦ ﺭﺣﻤـــــــــﯽ ﮐــــﻦ! ﺑﻪ ﺧــــــــــــــــــــﻮﺩﺕ ﯾﺎ ﮐـــــﻪ ﺑﻪ ﻣــــــــــــــــﻦ! ﻗﻠـــــــــــــﺐ ﻣــــــﻦ ﻭﯾـــــﺮﺍﻥ ﺷــﺪ... ﻭ ﺗــــــــــــﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺗﻤــــــﺎﺷــــﺎ ﮐـــــــﺮﺩﯼ!!! ﻣـــــــﻦ ﺧﻤﻮﺷــــــــــــــــــــــــــــﻢ ﺍﮐﻨـــــــﻮﻥ ﮐــــــــــــــــــــــــﺎﺵ ﺍﻣّﺎ ﺗــــﻮ ﻭﻟــــــﯽ ﺑـــــﻪ ﺳـــــــﺮ ﺟـــــــﺎﯼ ﺧـــــﻮﺩﺕ ﺑﺮﮔــــــﺮﺩﯼ ﺩﻝ ﻣــــــــــــــﻦ ﺧــﺎﻟـــــﯽ ﺷـــــﺪ ﺗﻬـــــــﯽ ﺍﺯ ﻣﻬـــــﺮ ﺑﻼﺧﯿــــــﺰ... ﺗﻬـــــــــــــــــﯽ ﺁﻧﮑـــﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘــــﻢ ﺭﻓـــــﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻧــــــــــــﯽ ﺩﺭ ﺩﻟــــــﻢ ﺑﻮﺩ ﺗــــــــﻮﺋﯽ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﻋﻄـــــــﺶِ–ﺍﺣﺴـــــﺎﺱ- ﻭ ﺑـﻪ ﺯﯾــﺮ ﻧــــــﻮﺭِﻣﻬﺘـــــﺎﺏ¤ ﺩﺭ ﻗﻠـــــﺐ ِﺷﻘــــــﺎﯾـــــﻖ ﮐـــــﻪ ﻣـــــﯽ ﻓﺸـﺎﺭﺩ ﺟـــــــــﺎﻥِ¤ ﺁﻓﺘـــــﺎﺏ ﺩﺭ ﺻـــﺪﺍﻗـﺖ ﺁﯾﻨـــــــﻪ ﻭ ﺑــــﻮﺳـــﻪ ﺑـــــــﯽ ﻫـــــﻮﺳﺶ¤ ﺩﺭ ﻟﻐﺘﻨـــﺎﻣــــــﻪ ﻋﺸــــــﻖ ﻭ ﻭﺍﮊﮔـــــــﺎﻥ ﭼـــــــﻮﻥ ﻧﻔـﺴﺶ¤ ﺩﺭ ﭼﺸــــــﻢ ﺍﻓﺴـــــﺮﺩﻩ ﺍﺑـــــﺮ ﮐــــﻪ ﺍﺷــــــﮏ ﻣﯿــــﺮﯾــــﺰﺩ ﺑﺎ ﻏـــــﺮﻭﺭ¤ ﺩﺭ ﮐﺸﮑــــﻮﻝ ﺩﺭﻭﯾـــــﺶ ﮐﻪ ﻫـــــــﻮ ﻣﯿـــــﺰﻧﺪ ﺑﺎ ﺳـــــــﺮﻭﺭ¤ ﺩﺭ ﻧﻔــــﺲ ﻫــــﺎﯼ ﺗﻨــــﮓ ﮐــــﻪ ﺩﺭ ﺣﺴـــــﺮﺕ ﻋﻄــــﺮ ﺗـــﻮﺳــــــﺖ¤ ﺭﺍﺯ ﻣــــــﻦ ، ﺍﯾـــــﻦ ﺩﻟـــــــﻢ ﺧـــــــــﺎﻧــﻪ ﺍﻣـــــﻦ ﺗـــﻮﺳـــــﺖ . . . ﺧـــــﻮﺑـــــﯽ ﺣـــــــﺎﻝ ﻣــــــﻦ ﺧـــــﻮﺑــــﯽ ﺣـــــﺎﻝ ﺗــــﻮﺳــــــﺖ ﺑــــﺎﻭﺭﻡ ﮐــــﻦ ﻧﻔــــــﺲ ﺍﯾــــــﻦ ﺩﻟـــــﻢ ﺗـــﺎ ﺍﺑــــــــﺪ ﻣــــﺎﻝ ﺗــــــﻮﺳـــــــﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭﻟﺐ ﭘﻨﺠــــــﺮﻩ ﯼ ﺑــــــﯽ ﺗﺎﺑــــــﯽ ﻫﺎ ﺑـــﺎﺭﺍﻥ ﺩﯾــــــﺪﮔﺎﻧﻢ ﺑﺮﺗـــﻦ ﻻﻏــــــﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣــــــﯽ ﭘﺎﺷـــــﺪ ﻭﺗﻤـــﺎﻡ ﺫﺭﺍﺕ ﻭﺟــــــﻮﺩﻡ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺻـــﺪﺍﯼ ﮔﺎﻣﻬــــــﺎﯼ ﺗــــــﻮ ﺧﯿــــــﺮﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﺒــــــﻮﺭ ﺩﻝ ﻣــــﯽ ﺳﭙــﺎﺭﺩ ﻣــــﯽ ﺁﯾﯽ ﻣــــﯽ ﺁﯾــــﯽ ﻭ ﺑـــــﻪ ﺯﯾـــﺮ ﺧـــﺎﻃـــﺮﻩ ﻫـــﺎ ﻭ ﺑــﻢ ﻓــــﺮﺍﻣـﻮﺷــــﯽ ﺑـــﻪ ﮔــــﻮﺷﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻗﻠﺒـــــﻢ ﻣﻀــــﺮﺍﺏ ﻣـــﯽ ﺯﻧـــﯽ ، ﺑــــﻪ ﺁﺭﺍﻣــــﯽ ﺁﻩ.....ﺑـــﯽ ﺩﺭﯾــــﻎ ﭼﺸــــﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ،ﺩﺭﯾــــﻦ ﺑﻬـــﺎﻧـــــﻪ ﺍﻧﮕــــﺎﺭﻩ ﯾــــــﯽ ، ﺧــــﻮﺵ ﺍﺳــــــﺖ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙
تنهــایـم ...
اما دلتنگ آغــوشی نیستــم...
خستــه ام ...
ولـی به تکیـه گـاه نمـی اندیشــم...
چشــم هـایـم تـر هستنــد و قــرمــز...
ولــی رازی نـدارم...
چــون مدتهــاست دیگــر کسی را "خیلــی" دوست ندارم...
فقط خیلـی هـا را دوست دارم
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﯾﺪﯼ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺯﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻮ ﺷﮑﻮﻧﺪﯼ¤ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﮔﻨﺎﻡ ﭼﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﭘﯿﺸﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪﯼ¤ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ¤ ﭘﺲ ﭼﯽ ﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺖ ﺑﻮﺩ؟!ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ¤ ﻣﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﯽ¤ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻡ ﺯﺩﯼ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ¤ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻫﻮﺱ ﺭﻭ ﺟﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ¤ ﺍﮔﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻤﯿﺮﯼ¤ ﻧﻪ ﻧﻤﯿﺮ!