ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏﻛﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡﺭﺍﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻡﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺳﭙﺮﻱﺷﺪﻩ ﻋﻤﺮﻡﺭﺍﺑﺮﮒﺑﻪ ﺑﺮﮒﻣﺮﻭﺭﻛﺮﺩﻡ.ﺑﻪ ﻫﺮﺭﻭﺯﻱﻛﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﻛﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵﺩﻭ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱ ﭘﺎﺑﻮﺩ.ﻳﻜﻲ ﻣﺎﻝ ﻣﻦﻭﻳﻜﻲﻣﺎﻝﺧﺪﺍ.ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﻲﺭﻓﺘﻢ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﭙﺮﻱ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺭﺍﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ.ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺑﺪ، ﺯﻳﺒﺎﻳﻴﻬﺎ،ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ،ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﻬﺎ،ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎ،...ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ. ﺍﻣﺎﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺑﻌﻀﻲ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱﭘﺎﺍﺳﺖ.ﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩﻡ، ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺯﻧﺪﮔﻲﺍﻡﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻲﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﺗﻠﺨﻲﻫﺎ،ﺗﺮﺱ ﻫﺎ،ﺩﺭﺩﻫﺎ،ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻲﻫﺎ.ﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺘﻢ» :ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻱﻛﻪﻫﻴﭻﮔﺎﻩﻣﺮﺍﺗﻨﻬﺎﻧﻤﻲ ﮔﺬﺍﺭﻱ.ﻫﻴﭻﻭﻗﺖﻣﺮﺍﺑﻪﺣﺎﻝﺧﻮﺩ ﺭﻫﺎﻧﻤﻲﻛﻨﻲﻭﻣﻦﺑﺎﺍﻳﻦﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢﻛﻪﺯﻧﺪﮔﻲﻛﻨﻢ.ﭼﮕﻮﻧﻪ، ﭼﮕﻮﻧﻪﺩﺭﺍﻳﻦﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲﻣﺮﺍﺑﺎﺭﻧﺞﻫﺎ، ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻱﻫﺎﺗﻨﻬﺎﺭﻫﺎ ﻛﻨﻲ ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ؟« ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪﻣﺮﺍﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩ. ﻟﺒﺨﻨﺪﻱﺯﺩﻭ ﮔﻔﺖ» :ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ!ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪﻫﻤﺮﺍﻫﺖﺧﻮﺍﻫﻢﺑﻮﺩ.ﺩﺭﺷﺐﻭ ﺭﻭﺯ،ﺩﺭﺗﻠﺨﻲﻭﺷﺎﺩﻱ،ﺩﺭﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩﻡ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ،ﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﺭﻫﺎ ﻧﻜﺮﺩﻡ ،ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﺤﻈﻪﺍﻱ،ﺁﻥﺟﺎﻱﭘﺎﻛﻪﺩﺭﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﺨﺖﻣﻲﺑﻴﻨﻲ،ﺟﺎﻱﭘﺎﻱ ﻣﻦﺍﺳﺖ،ﻭﻗﺘﻲﻛﻪﺗﻮﺭﺍﺑﻪﺩﻭﺵ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ«!!! ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﺯﻳﻠﻲ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان کوتاه عاشقانه,

