سپیدهای دلتنگی

ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻦ ، ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﺰ ﭘﯽ ﺑﺎﺩ ، ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ، ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺷﻤﯿﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ، ﺧﻮﺏ ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﮒ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﺎﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﯼ ، ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ********************************** ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﮐﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺁﺏ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﻭ ﺁﺗﺸﻢ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﻧﮕﺎﻫﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻨﮕﺮﯼ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ، ﻋﻨﺎﺻﺮﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺕ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺴﺘﯽ. ******************************** ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﯿﻠﺮﺯﺩ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺩﻝ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺐِ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ؟ ******************************** ﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺮﺩ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺩﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﯾﻢ ، ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯿﻢ!!! ********************************* ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ...........، ﺑﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽِ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﺎﮐﯽ ، ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﻮﺩﻥِ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺮ ﺩﻟﺨﺴﺘﮕﯽِ ﮐﻮﻩ ، ﺑﺮ ﻧﺒﺾ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ، ﮐﻪ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ********************************** ﺧﻠﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ ، ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻧﮑﻨﯿﺪ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﺮﺟﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﺴﺎﺯﻡ ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﭙﺶ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﻢ ، ﺭﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮕﯿﺮﺩ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩﺍ. *********************************

تاریخ: دو شنبه 15 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

دوبیتی های عاشقانه

ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺑﺮﻡ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﻝ ﺷﺪﻩ ﯾﮏ ﻧﻘﺶ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻗﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﻓﺖ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﺲ ﯾﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﺷﺮﺍﺏ ********************************** ﺍﺯ ﭘﺲ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺖ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺗﻘﺪﯾﺮﻡ ، ﮐﯿﺶ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﮔﺮ ﺑﺬﺭ ﺧﻮﺷﯽ ﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺪﻩ ، ﺗﮑﻪ ﻭ ﺭﯾﺶ ********************************** ﮐﺎﺵ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺳﻮ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﺪ ﺭﻭﺡ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﺐ ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﺗﺐِ ﺳﻮﺯ ﻧﮕﺎﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻣﯿﺮﻓﺖ ********************************** ﻣﯿﺸﮑﺎﻓﻢ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻠﻪ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﺁﯾﺪ ﻏﻢ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﻋﺸﻪ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﺷﮑﻮﻩ ﺑﺮﻡ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ؟ ﮔﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﺒﻢ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﺎ ********************************** ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﭙﺎﺷﯿﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﭼﺘﺮ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺁﯾﺎ..... ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ ﻫﻨﻮﺯ ؟ ********************************** ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻧﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻏﻢ ﮔﯿﺘﺎﺭ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺯ ﻏﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﺿﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﻟﻢ ********************************** ﻣﯿﻮﻥِ ﭼﺮﺥ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺯﻣﯿﻨُﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﻭﻧﻪ ﯾﺎﺭ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨُﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧُﻢ ﺑِﮕُﻢ ﺭﺍﺯ ﺩﻟُﻢ ﺭﻭ ﺣﺰﯾﻦ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺯﺍﺭ ﻭ ﻏﻤﯿﻨُﻢ ********************************** ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺻﻮﺭﺗﺖ ﻣَﻪ ﻫﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﭼﻮﺧﻨﺪﯼ ﮔﻞ ﺑﻪ ﮔﻮﻧَﺖ ﭼﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﺨﻠﺴﺘﻮﻥِ ﻣﮋﮔﻮﻥِ ﺳﯿﺎﻫﺖ ﻫﺰﺍﺭﻭﻥ ﻣﺮﻍ ﻋﺎﺷﻖ ﻻﻧﻪ ﺩﺍﺭﻩ ********************************** ﺑﻪ ﺩﺷﺘﯽ ﻣﯿﺮَﻭُﻡ ﮐﻪ ﻻﻟﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﯿﻮﻧﻪ ﻻﻟﻪ ﻫﺎ ، ﺁﻻﻟﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺸﯿﻨُﻢ ﺩﺭ ﺑَﺮِﺵ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﻋﺰﯾﺰُﻡ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﺎﺷﻪ ********************************** ﺑﯿﺎ ﺍﺑﺮﻭ ﮐﻤﻮﻥِ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪُﻡ ﺩﻟُﻢ ﺭﻭ ﺑﺮ ﺩﻝِ ﻧﺎﺯِﺕ ﺑﺒﻨﺪُﻡ ﺑﯿﺎ ﺑﺮ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻨُﻢ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻏﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺨﻨﺪُﻡ ********************************** ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﺨﻮﻧﻪ ﯼ ﺩﻝ ﯾﺎﺭ ﮔﯿﺮُﻡ ﺑﻪ ﻃﺎﻕ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﮔﯿﺮُﻡ ﭼﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﻔﺮ ﻣﻮﻧﺪُﻡ ﺑﻪ ﯾﮑﺠﺎ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﮔﯿﺮُﻡ **********************************

تاریخ: دو شنبه 15 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

پرچین احساس

ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻍِ ﻋﺸﻖِ ﺗﻮ ، ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻏﻢِ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻧﻬﺎﯼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ، ﻏﻤﺖ ، ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﯾﯽ☼ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﺗﻢ ، ﮐﺰ ﺣﯿﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﭘﯿﭽﺶ ﺯﻟﻒ ﮐﻤﻨﺪﺕ ، ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺷﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ☼ ﻣﻮﺝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺧﺸﺶ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ، ﺗﻮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﯼ☼ ﻣﺤﻮ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ، ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺑﯿﺨﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﻮﯾﺮﻡ ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﯼ ﻫﺴﺘﯽ☼ ﺧﺎﮎ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ، ﺷﺎﻣﮥ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﺷﺪ ﺩﻟﻢ ﺭﺳﻮﺍﯼ ﻋﺸﻘﺶ ، ﺩﺭ ﭘﺲ ﭘﺮﭼﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ☼ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺯﻭﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪ ، ﮐﻪ ، ﺳﺒﮏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺩﺭ ﺩﻝ ، ﺑﺎ ﮐﻼﻡ ﺧﻮﺵ ، ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎﻥ☼ ﺧﺎﻣُﺸّﻢ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﺎﻧﺶ ، ﭼﻮﻥ ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﺵ ، ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺎﻻ ﻣﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ☼ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻋﺸﻘﺶ ، ﺑﺎﺯ ﺻﺪ ﻃﻮﻣﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﺧﺎﻧﮥ ﺩﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ، ﺩﺭ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﻬﺎ☼ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺑﺖ ، ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻭﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ، ﻣﯿﮑﺸﺪ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﭘﺮ☼ ﺳﻮﯼ ﺩﻝ ﺁﯾﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻮﯾﺪ ﺍﯾﻦ ، ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ☼ ﻣﯿﺸﺘﺎﺑﻢ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﺗﺎ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺧﯿﺲ ﻋﺸﻘﻢ☼ ﮐﺎﺵ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﺶ ، ﮐﯽ ﻏﻢ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ؟☼ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﮕﻮﯾﻢ ، ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﺭﻭﯼ ﯾﺎﺭﻡ☼ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻥ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮ ، ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ

تاریخ: دو شنبه 15 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

اینجا کنار بغض وجنون دست وپامیزنم

ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺯﺩﻡ¤ــــ¤ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ¤ــــ¤ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺳﺖ ﻣُﺮﺩﻩ ﺍﻡ¤ــــ¤ ﺍﻣﺎ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻟﺴﭙﺮﺩﻩ ﺍﻡ¤ــــ¤ ﻣﻦ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻢﺧﻮﺍﺏ ِ ﺗﻠﺦ ِ ﻣﯿﻦ!!!¤ــــ¤ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼَﺸﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺒﯿﻦ!¤ــــ¤ ﻫﯽ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﮐﻨﯽ¤ــــ¤ ﻗﺎﺿﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺟﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﮐﻨﯽ¤ــــ¤ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﺟﯿﻎ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖ ﺭﮔﻢ ﺗﯿﻎ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﻠﻢ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﻓﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺭﻭﺳﺖ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﺳﺖ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺣﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺪﻝ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ¤ــــ¤ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺒﯿﻪ ﻏﺰﻝ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ¤ــــ¤ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﭘﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ¤ــــ¤ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ¤ــــ¤ ﺳﻠﻮﻝ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﻣﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﺍﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﮑﺮ ِ ﺗَﺮَﻡ ﻣﺎﺭ ﺧﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﺭﺍﺯ ﻣﺮﺍ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ¤ــــ¤ ﺯﻧﮓ ﺻﺪﺍﺕ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﺳﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ¤ــــ¤ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ¤ــــ¤ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﮑﻞ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﻡ¤ــــ¤ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻓﺘﺮﻡ¤ــــ¤ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺴﺘﻪ...ﻧﻪ!ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﯿﺴﺖ¤ــــ¤ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﯼ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﯿﺴﺖ¤ــــ¤ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﻮ ﻧﻮﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥ¤ــــ¤ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺧﺴﺘَﻢ¤ــــ¤ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺧﻨﺪﻩ¤ــــ¤ ﭼﯿﻨﯽ ﺩﻝ ﺑﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺧﻔﺘﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﯿﻖ¤ــــ¤ﯾﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﺕ ﺑﯿﺎﺭ ، ﻭ َﯾﺎ ﺑﺴﭙﺮﻡ ﺑﻪ ﺗﯿﻎ¤ــــ¤ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ¤ــــ¤ ﻧﺎﻣﻤﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ

تاریخ: جمعه 12 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

فصل بیرنگی

ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺫﺭﺍﺕ ﺗﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﯾﮏ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ. ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﮐﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺮﻧﮕﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﻧﭽﮑﯿﺪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﻀﺤﮏ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺖ. ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻗﻘﻨﻮﺳﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺗﯿﺮﻩ ﺷﺐ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺭﺍ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ. ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺁﺫﺭﺧﺶ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺷﻌﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﻧﺜﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺍﺳﺖ ﮔﺎﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻀﺤﮏ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻟﻄﯿﻒ ﻭﺳﺮﺍﺏ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﻤﯽ ﻧﻮ ﺷﺎﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺗﻨﻢ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 12 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

دل من داشت به چشمان توعادت میکرد

ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ــــ¤ﺑﻪ ﺷﺐ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ¤ــــ¤ﺩﻝ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺍﻧﮕﺎﺭ¤ــــ¤ ﮐﻢ ﮐﻤﮏ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ــــ¤ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﺐ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ¤ــــ¤ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ــــ¤ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻟﺒﻢ ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺑﺪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ¤ــــ¤ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﻫﻮﺳﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ــــ¤ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺎﯾﺪ¤ــــ¤ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ¤ــــ¤ ﻧﻔﺴﻢ ، ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻫﻮﺱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ¤ــــ¤ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ کرد

تاریخ: جمعه 12 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

ای آشنای آبی

ﺍﻱ ﺁﺷﻨﺎﻱ ﺁﺑﻲ، ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ............ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﭘﺎﻛﺖ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﺘﻢ¤¤ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ، ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘُﺮ........ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﻏﻴﺮﺍﺯﻋﺸﻘﺖ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﮔﺴﺴﺘﻢ¤¤ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﻦ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﻫﺮ ﮔﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ........ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺴﺘﻪِ ﮔﺮﺩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻢ¤¤ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁِ ﻋﺸﻘﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻱ ﺟﺎﻱ ﻗﻠﺒﻢ.......ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﺘﻢ¤¤ ﺯﻳﺒﺎ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺭﻱ، ﺻﺪ ﺑﺎﻍ، ﻏﻨﭽﻪ ﺩﺍﺭﻱ..............ﻣﻦ ﭘﺎﻱ ﺑﺎﻭﺭ ﺗﻮ، ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻢ¤¤ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻘﺎﻳﻖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺒﻨﻢ ﺻﺒﺢ.........ﻣﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺁﺭﺍﻡ ، ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺕ ﻧﺸﺴﺘﻢ