ﺑﺎﺵ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺒﯿﻨﯽ¤ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﺒﯿﻨﯽ¤ ﭼﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﮑﺎﻣﺘﻮﻧﻪ¤ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭﺩ ﺑﺮﺍﺕ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺨﻮﻧﻪ¤ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻢ ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ﭘﺮ ﻣﯿﺰﺩ ﺗﻮﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ¤ ﺍﻭﻥ ﻫﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﻫﺖ¤ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﻭﻓﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺑﻮﯾﯽ ﻧﺒﺮﺩﯼ¤ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﭼﻮﺑﺸﻮ ﺧﻮﺭﺩﯼ¤ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺗﺎ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻨﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ¤ ﻧﻪ ﻭﻟﺶ ﻟﯿﺎﻗﺘﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺬﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﮐﺎﺷﺘﯽ¤
ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﺮﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﯽ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺎﮏﯾﻧﮕﺎﻩ، ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ
ﺷﺪﯼ
¤
ﺳﺎﯾﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﮏ ﺧﺮﺍﺏ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻣﻮﺝ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺻﺨﺮﻩ ﻗﻠﺒﻢ
ﺷﮑﺴﺖ
¤
ﺍﯼ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ، ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺯﺩﯼ
¤
ﺑﻠﻌﺠﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺳﺎﺧﺘﯽ¤
ﺍﺯ ﺣﯿﺎ ﻭ ﺷﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺠﻮﺭ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
¤
ﮔﺮﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺳﺎﺧﺘﯽ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻧﻘﺎﺵ ﺍﺯﻝ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﺪ¤ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﻢ، ﺗﺎ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﭼﯿﻨﺪ¤ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺳﺎﺧﺖ¤ ﻋﺎﺟﺰ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ، ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺭﺩ ¤ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ¤ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺯﺩ¤ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﺎﺵ ¤ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﺡ ﺗﻮ ﺑﺮﯾﺰﺩ ¤ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺩﺍﺩ ﺑﺴﯽ ﺁﺏ ¤ ﮐﺰ ﺭﺷﮏ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺟﻦ ﻭ ﭘﺮﯼ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﺮﯾﺰﺩ¤ ﺍﯼ ﺯﺍﺩﻩﯼﺗﮏ ﻋﺸﻖ، ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ¤ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﺯ ﺗﺐ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﯿﺰﺩ! »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ« 
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻢ ﻧﮕﺎﻩ¤ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺬﺭِ ﺁﻩ ¤ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻮﯾﯽ ﺑﺸﻨﻮﻡ ¤ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﻤﻖِ ﺧﻮﺩ ﺩﻡ، ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﻓﺮﻕِ ﻣﺎﻩ¤ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻡِ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ¤ ﮐُﺸﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩِ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ¤ ﺭﻭﯼ ﺷﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺩﻭﺭﯼ، ﺷﺪﻡ ﻫﻤﺮﻧﮓِ ﺩﺭﺩ¤ ﮐﻨﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪﯼﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ¤ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻫﻢ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ¤ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﻗﻌﺮِ ﻇﻠﻤﺖ، ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﻦ ﺯِ ﺭﺍﻩ¤ ﺑﻮﯼ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻢ ﮐﻨﻮﻥ ¤ ﺗﺎ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻧﯿﮏ ﺧﻮﺍﻩ »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ«
