ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺒﻮﺱ ﺯﻥ:ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﻣﺮﺩ:ﻫﯿﭽﯽ)ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺷﻪ ﻭ ﺑﺮﻩ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ( ﺯﻥ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺭﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ:ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻫﺴﺖ.ﺑﮕﻮ! ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻪ.... ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺯﻥ ﺍﻣﺎ"ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ"ﻣﺮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻪ:ﺭﺍﺳﺘﺸﻮ ﺑﮕﻮ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻫﺴﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﻥ ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻥ ﺍﺳﺘﺨﺮ.ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻩ ﺯﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ:ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺟﺪﺍ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻗﻮﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﺑﺬﺍﺭﻡ! ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻪ "ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ" ............................................................................... ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﺯﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺒﻮﺳﻪ ﻣﺮﺩ:ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﺯﻥ:ﻫﯿﭽﯽ)ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻧﺎﺯﺷﻮ ﺑﮑﺸﻪ( ﻣﺮﺩ ﺣﺮﻑ ﺯﻥ ﺭﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻩ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻪ ﺩﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻩ ﻣﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ"ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ"ﺯﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻪ. ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺮﺩ ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻥ ﺍﺳﺘﺨﺮ.ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ )ﺯﻥ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪﻣﺮﺩ ﻧﺮﻩ( ﻣﺮﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ:ﺍﻻﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ! ﺯﻥ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻪ "ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ" ............................................................................. ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ....
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﭘﯿﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﻧﺪﮎ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰﺩﺍﺩ. ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﺳﺮﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﭘﯿﺮ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ....: ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﻣﻰﺭﻭﻡ ﻭ ﻣﻰﮔﻮﯾﻢ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ. ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﻭﻋﺪﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺟﺴﺪ ﺳﺮﻣﺎﺯﺩﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﻗﺼﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺧﻄﻰ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﻢ ﺳﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻡ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ!
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺭﻭﺯﯼ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻠﻒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﭘﺶ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﭖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﻪ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﯽ ﺳﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺯﻥ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﮔﻔﺖ" :ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ"ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ ﻫﺴﺖ؛ ﻫﺮ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺷﻮﻫﺮﺕ10ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ....: ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ! ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺁﺭﺯﻭﯾﺶ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﻮﺩ! ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺟﺬﺍﺑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﺬﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ؟ ﺯﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ! ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺟﯽ ﻣﺠﯽ.......ﻭ ﺍﻭ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ! ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ، ﺯﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ! ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ10ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ!ﭼﻮﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺎﻝ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ... ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺟﯽ ﻣﺠﯽ.......ﻭ ﺍﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ! ﺳﭙﺲ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺳﻮﻡ ﺯﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﮑﺘﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﺧﻔﯿﻒ ﺑﮕﯿﺮﻡ.....
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﯼ ﺭﯾﺎﺿﯿﺪﺍﻥﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ. ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ....: ﺍﮔﺮ ﺯﻥ ﯾﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ1= ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﯾﮏ ﺻﻔﺮ ﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ....10= ﺍﮔﺮ ﭘﻮﻝ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﻭﺗﺎ ﺻﻔﺮ ﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ100= ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻧﺼﺐ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺻﻔﺮﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ1000= ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﺭﻓﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺻﻔﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺴﺖ ، ﭘﺲ ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
زﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ! ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ؟ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯾﻢ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺪﺭﮎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ، ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯾﺪ ؟! ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ... ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ! ... ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﺳﺖ! ﺩﻭﻡ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺎ ﺭﻭﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﯾﺴﺖ! ﺳﻮﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ،ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ، ﻣﺎ ﻏﻤﮕﯿﻨﯿﻢ! ﭘﻨﺠﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯﻣﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮﺍﺯﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ! ﺷﺸﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﯿﮑﯽ، ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺍﯼ، ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ، ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ! ﻫﻔﺘﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻨﺪ، ﻣﺎ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﻨﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ! .. ﻫﺸﺘﻢ،... ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ، ﺑﺮﻭﯾﺪ، ﺑﺮﻭﯾﺪ،.. ﻓﻘﻂ ﺑﺮﻭﯾﺪ! ...