تاریخ: پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

شعرم نگاه تو

ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭﮔﻴﺮﻡ، ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻢ.......ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻳﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻢ¤¤ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﻭﺣﻢ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﻮﻧﺪ..............ﻣﻦ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻢ¤¤ ﺷﻌﺮﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ، ﻫﺮ ﻭﺍﮊﻩ ﺣﺮﻑ ﺗﻮ...............ﻣﻦ ﻏﻴﺮِ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﻴﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ¤¤ ﻳﻚ ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻡ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ.........ﻳﻚ ﺑﺮﻛﻪ ﯼ ﺑﻲ ﻣﺎﻩ، ﻳﻚ ﻣﻮﺝ ﻟﺮﺯﺍﻧﻢ¤¤ ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﻓﺼﻠﻲ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻡ.................ﺗﻨﻬﺎ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺑﻲ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ¤¤ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ، ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ.............ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺣﺘﻲ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﮔﺮﻳﺰﺍﻧﻢ¤¤ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ ﺧﻮﺑﻢ، ﻣﻦ ﻋﻜﺴﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﻪ.....ﺗﻮ ﻳﻚ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﻱ، ﻣﻦ ﺷﻤﻊ ﺑﯽ ﺟﺎﻧﻢ¤¤ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺷﻮﺭﻩ ﻱ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ.........ﻳﻚ ﺩﻡ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ¤¤ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ.............ﺑﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ، ﺑﻲ ﻣﺮﺯ، ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻨﺠﺎﻧﻢ

تاریخ: پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

فصل بی رنگی

تاریخ: پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

ایکاش خوب من

ﺍﻱ ﻛﺎﺵ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ، ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﻱ...............ﺷﺐ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ، ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﻱ ﺷﺐ¤¤ ﭘﺮ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﻭ ﺭﺍﻡ، ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻳﻜﺪﮔﺮ،.......................ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎ، ﻏﺮﻕ ﻓﻀﺎﻱ ﺷﺐ¤¤ ﭘﺮ ﻣﻲ ﺯﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﺯ ، ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﭘﺮ ﺷﺮﺭ....................ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺠﺎﻱ ﺷﺐ¤¤ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﻩ، ﻫﻢ ﺭﻗﺺ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ.................ﻣﺴﺖ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﻨﺎﻱ ﺷﺐ¤¤ ﺯﻳﺒﺎﺳﺖ ﺍﻭﺝ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻛﻬﻜﺸﺎﻥ ﺩﻝ...............ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻋﻄﺮ ﻫﻢ...، ﺑﺎ ﺭﺩ ﭘﺎﻱ ﺷﺐ

تاریخ: پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

سکوت

ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯿﻨﻮﺍﺯﻡ ﺻﺪﺍﯼ ﺳــــﮑﻮﺕ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺮﺣﺮﻓﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎﮔﻔﺘﻨﯽ ﻫﺎﯼ ﺷﻌﺮﻣﻦ... ﺳﮑـــــــــــﻮﺕ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﻌﺎﺑﯿﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯽ ﻭ...ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ... ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ <ﺱ> ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ <ﮎ> ﮐﻢ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﻪ <ﻭ> ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮﺍﻡ به <ﺕ> ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯽ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﯼ ﺁﻭﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ِ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻏﺮﻕ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﻣﺴﺖ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺩﺭ ﺣﺲ ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺑﻪ ﺧﻠﺴﻪ ﻣﯿﺮﻡ ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﮔﻢ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺩﺭﺟﺎﺩﻭﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻭ ﺑﺎﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﻮ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﯼ ﺳﮑـــــــــــﻮﺕ ﺩﻭﺳﺘـــﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...