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺷﺪ ﮏﯾ
ﺷﺒﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﻧﻢ
¤
ﺩﻭﺭ ﺑﺸﻦ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﺍﻡ؛ ﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭ
ﺗﻮﺑﻤﻮﻧﻢ
¤
ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺗﻮ
ﺗﻨﮕﻪ
¤
ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﻣﯿﺎﺭﻡ ﻟﺤﻈﺎﺗﻢ ﭼﻪ
ﻗﺸﻨﮕﻪ¤
ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ ﻣﯿﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ
ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ؟¤
ﭼﺮﺍ ﺍﺷﮑﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺣﺮﻭﻡ
ﺷﺪ؟
¤
ﻋﺰﯾﺰﻡ ﭼﺮﺍ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ؟ ﻣﮕﻪ ﻋﺸﻘﺖ
ﺍﻟﮑﯽ ﺑﻮﺩ؟¤
ﭘﺲ ﯽﭼ ﺷﺪ ﺍﻭﻥ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎ؟¤ ﺍﺧﻪ
ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺎﻝ ﯽﮐ ﺑﻮﺩ؟¤
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﻣﻦ
ﺭﻭﮐﺮﺩﯼ ﺩﺍﻏﻮﻥ
¤
ﺑﯿﯿﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻤﻮ ﺑﺪﻩ
ﺟﻮﻥ
¤
ﻧﮕﻮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻡ
ﻧﻤﯿﺸﻪ
¤
ﻣﻦ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﺕ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﻋﻤﺮﻣﻦ ﺣﺮﻭﻡ
ﻧﻤﯿﺸﻪ
¤
ﮔﻞ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻦ یه ﻋﻤﺮﻩ ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻧﺸﺴﺘﻢ
¤
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﺩ ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﮕﻢ
ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻢ¤
ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﺎﺗﻮ ﭼﻪ
ﺟﻮﺭﻩ
¤
ﺑﯿﺎ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺑﮕﯿﺮﻭ ﻧﮕﻮ ﺭﺍﻫﻤﻮﻥ ﭼﻪ
ﺩﻭﺭﻩ
¤
ﺑﯿﺎ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ ﺑﺮﺍ ﻣﻦ یه ﻋﺸﻖ
ﺗﺎﺯﻩ¤
ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﻋﺸﻖ ﻗﺒﻠﯿﺎﺕ
یه ﺭﺍﺯﻩ¤
ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﺎﺗﻮ ﺗﻮ
ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻡ¤
ﻗﻠﺒﻤﻮ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺑﺪﻣﻮ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﻤﯿﺮﻡ
¤
ﺍﯾﻦ ﺷﺪﻩ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦﯼﺑﺎﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺗﻮ
ﺑﺮﮔﺮﺩ¤
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺭﻭﻡ
ﻣﯿﺸﻪ ﺳﺮﺩ¤
ﺁﺭﻩ ﻋﺸﻘﻢ!ﻗﻠﺒﻤﻮ ﻣﻦ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻓﺪﺍﯼ
ﺩﺳﺘﺎﺕ
¤
ﺍﺷﮏ ﻧﺮﯾﺰ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﻣﻦ، ﻣﻦ ﺑﺸﻢ
ﻓﺪﺍﯼ ﺍﺷﮑﺎﺕ¤
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻋﺸﻘﻢ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻧﻮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ
¤
ﺑﺮﺍ ﻋﺸﻘﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﺕ ﺗﻮ ﺑﺸﯿﻨﻮ ﺑﻨﺪﮔﯽ
ﮐﻦ!...ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻧﻘﺶ ﻏﺰﻝ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﻘﺸﯽ ﺑﺮﺁﺏ
ﺍﺳﺖ¤ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭﻓﺮﺩﺍﯾﻢ ﮐﻤﯽ ﺭﻧﮓ
ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ¤ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺍﺯ
ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ¤ﻭﻗﺘﯽ ﻏﺰﻝ ﺩﺭ ﮔﯿﺮ
ﺟﻔﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﺏ ﺍﺳﺖ¤ﻟﻄﻔﺎ ﻣﺮﺍ
ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﻧﯿﺴﺖ¤..ﺑﺮ ﻃﺎﻕ
ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺷﻤﺎ ،ﻻﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ¤ﺑﺎﺭﺍﻥ!
ﻣﻌﻠﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ؟؟ﺩﻓﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ¤ﺁﻗﺎ
ﺍﺟﺎﺯﻩ!!ﻗﻔﻞ ﺷﻌﺮﻡ ﻫﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ...
¤ﺑﺎ ﺗﺒﺼﺮﻩ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﯾﺪ؟¤
ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺯﯾﺮﺳﻨﮓ ﺁﺳﯿﺎﺏ ﺍﺳﺖ¤
ﺳﺒﺰﯾﻨﻪﯼﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﺭﻧﮕﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ¤..
ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﯾﻪ ﻫﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﺒﺎﺏ ﺍﺳﺖ¤ ...
ﺳﻄﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ..ﺧﯿﺲ
ﺑﺎﺭﺍﻥ¤ﺷﻌﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻭﻟﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺒﺎﺏ
ﺍﺳﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻫﺮ ﺷﺐُ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﯿﮑﺮﺩ ¤ ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥِ ﺗَﺮَﺕ ﺳﺠﺪﻩ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ¤ ﺭﻫﺮﻭﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮِ ﺷﺐ ﺭﺍ ¤ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﮑﺘﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺯﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ¤ ﭼﺸﻢ ِ ﺍﻧﺪﻭﻩِ ﺳﺒﺐ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺴﺖ؟¤ ﻣﺤﺘﺴﺐ ﮐﻮ ؟ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﯼِ ﮐﻨﺪﻭﯼِ ﻋﺴﻞ ﺑﻮﺩ,ﻭﻟﯽ¤ ﺯﻫﺮﯼِ ﻣﺎﺭِ ﺣﻼﺣﻞ,ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﻮﺭﺍ ﺷﮑﻮﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﻪ ﯾﻘﯿﻦ¤ ﺩﺭﮔﻪ ﭘﺎﮎ ﺯﻋﺸﻖِِ ﺗﻮ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ!¤ ﺩﺳﺖِ ﺑﺎﻻﺳﺮِ ﻣﺎ ﺣﯿﻒ ﻧﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩُ ﻭﻟﯽ¤ ﺁﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ ﺍﯼ ﺳﺤﺮ ﺩﺍﻏﯽ ﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﻟﯽ¤ ﻫﺮ ﺷﺐُ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﺎﺩ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﯼ
ﻋﺎﺷﻘﯽ
ﺭﻭﺯ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﺪﯾﻢ¤
ﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﺷﻌﺮﺕ ، ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺩ
ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺍﺯ ﻏﺰﻝ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﺪﯾﻢ¤
»ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ«ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻗﻨﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ
¤
ﺗﺮﺱ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﻫﯿﭻ ﺑﻮﺩ
ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻣﺖ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺎﺻﻠﻢ¤
ﻋﯿﻨﮑﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺭ
ﻋﯿﻨﮑﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ¤
ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ، ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﻡ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ
¤
ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ
ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ
¤
ﺣﺮﻑ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ ، ﯾﺎﺩﺕ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﺬﺭ ﻋﺸﻘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺎﺷﺘﯿﻢ¤
ﻋﯿﻨﮑﺖ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺷﺪ ، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﮑﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﯾﺰ ﺭﯾﺰ
¤
ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺶ ﭘﻮﭺ ﺷﺪ
ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺪ ﺑﺮﮒ ﺭﯾﺰ
¤
ﺁﻩ ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﻡ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ¤
ﮐﺎﺵ ﺯﻥ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻄﻮﺭ
ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
؟...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﻮﯼ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﺧﺰﺍﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ
ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ¤
ﺍﺷﮏ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ
ﮐﺮﺩ
¤
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺩﺭ
ﺭﻧﮓ
¤
ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﺑﻪ
ﭘﺎ ﮐﺮﺩ
¤
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺁﻣﺪﯼ
¤
ﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﺮﯼ، ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﻠﻮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ
ﮐﺮﺩ
¤
ﮔﯿﺞ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ
ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻡ¤
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺩﺭ ﻣﻦ ﭼﻪ
ﺳﻮﺩﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ¤
ﺁﺗﺸﻢ ﺯﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﺳﺖ
ﻣﻦ ﺩﺍﺩ
¤
ﻫﺎ...ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﯿﻨﺎﯾﯽ
ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ¤
ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﭘﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻦ
ﺷﮑﺴﺘﯽ
¤
ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﻏﻢ ﭼﻪ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ
ﮐﺮﺩ
¤
ﺁﺳﻤﺎﻧﻤﺎ!ﻫﻤﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺰﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ¤
ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺻﻒ ﺑﻪ ﺻﻒ ﺩﺭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻞ
ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻝ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯿﻨﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ¤
ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺸﻢ ﻫﯽ ﻧﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ¤
ﺑﺎﺯ ﺭﻋﺪ ﺑﯿﺨﺒﺮ،ﻋﮑﺎﺱ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺷﺪ
¤
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﭼﮑﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ¤
ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﯿﺎﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺳﺖ
¤
ﻣﺪﻋﯽ ﺩﺭﺍﺩﻋﺎﯾﺶ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
¤
ﺳﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺳﺨﺖ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ¤
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻮﺗﻪ ﺯﺍﺭﺍﻥ ،ﺑﯽ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ
¤
ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻝ¤
ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ
¤
ﺧﯿﺲ ﺷﺮﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺷﺪ ﮐﺎﮐﺘﻮﺱ
ﯾﺎﺩﻫﺎ¤
ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺣﯿﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
¤
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺁﻭﺭﻡ¤
ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪﯼﻣﻦ ﺑﯽ ﻣﺮﺍﯾﯽ!ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻧﺒﺾ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻢ
ﻣﻦ ،ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺮﺍﻱ ﭘﺎﻱ ﺗﻮﺳﺖ¤
ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﻱ ﺗﻮﺳﺖ
¤
ﻣﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ،ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﻱ
ﺗﻮﺍﻡ
¤
ﺭﺍﻡ ﺗﻮ،ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺗﻮ،ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺪﺍﻱ ﺗﻮﺍﻡ
¤
ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎﺭ ﻣﻦ،ﺍﺯ ﻣﺎ ﺷﺪﻱ
¤
ﻛﻨﺞ ﺩﻝ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺻﺪ ﻏﻢ،،ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﺎﻧﺎ
ﺷﺪﻱ
¤
ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻙ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺮ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﻗﺒﻠﻢ ﭘﺎﻙ
ﺷﺪ
¤
ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺒﺰ ﭼﺸﻤﺖ؛ﻛﻬﻜﺸﺎﻥ ﺧﺎﻙ ﺷﺪ¤
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ،ﺗﻨﻬﺎ
ﺷﺪﻱ
¤
ﻫﻤﻨﺸﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺳﻨﮕﻲ ﻭ ﺻﻬﺒﺎ
ﺷﺪﻱ
¤
ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻣﻦ، ﺑﺬﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺎﺷﺘﻲ¤
ﺧﻮﺍﺏ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺮﺍ، ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺷﺐ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻲ¤
ﺩﻳﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻱ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ
ﺷﺪ
¤
ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﻱ ﺗﻨﺖ،ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻱ ﺑﻮﻱ ﺗﻮ
ﺷﺪ
¤
ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲ،ﺭﻧﺪﺍﻧﻲ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﻲ
ﺍﺳﺖ¤
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ،ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻱ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻲ
ﺍﺳﺖ
¤
ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻝ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ،ﮔﻮﺵ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ
ﻛﺮﺩ
¤
ﺷﺮﻡ ﮔﺮﻣﺎﻱ ﺳﺮﺷﻜﺖ، ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ
ﻛﺮﺩ
¤
ﺭﺍﻡ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ
ﺷﺪﻥ،ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﻲ،ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﺍﺳﺖ¤
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ،ﺍﻭﺝ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﻻ ﯾﺎﺭﻡ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻟﮑﺸﯽ
ﺩﺍﺷﺖ¤
ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﮐﺴﯽ ﺩﺍﺷﺖ
¤
ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ¤
ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺪﺗﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ¤
ﻃﺒﯿﺐ ﺣﺎﺫﻗﯽ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻭ
¤
ﺑﻪ ﺗﺐ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ
¤
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺣﺲ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﯾﻢ
¤
ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﺲ ﺳﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ
¤
ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﮐﻢ¤
ﻭﻟﯽ ﯾﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺘﺶ ﺩﺭﯼ ﺩﺍﺷﺖ
¤
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ¤
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﺎﺵ ﺁﺩﻡ ﻫﻢ ﭘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺗﺸﻨﻪ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﯿﺮ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ....
ﺩﺭ ﮐﺠﺎﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ؟
ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﺟﺎﺭﯼ
ﮔﺸﺖ ﻭ
ﺑﺎ ﻣﯿﺨﻬﺎﯼ ﺩﻋﺎ ، ﺻﻠﯿﺐ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺮ
ﺩﻭﺷﻢ ﺛﺒﺎﺕ ﯾﺎﻓﺖ
ﻭ ﻣﻦ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺁﻣﺪﻡ.
ﺁﻣﺪﻧﻢ ﺭﺍ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ، ﺁﻣﺪﻧﻢ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎ ﺩﺭﯾﺎ ﮔﺮﯾﺴﺘﻢ.
ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺗﺸﻨﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﯿﺮ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ...
ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮﺩﮔﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢ
ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ"\ﺳﯿﺰﯾﻒ"\ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺳﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺩﺭﻩ ﺑﻪ ﻗﻠﻪﯼﮐﻮﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪﻡ ﻭ
ﻫﺮ ﺷﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ
ﺑﻪ ﺩﺭﻩ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ
ﻭ ﻫﺮ ﺷﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺑﯿﻬﻮﺩﮔﯽ.....
ﺁﺭﯼ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﯼ،
ﭘﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ
ﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ"\ﭘﺮﻭﻣﺘﻪ"\ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﻭﺭﺩ ، ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻡ ﻭ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻭﺭﺩﻡ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺸﻨﮕﯿﺖ،
ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﻡ ، ﺑﺎﺯ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ
ﺍﯾﻨﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ...
ﮐﺮﮐﺴﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﮕﺮ ﻣﺮﺍ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ
ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ
ﻭ ﻣﻦ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ.
ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺗﺸﻨﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﯿﺮ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ....
ﺁﻥ ﮐﺲ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻣﯽ
ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﻭﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﺐ ﺑﻪ
ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻧﮕﺸﻮﺩﻧﺪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺻﻠﯿﺐ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺍﺷﮏ
ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ.
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ، ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ...
ﺁﻥ ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ ، ﺁﻥ ﻧﺠﯿﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍ
"\ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩﯼﺩﺳﺘﺖ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯿﺎﻥ
ﺭﮔﻢ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ"\
ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﻣﻦ...ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ
ﺭﺳﺪ....ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ.
ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺗﺸﻨﻪ ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﯿﺮ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ....ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﯿﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ...ﻣﻦ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻭ ﺩﻟﮕــﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻘــﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺑﯿﺎ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﺗﺮﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ...ﺍﯾﻦ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼـﻪ ﺑﻦ ﺑﺴـﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﮕﻮ ﺳــﺎﺩﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻤﺖ
ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻤﺖ
ﺯﺑــﺎﻥ ﺗﻮ ﺑــﺎ ﻗـﻠﺒﺖ ﺍﻧﮕــﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﻧﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﮑﻦ...ﺟﺎﯼ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﭼﻪ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺗﻠﺨﯽ ﯾﻘﯿﻦ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭ ﺷﮏ...ﺭﻭﺯﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺴﺖ
ﺑﯿﺎ ﺷـــﻌﺮ ﻣﻦ ﺍﺭﻣﻐــﺎﻥ ﻏﻤﺖ
ﺑﺮﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﻔﺘﻢ...ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻤﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﻬﺎﺭ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ
ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛ ﺑﻬﺎﺭﺕ ﺳﺒﺰ
ﺧﺰﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛
ﺑﻬﺎﺭﺕ ﺳﺒﺰ
ﺧـــﺪﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺸـﻖ ﻣﻦ ؛
ﻗﺮﯾـــﻨﻢ ﮐـﺮﺩ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛
ﻏﺮﯾـــﺒﻢ ﮐـﺮﺩ
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻥ ِ ﻫﻤﯿـﻢ ﻋﺸـﻖ ﻣﻦ ؛
ﮐﻨــﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ِ ﻫﻤﯿﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛
ﮐﻨــﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ
ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛ ﺑﻤﺎﻥ
ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺟﺎﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ؛ ﺑﻤﺎﻥ
ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻫﺮ ﺷـﺐ ﭼﻮ ﺷـﻤﻊ ﻣــﺮﺍ
ﺁﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ¤
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ
¤
ﺁﺭﺍﻡ ﻣـﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺳــﮑﻮﺕ ﺷـــﺒﺎﻧﻪ ﺭﺍ¤
ﺳـﺮﺷﺎﺭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻏﻤـﯽ ﻧـﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ
¤
ﺑﯿـﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸـﻢ ﺗﺮﺍ¤
ﺑـﺎ ﺧــﻮﺩ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔــﺲ ﻣﯽ ﮐﺸــﻢ ﺗﺮﺍ
¤
ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﻣﺮﺍ
¤
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ
ﻣﺮﺍ
¤
ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪﯼ
ﻋﺠﯿﺐ¤
ﺍﯾـﻦ ﺁﻣـﺪﻥ ، ﻣﺎﻧـﺪﻥ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘـﻦ
ﻏﺮﯾﺐ
¤
ﺑــﺎﯾﺪ ﺗﻤــﺎﻡ ﺷـﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﺼـﻪ ﺧــﻮﺏ
ﻣﻦ
¤
ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﺩ ﻓﻀﺎﯼ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﻗﯿﺐ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﻟﻬﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﯽ ﺳﺖ
ﺷﻮﻕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪ.
ﺷﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻧﻢ
ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﻓﮑﻨﺪﯼ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎ...
ﺩﺭ ﺩﻭﺯﺥ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ
ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ.ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ
ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ
ﻭ ﺷﺮﻡ ﺳﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﺮﺍﺭﻣﺮﺍ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻣﯽ ﺭﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕ ﻭ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﺗﻮ ﺣﯿﺮﺍﻧﻢ.
ﺍﻣّﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﯽ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪ
ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ.
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺷــﺐ ﻭ ﺳﮑـــﻮﺕ ﻭ
ﺟﻬــﺎﻧـﯽ ﮐﻪ ﺑــﺎﺯ ﻣـﯽ
ﭼــﺮﺧــﺪ
؛
ﻣـــﻦ ﻭ ﻫــــﺮﺍﺱ ِﺟــــﻨﻮﻧﯽ ﮐـﻪ
ﻓـــﺎﺵ ﻣــﯽ ﮔـــﺮﺩﺩ
ﺩﺭ ﻋـــﻤﻖ ِﺫﻫــﻦ ﻣــﻦ ﺍﮐﻨــﻮﻥ
ﺣــﺮﯾﻖ ِﺭﻧﮕـﯿﻨﯽ ﺳﺖ
ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ِﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻫـﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﺮﻡ ِ
ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺳــﺖ؛
ﺩﻭﺑـــﺎﺭﻩ ﮐـــﻬﮑﺸــﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺁﺗــﺶ
ﺩﺭﻭﻥ ِﺩﻝ ﺑﺮ ﭘـﺎﺳﺖ
ﮐــﻪ ﻧـــﺎﻡ ِﻫـﺮ ﺷــﺮﺍﺭﻩﯼﺁﻥ ﺑــﻪ
ﻧــﺎﻡ ِﺍﯾـﻦ ﻟﯿـﻼﺳﺖ؛
ﺣــﺪﯾﺚ ِﺍﺳـــﺎﺭﺕ ﺍﯾـﻦ ﻣــﻦ
ﺣــﺪﯾﺚ ِﻏﻤﮕــﯿﻨﯽ ﺳــﺖ؛
ﺻــﻌـﻮﺩ ِﺍﯾـﻦ ﻣــﻦ ﻓــــﺎﺧﺮ
ﺳـــﻘﻮﻁ ِﻧﻨﮕـــــﯿﻨﯽ ﺳﺖ؛
ﻗﺴــــﻢ ﺑﻪ ﺟــــﺎﻥ ﺗــﻮ ﺍﻣﺸـــﺐ
ﻗـــﯿﺎﻡ ﺧـﻮﺍﻫـﻢ ﮐــﺮﺩ؛
ﺗــــﻤﺎﻡ ِﻧــﺎﺗـــﻤﺎﻡ ِﺧــــﻮﺩﻡ ﺭﺍ
ﺗــــﻤﺎﻡ ﺧــﻮﺍﻫــﻢ ﮐــﺮﺩ؛
ﺩﺭﻭﻥ ِﮐــــﻬﺸــﺎﻥ ِﺩﻟــــﻢ ﻧــــﻤﺎﺯ
ﺧﻮﺍﻫــﻢ ﺳـــﻮﺧــﺖ
؛
ﻣـﯿـــﺎﻥ ِﺳــﺠـﺪﻩﯼﺁﻥ ﺳـــﺮﻓﺮﺍﺯ
ﺧﻮﺍﻫـﻢ ﺳـــﻮﺧــﺖ
؛
ﺷـﺐ ﺍﺳـﺖ ﻭ ﮐــﻬﮑﺸــﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ
ﺧـﺎﮎ ﺍﻓﺘــﺎﺩﻩ؛
ﻭ ﻣــﺎﻧـﺪﻩ ﯾــﮏ ﻣــﻦ ِ ﺑـﯽ ﺳـــﺮ ﺑـﻪ
ﺭﻭﯼ ﺳـــﺠــﺎﺩﻩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮﺭﺍ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺐ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ
ﻭﻗﺘﯽ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ
ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﺍﺳﻤﺎﻥ
ﺩﺭ ﺭﻗﺺ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﻨﻢ
ﺑﯿﺪﺍﺩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺑﺮﮐﻪ ﺗﭙﺶ
ﻭﻗﺘﯽ
ﮐﻪ ﻣﺎﻩ
ﺍﺑﺴﺘﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻗﺮﻧﻬﺎ
ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺯﻣﯿﻦ
ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﺩﻟﺖ
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮﺭﺍ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺗﻨﻢ
ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺎﺯ
ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﯿﺎﻝ
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ
ﻧﮕﻮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ؛
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭ ﺣﺪﯾﺚ ِﮐﻬﻨﻪﯼﺍﻧﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ
؛
ﺧﺮﺍﺑﺶ ﮐﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ِﺁﻫﻮﯾﺖ؛
ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻧﺲ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﻪﯼﻣﻮﯾﺖ
؛
ﺑﺪﻭﻥ ﺭﯾﺸﻪﯼﺳﺒﺰ ِﻧﮕﺎﻫﺖ‚ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ
ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ؛
ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﻃﭙﺶ ﻫﺎ ﺩﺭ
ﻣﯿﺎﻧﺶ ﻧﯿﺴﺖ؛
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ
ﻭ ﺩﺭ ﺣﺠﻢ ِﻧﮕﺎﻩ ِﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻨﺶ
ﺩﺭﻭﻥ ﭘﯿﻠﻪ ﻣﯽ ﭘﻮﺳﻢ؛
ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ِﺑﯽ
ﺳﺎﻣﺎﻥ ِﺫﻫﻦ ِﻣﻦ
؛
ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﭘﺎ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﺖ!