ﺻﺒﺢﻫﺎﻣﺴﯿﺮ ﺛﺎﺑﺘﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢﺁﻧﻘﺪﺭﺩﺭﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢﺗﺎﺗﺎﮐﺴﯽﻣﻮﺭﺩﻋﻼﻗﻪﺍﻡ ﺑﺮﺳﺪ.ﺩﺭﻭﺍﻗﻊﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺍﯾﻦﺗﺎﮐﺴﯽﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ.ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﭘﯿﺮﻭﺩﺭﺷﺖ ﻫﯿﮑﻠﯽﺑﺎﺩﺳﺖﻫﺎﯼﻗﻮﯼﻭﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﻮﺧﺘﻪﻭﭼﺸﻢﻫﺎﯼﻣﺸﮑﯽﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺭﺍ ﺑﺎﺯﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩﻭ ﺑﺎﺁﻧﮑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝﺍﺳﺖﺑﯿﺸﺘﺮﺻﺒﺢﻫﺎﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻣﯽﺷﻮﻡﻓﻘﻂﺳﻪﭼﻬﺎﺭﺑﺎﺭ ﺻﺪﺍﯼﺑﻢﻭﺧﺶﺩﺍﺭﺵﺭﺍﺷﻨﯿﺪﻩﺍﻡ. ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻧﻪﺿﺒﻂﺩﺍﺭﺩ،ﻧﻪﺭﺍﺩﯾﻮﻭ ﺷﺎﯾﺪﻫﻤﯿﻦﺳﮑﻮﺕ،ﺣﻀﻮﺭﺵﺭﺍﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎﻫﺮﺭﻭﺯﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺛﺎﺑﺘﯽﻣﯽﺭﻭﯾﻢ، ﻓﻘﻂﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪﻫﺎﯼﺁﺧﺮﻫﺮﻣﺎﻩ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﻣﺴﯿﺮﻫﻤﯿﺸﮕﯽﻣﺎﻥﺭﺍﻋﻮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.[[[بقیه در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ، ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ، ﺳﭙﺲ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ، ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ)ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ…ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪﺍﺵ(، ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺯ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯼ ﺍﻭﺳﺖ!ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ، ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﮥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻏﺬﺍﯾﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ. ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﺩﻫﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؛ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﻬﯿﻢ ﺷﻮﺩ.ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﻣﺮﺩ ﺳﺎﻻﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ، ﺯﻥ ﺳﻮﭖ ﺭﺍ، ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺱ ﮐﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﯿﻮﻩ ﺭﺍ.ﻫﻤﮥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺮﻭﯾﯽ ﻭ ﺯﻥ ﺭﺍﺣﺖ، ﺩﻟﮕﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ.ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻫﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﮐﺎﭘﺸﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺘﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ، ﻭ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺳﺖﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان تفاوت فرهنگی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﻫﻤﻪ، ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻭﺳﻂ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺿﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ:ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻧﻨﺪﺍﺯ، ﺑﻨﺪﺍﺯ، ﻭﻟﯽ ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟ ﺧﺐ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺳﻢ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ، ﻗﺮﺁﻧﯽ، ﺩﻋﺎﯾﯽ، ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺖ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ.ﺣﯿﻒ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ، ﺍﺩﺍﯼ ﯾﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﺟﻨﺒﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ؟ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﮔﻮﺷﯽ ﺍﻡ ﭘﯽ ﺗﺮﯼ ﭘﻠﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪ.

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان آن طرف خیابان,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﻧﻴﻤﻪﺷﺐﻃﻠﺒﻪﺟﻮﺍﻧﯽﺑﻪﻧﺎﻡﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮﺩﺭﺍﺗﺎﻕﺧﻮﺩﺩﺭﺣﻮﺯﻩﻋﻠﻤﯿﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝﻣﻄﺎﻟﻌﻪﺑﻮﺩﺑﻪﻧﺎﮔﺎﻩﺩﺧﺘﺮﯼ ﻭﺍﺭﺩﺍﺗﺎﻕﺍﻭﺷﺪﺩﺭﺭﺍﺑﺴﺖﻭﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖﺑﻪﻃﻠﺒﻪﺑﯿﭽﺎﺭﻩﺍﺷﺎﺭﻩﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ. ﺩﺧﺘﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻡﭼﻪﺩﺍﺭﯼ؟؟ﻃﻠﺒﻪ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍﮐﻪﺣﺎﺿﺮﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﺁﻭﺭﺩﻭ ﺳﭙﺲﺩﺧﺘﺮﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﺴﺖﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯﺁﻥﻃﺮﻑﭼﻮﻥﺍﯾﻦﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻭﺑﺨﺎﻃﺮﺍﺧﺘﻼﻑﺑﺎﺯﻧﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺍﺯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍﺧﺎﺭﺝﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻟﺬﺍﺷﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﺗﺎﺍﻓﺮﺍﺩﺵﺷﻬﺮﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪﻭﻟﯽﻫﺮﭼﻪﮔﺸﺘﻨﺪﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺻﺒﺢﮐﻪﺩﺧﺘﺮﺍﺯﺍﺗﺎﻕﺧﺎﺭﺝﺷﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺧﺎﻧﻢﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﺑﻪﻧﺰﺩﺷﺎﻩﺑﺮﺩﻧﺪﺷﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽﭘﺮﺳﯿﺪﭼﺮﺍﺷﺐﺑﻪﻣﺎﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺩﯼ ﻭ.... ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺗﻬﺪﯾﺪﮐﺮﺩ ﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﮐﺴﯽﺧﺒﺮﺩﻫﻢﻣﺮﺍﺑﻪ ﺩﺳﺖﺟﻼﺩﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩﺷﺎﻩﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ [[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