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﮐﻮﭼﮏ، ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺩﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺣﺘﻤﺎً ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﯿﺰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﺍﺩ، ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ!ﺍﻭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺱ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺒﻬﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ". ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﻔﺖ: "ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ". ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: "ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ، ﺩﺍﮔﻼﺱ؟" ﺩﺍﮔﻼﺱ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ، ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: "ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ، ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ". ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﺷﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﮑﺸﺪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﯾﺮ ﻭﻗﺘﻪ، ﻣﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ." ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻬﯿﻪ ﺳﺎﻧﺪﻭﯾﭻ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﻓﺮﺩﺍ ﺷﺪ، ﺳﭙﺲ ﻇﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﯾﺰﺭ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ، ﺷﮑﺮﭘﺎﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﮐﺮﺩ، ﻇﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﯿﻨﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮐﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺯ ﺁﺏ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﺜﯿﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﺸﻮﯾﯽ ﺭﯾﺨﺖ، ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯽ ﺭﺍ ﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﮐﻤﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺧﺖ.ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﺳﺮﺟﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﯼ ﻣﯿﺰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﺍﺩ، ﺳﻄﻞ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﻮﻟﻪ ﺧﯿﺴﯽ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺑﻨﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﺑﻌﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺧﻤﯿﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﺸﯿﺪ، ﮐﺶ ﻭ ﻗﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺷﺖ، ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺑﻌﺪ ﮐﺎﺭﺕ ﺗﺒﺮﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﮐﺘﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﺁﺩﺭﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺗﻤﺒﺮ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ؛ ﻣﺎﯾﺤﺘﺎﺝ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﮐﯿﻒ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ.ﺳﭙﺲ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍﻣﺴﻮﺍﮎ ﺯﺩ. ﺑﺎﺑﺎﮔﻔﺖ" :ﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﯼ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ" ﻭ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ" :ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺮﻡ". ﺳﭙﺲ ﭼﺮﺍﻍ ﺣﯿﺎﻁ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺯﺩ، ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻮﺏ ﺭﺧﺘﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ، ﺟﻮﺭﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﮐﺜﯿﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻟﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮔﭙﯽ ﺯﺩ، ﺳﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺢ ﮐﻮﮎ ﮐﺮﺩ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺷﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩ، ﺟﺎ ﮐﻔﺸﯽ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺶ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ، ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ.ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ"ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ!
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ!ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ.ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ.ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ، ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ، ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ.ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ.ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...!ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘـﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿـﺎ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺷـﺮﻭﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺨﻨـﺎﻥ ﺯﺷﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭﺵ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﺮﺩﯼ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺑﮑﻮﺏ. ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ، ﭘﺴﺮﮎ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻮﺑﯿﺪ.ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻓﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﺯﺍﺭﺩ ، ﮐﻢ ﮐﻨﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﯿﺨﻬﺎﯼ ﮐﻮﺑﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﺪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ. ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﭘﯿﺶ ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ! ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﭘﺪﺭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺁﻓﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮﻡ!ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺭﺍﺧﻬﺎﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ. ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻧﺠﺎﻧﯽ، ﺁﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻓﺮﻭ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﯼ، ﺍﻣﺎ ﻫـﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑـﺎﺭ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫـﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﺧﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﮐﻨﺪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻞ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻮﺍﺭﯼﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥﻋﯿﺪﯼﺍﺯﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ.ﺷﺐﻋﯿﺪﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪﭘﻞﺍﺯﺍﺩﺍﺭﻩﺍﺵﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻣﺪﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪﺷﯿﻄﺎﻧﯽﺷﺪﮐﻪﺩﻭﺭﻭﺑﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦﻧﻮﻭﺑﺮﺍﻗﺶﻗﺪﻡﻣﯽﺯﺩﻭﺁﻥ ﺭﺍﺗﺤﺴﯿﻦﻣﯽﮐﺮﺩ.ﭘﻞﻧﺰﺩﯾﮏﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪﺭﺳﯿﺪﭘﺴﺮﭘﺮﺳﯿﺪ:"ﺍﯾﻦﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺎﻝ ﺷﻤﺎﺳﺖ ، ﺁﻗﺎ؟"¤¤¤بقیه در ادامه مطلب¤¤¤
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﺮﺍﺑﺮﺧﻼﻑﺿﺮﯾﺢﻭﻣﺮﻗﺪﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ؛ﺿﺮﯾﺢﻣﺮﻗﺪﻣﻄﻬﺮﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ (ﻉ)ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺍﯾﻦﺑﺎﺭﻩﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎﯼﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎﻣﺠﻤﻮﻉﺍﯾﻦﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎ ﻭﺁﻥﭼﻪﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﺑﻪﻣﻨﻄﻖﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ،ﺁﻥﭼﯿﺰﯼﺍﺳﺖﮐﻪﺷﯿﺦ ﻣﻔﯿﺪ(ﺭﻩ)ﺩﺭﮐﺘﺎﺏ»ﺍﻻﺭﺷﺎﺩﺍﺕ«ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺎﻡ ۱۷ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼﺑﻨﯽﻫﺎﺷﻢﺩﺭﺭﻭﺯﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺭﺍ ﺫﮐﺮﮐﺮﺩﻩﻭﻧﻮﺷﺘﻪﺍﺳﺖ»:ﺁﻧﺎﻥﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎﯼﺁﻥﺣﻀﺮﺕﺩﺭﯾﮏﻗﺒﺮﮔﻮﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒﺩﻓﻦﺷﺪﻧﺪﻭﻫﯿﭻﺍﺛﺮﯼﺍﺯﻗﺒﺮ ﺁﻧﺎﻥﻧﯿﺴﺖﻭﻓﻘﻂﺯﺍﺋﺮﺍﻥﺑﺎﺍﺷﺎﺭﻩﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﭘﺎﯼﺍﻣﺎﻡ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـﺁﻧﺎﻥﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﻣﯽﮐﻨﻨﺪﻭﻋﻠﯽﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻬﻢﺍﻟﺴّﻼﻡـﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﺔ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺧﯽﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ:ﻣﺤﻞﺩﻓﻦﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪﻗﺒﺮﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺖ«. ﺩﺭﺑﻌﻀﯽﺍﺯﺭﻭﺍﯾﺎﺕﺩﯾﮕﺮﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﮐﺘﺎﺏ»ﮐﺎﻣﻞﺍﻟﺰﯾﺎﺭﺍﺕ«ﺟﻌﻔﺮﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪﻗﻤﯽﻫﻢﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ:»ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩـ(ﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـ)ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭﻭﻻﯾﺖ ﺑﻪﮐﺮﺑﻼﺁﻣﺪﻭﺑﻨﯽﺍﺳﺪﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﻓﺖ،ﭼﻮﻥﮐﻪﻣﯿﺎﻥﺳﺮﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﻥﻫﺎ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼﺷﻨﺎﺧﺖﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺍﻣﺎﻡﺯﯾﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﯾﻦـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـﺍﺯﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮﺩﺑﺮﺍﯼﺩﻓﻦﺷﻬﯿﺪﺍﻥﺧﺒﺮﺩﺍﺩ،ﺁﻥ ﮔﺎﻩﺑﻪﺟﺎﻧﺐﺟﺴﻢﭘﺪﺭﺭﻓﺖ،ﺑﺎﻭﯼ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪﮐﺮﺩﻭﺑﺎﺻﺪﺍﯼﺑﻠﻨﺪﮔﺮﯾﺴﺖ، ﺳﭙﺲﺑﻪﺳﻮﯾﯽﺭﻓﺖﻭﺑﺎﮐﻨﺎﺭﺯﺩﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼﮐﻤﯽﺧﺎﮎﻗﺒﺮﯼﺁﻣﺎﺩﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ،ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﭘﺪﺭﺭﺍﺩﺭﻗﺒﺮﮔﺬﺍﺷﺖﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﺑﺎﻣﻦﮐﺴﯽﻫﺴﺖﮐﻪﻣﺮﺍ ﮐﻤﮏﮐﻨﺪﻭﺑﻌﺪﺍﺯﻫﻤﻮﺍﺭﮐﺮﺩﻥﻗﺒﺮ، ﺭﻭﯼﺁﻥﻧﻮﺷﺖ< :ﻫﺬﺍﻗﺒﺮﺍﻟﺤﺴﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻟّﺬﯼ ﻗﺘﻠﻮﻩ ﻋﻄﺸﺎﻧﺎً ﻏﺮﯾﺒﺎً >؛ﺍﯾﻦﻗﺒﺮﺣﺴﯿﻦﺑﻦﻋﻠﯽﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻨﺪ. ﭘﺲﺍﺯﻓﺮﺍﻏﺖﺍﺯﺩﻓﻦﭘﺪﺭﺑﻪﺳﺮﺍﻍ ﻋﻤﻮﯾﺶﻋﺒﺎﺱ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺭﺍﻧﯿﺰﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺑﻪﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮﺩ.ﺳﭙﺲﺑﻪﺑﻨﯽﺍﺳﺪﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﺗﺎ ﺩﻭﺣﻔﺮﻩﺁﻣﺎﺩﻩﮐﻨﻨﺪ،ﺩﺭﯾﮑﯽﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺑﻨﯽﻫﺎﺷﻢﻭﺩﺭﺩﯾﮕﺮﯼﺳﺎﯾﺮﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺭﺍﺑﻪﺧﺎﮎﺳﭙﺮﺩﻧﺪ،ﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـ ﺍﺳﺖ؛ﺍﻣﺎﻡﺻﺎﺩﻕـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـﺩﺭ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻩﺑﻪﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪﺑﻦﺣﻤّﺎﺩﺑﺼﺮﯼ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﺳﺖ:ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡـﺭﺍﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪﮐﺸﺘﻨﺪ،ﺑﺮﺍﻭ ﻣﯽﮔﺮﯾﺪﮐﺴﯽﮐﻪﺍﻭﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﮐﻨﺪ ﻏﻤﮕﯿﻦﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﮐﻨﺪﺩﻟﺶﻣﯽﺳﻮﺯﺩﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦﺑﻪﻧﻈﺮﻣﯽﺭﺳﺪﮔﻮﺷﻪﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽﺿﺮﯾﺢﻣﻄﻬﺮﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﻣﺤﻞﺩﻓﻦﭘﺴﺮﺑﺰﺭﮒﺍﯾﺸﺎﻥﯾﻌﻨﯽ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ(ﻉ)ﺑﺎﺷﺪﻭﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦﻧﻮﺯﺍﺩﺷﺶﻣﺎﻫﻪﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦ(ﻉ)ﯾﻌﻨﯽﻋﻠﯽﺍﺻﻐﺮ(ﻉ)ﻧﯿﺰ ﺭﻭﯼﺳﯿﻨﻪﭘﯿﮑﺮ ﻣﻄﻬﺮﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺑﺎﺷﺪ.<<<<[ﻟﻄﻔﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ.ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ]>>>>
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﺰﺩﺍ323ﻗﺮﻣﺰ ﺭﻧﮓ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮﺩ.ﺧﻮﺩﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ، ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺭﺍﻧﺪ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺧﻮﺩﺭﻭﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ، ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﻣﺸﮑﯽ ﺗﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ.ﺷﻠﻮﺍﺭﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻮﺩ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﺶ ﻣﺸﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﺍﻧﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.¤¤¤¤¤بقیه ی داستان را در ادامه مطلب بخوانید¤¤¤¤¤
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻼﺱ ﺩﺭﺱ، ﻟﯿﻮﺍﻧﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ.ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ50ﮔﺮﻡ،100ﮔﺮﻡ،150ﮔﺮﻡ. ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺯﻥ ﮐﺮﺩﻥ، ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻭﺯﻧﺶ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ:ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺧﻮﺏ، ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ؟ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖ ﺗﺎﻥ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ.ﺣﺎﻻ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﻯ ﺟﺴﺎﺭﺗﺎً ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖ ﺗﺎﻥ ﺑﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.ﻋﻀﻼﺕ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻠﺞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﮐﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﺧﯿﻠﻰ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺯﻥ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ:ﻧﻪ ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻭﻯ ﻋﻀﻼﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻧﺪ:ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﺩﻗﯿﻘﺎً.ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺗﺎﻥ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﮕﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﻓﻠﺞ ﺗﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﻮﺩ. ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ.ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯾﺪ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻭ ﭼﺎﻟﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﺑﺮﺁﯾﯿﺪ!ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ، ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ.ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
داستان زیبای فال فروش پیشنهاد میکنم از دستش ندید نکات جالبی توی داستان وجود داره نثر روانی هم داره 5دقیقه وقت بذارید وبخونید خوندنش خالی از لطف نیست¤¤¤¤¤برای خواندن این داستان زیبا به ادامه مطلب مراجعه کنید اوقات خوبی داشته باشید لطفا پس از خواندن نظر فراموش نشه با تشکر¤¤¤¤¤
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻨﺪﯾﻦﺳﺎﻝﻣﯽﺷﺪﮐﻪﺗﻮﯼﺍﯾﻦﺷﻬﺮ ﻇﻠﻤﺖﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻧﻪﺁﺩﻡﺟﺪﯾﺪﯼﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﮐﺴﯽﺟﺮﺃﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺎﺵ ﺭﻭﺍﺯﻣﺤﺪﻭﺩﻩﺷﻬﺮﺑﺬﺍﺭﻩﺑﯿﺮﻭﻥ ؛ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯﺗﺮﺱﺩﻧﯿﺎﯼﻏﺮﯾﺒﻪﺑﯿﺮﻭﻥﺍﺯﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ،ﺁﺧﻪﺑﻌﻀﯽﻫﺎﺍﺯﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺸﻮﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺸﺖﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﺍﻭﺿﺎﻉﺑﺪﺗﺮﻩﻭﺍﻭﻧﺠﺎﻫﻢﺟﺰﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭ ﻣﺮﮒﻫﯿﭻﭼﯿﺰﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﻩ.¤¤¤¤¤¤¤¤ادامه داستان را در ادامه مطلب مشاهده فرمایید¤¤¤¤¤¤¤¤
لطفا نظر بدید مرسی
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
داستان زیبا عاشقانه و عاطفی با عنوان یک ساعت ویژه برای خواندن این داستان زیبا به ادامه مطلب سفر کنید در پایان لطفا نظر فراموش نشه با تشکر
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