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺳﺴﺘﯽ ﻭ ﺭﯾﺰﺵ ﺩﺭﻭﻏﯽ
ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﺑﯽ ﺟﺎﺳﺖ؛
ﺩﻝ ِﺑﯽ ﺗﺎﺏ ِﺩﯾﺮﻭﺯﻡ
ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﻃﭙﺶ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ
؛
ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﺳﯿﻨﻪﯼﺩﯾﻮﺍﺭ؛
ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢ ﻣﻦ ﺯﺩﻡ
ﺑﺮﺩﺍﺭ
؛
ﺗﻮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﯽ ﺗﺎﻣﻞ ٬ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ
ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺲِ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ، ﺩﺭ
ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﻧﮓ ﺩﺍﺭﯼ¤
ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﻣﺎ ﺣﻀﻮﺭﯼ ﮐﺎﻣﻼً ﭘﺮ ﺭﻧﮓ
ﺩﺍﺭﯼ
¤
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﯼ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ
ﻣﺼﻮﺭ¤
ﻣﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺪﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺭﮊﻧﮓ
ﺩﺍﺭﯼ
¤
ﺟﺎ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺖ ﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﺧﻂ ﺣﺎﻣﻞ
ﺩﻝ
¤
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﯼ ﭼﻨﮓ ﺩﺍﺭﯼ¤
ﻣﺜﻞ ﺍﺑﯿﺎﺕ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ
¤
ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﯾﺘﻢ ﻭ ﺿﺮﺏ
ﺁﻫﻨﮓ ﺩﺍﺭﯼ¤
ﺷﮏ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﻫﻢ"\ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ
ﻫﺴﺘﯽ"\ﺍﮔﺮ ﭼﻪ¤
ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪﯼﺧﻮﺩ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ
ﺳﻨﮓ ﺩﺍﺭﯼ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺣﺪﺱِ ﮏﯾ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢِ
ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
؛
ﻟﺐِ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻟﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ
؛
ﺟﺬﺑﻪﯼﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺍﯾﺜﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺣﺲِ ﮔﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪ
ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﯾﺸﻢِ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﺪ
ﺳﻨﮓِ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﯼ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ
ﻭَ ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺁﻫﺴﺘﻪ
ﮐﺸﯿﺪ
ﻭَ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭُ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻏﺮﯾﺐ ﺩﺭ
ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﻋﺸﻖ__________ﺑﺎ
ﭘﺎﯼ ﺁﺑﻠﻪ ، ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ¤¤
ﭼﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﻏﺮﻗﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﮑﻮﺕ______ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﻝ ﺩﺭ
ﺍﻧﺤﻨﺎﯼ ﻋﺸﻖ
¤¤
ﻗﻠﺒﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ، ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
_____________ﺑﻨﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﺑﺎ
ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ¤¤
ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﯼ
_____________ﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺮﯾﻦ، ﺍﯼ
ﺁﺷﻨﺎﯼ ﻋﺸﻖ
¤¤
ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻓﺼﻞِ ﺑﻮﺩﻧﻢ
______________ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻨﺸﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ
ﻧﻤﺎﯼ ﻋﺸﻖ¤¤
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﺒﯿﻦ، ﻋﺎﺻﯽ ﻭ ﺳﺮﮐﺸﻢ
___________ﺳﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ
ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻋﺸﻖ
¤¤
ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﻢ، ﺩﻟﻢﮏﯾﺧﺎﻧﻪ ﻭﻗﻒ ﺗﻮ
_________ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻭ ﭘﺮ ﺻﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﯼ ﻭ
ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ¤¤
ﮏﯾﻟﺤﻈﻪ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﮔﺮ ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ
____________ﺗﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺭﺳﯽ ﺑﺎ ﺭﺩ
ﭘﺎﯼ ﻋﺸﻖ
¤¤
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ ﮔﻠﻢ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ
____________ﻣﻦ ﺭﻫﺮﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ
ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﻋﺸﻖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