صدای در زدن آمد زن در را باز کرد و مردی با چهره خسته اما خندان وارد شد مرد: سلام ، سحر برگشته؟ زن : نه هنوز مدرسه ست.چی شده؟ مرد: براش از شهر اون لباسی رو که قول داده بودم خریدم زن لبخندی از سر رضایت زد و مرد را در آغوش گرفت : حتما خیلی خوشحال میشه مرد که بیقرار دیدن دخترش در لباس نو بود آهسته گفت: خدا هیچ مردی رو شرمنده زن و بچه نکنه، بهش خیلی وقت بود قول داده بودم زن : ایشالا، که همیشه سرت بلند باشه، هوا سرده بریم تو بشینیم تا برات چایی بریزم مرد: ببین سحر چی دوست داره امشب همونو درست کن تا دیگه خیلی خوشحال بشه... زن که مشغول شستن استکان بود پرسید: امروز خبری بود؟ مرد: نه، اما تو راه همش داشتم فکر میکردم آخه بعضی آدمها ماشین هایی سوار میشن که لاستیکاش تمام سرمایه ی من می ارزه زن استکان چایی را به دست مرد داد و گفت : سرمایه ی تو سحره... مرد لبخندی زد که در همین لحظه صدای در بلند شد و کسی مکرر و با ناله فریاد زد: سیداحمد بدو... سید احمد بدو مدرسه آتیش گرفته ... بچه ها سوختن..:'((( یادمون باشه قدر سرمایه های زندگیمون رو بدونیم شاید...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﯾﻚ ﺭﻭﺯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﭘﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻛﺖ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﯿﻮﻩ ﺯﻧﯽ ﻫﺸﺘﺎﺩﻭﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ.ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﯿﻒ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺻﺪ ﺩﻻﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺯﺩﯾﺪ. ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽﻛﺮﺩﻡ.ﯾﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﺨﺮﻡ.ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﻗﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺗﻮ ﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ… ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﺩﻻﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﻮﺩﻭﺷﺶ ﺩﻻﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ… ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺭﺳﯿﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﯼ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻢ.ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺷﺎﻣﯽ‌ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻬﯿﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﯿﻢ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ…ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻻﺭ ﺁﻥ ﻛﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ…!!

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستانک,

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﺧﺮ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﮎ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ۴-۵ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﺮﺝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺍﻭﺭﺩ. ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﮎ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﻠﻮﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮﻭﺯ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺪﻫﺪ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,داستان عاشقانه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ»ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ«ﻭ»ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ »ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ: ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙّﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ.ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺍﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ. ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ. ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻩ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ‹‹. ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ,ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ........ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ"ﺩﻭﯼ"ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ,ﺧﻮﻧﻪ,ﺳﯽ ﺩﺭﺻﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺩﻡ.ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ.[[[[[بقیه این داستان زیبا وخواندنی را در ادامه مطلب بخونید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانکده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ.. ﻣﻦ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﯾﺎ ﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻟﯿﻠﯽ؟ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ!؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ... ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻨﮕﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﻡ... ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻬﺪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪﻡ ﯾﺎ ﺗﻮ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟! ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻧﺸﺪ...ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﻗﺼﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺳﻢ. ﺭﺳﻢ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ.. ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ؟ ﻧﻪ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ... ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﺳﺖ" ​...........................................................................................................

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستان آموزنده,مطالب زیبا,مطالب آموزنده,داستان کوتاه,

ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺴﻌﻮﺩ ، ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﻭ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻨﺪﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻨﺎﻡ Vikkiﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ.ﻛﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﻴﺪﻱ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻇﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺷﺪ.ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻓﻜﺮﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭVikkiﻓﻘﻂ ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ" .ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ، Vikki ﭘﻴﺶ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ، ﻗﻨﺪﺍﻥ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻱ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ، ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟" "ﺧﺐ، ﻣﻦ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ".ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﺪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ" .ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺴﻌﻮﺩ...ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻳﻚ ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ:ﭘﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ Vikkiﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻱ!، ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺪﺍﺭﻱ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺨﺘﺨﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ، ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻗﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﻣﺎﻣﺎﻥ

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 16 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﯽ ﮐﺸﯿﺸﺎﻥ، ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﭘﻮﻝ، ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻣﺮﺩﻡ، ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﺯﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ.ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻔﺖ: -ﻗﯿﻤﺖ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻘﺪﺭﻩ؟ ﮐﺸﯿﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺟﻬﻨﻢ؟! ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ ﺟﻬﻨﻢ. ﮐﺸﯿﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮﯼ ﮔﻔﺖ:۳ ﺳﮑﻪ ﻣﺮﺩ ﻓﻮﺭﯼ ﻣﺒﻠﻎ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻟﻄﻔﺎ ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﮐﺸﯿﺶ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺖ:ﺳﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ: -ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ!ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺳﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﯾﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ. ﺍﺳﻢ ﺍﻥ ﻣﺮﺩ، ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺎﺭﺗﯿﻦ ﻟﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮﺱ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻘﺼﺪ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﯽ بینند ﮐﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻩ.ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪﻩ، ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺭﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺮﺩ ﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻪ" :ﻋﻘﺒﯽ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺷﺮﻓﻦ، ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺷﻌﻮﺭﻥ، ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻫﺎ ﺧﺮﻥ ﻭ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﯽ ﻫﺎ ﮔﺎﻭﻥ"! ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮﺱ ﺷﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ! ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﻣﺮﺩ ﻣﺴﺖ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯼ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻪ:ﻣﺮﺩﮎ!ﺍﮔﺮ ﺟﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﮕﻮ ﮐﯽ ﺧﺮ ﻭ ﮔﺎﻭ ﻭ ﺑﯽ ﺷﻌﻮﺭﻩ! ﻣﺮﺩ ﻣﺴﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﻣﯽ ﮔﻪ: "ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺪﻭﻧﻢ؟ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺗﺮﻣﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻫﻤﻪ ﻗﺎﻃﯽ ﺷﺪﻧﺪ"!

تاریخ: چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻟﺌﻮﻧﺎﺭﺩﻭﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲﻫﻨﮕﺎﻡﻛﺸﻴﺪﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮﻱﺷﺎﻡﺁﺧﺮﺩﭼﺎﺭﻣﺸﻜﻞﺑﺰﺭﮔﻲ ﺷﺪ:ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖﻧﻴﻜﻲﺭﺍﺑﻪﺷﻜﻞ ﻋﻴﺴﻲﻭﺑﺪﻱﺭﺍﺑﻪﺷﻜﻞﻳﻬﻮﺩﺍ،ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥﻣﺴﻴﺢﻛﻪﻫﻨﮕﺎﻡﺷﺎﻡﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖﺑﻪﺍﻭﺧﻴﺎﻧﺖﻛﻨﺪ،ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺮﺩ.ﻛﺎﺭﺭﺍﻧﻴﻤﻪﺗﻤﺎﻡﺭﻫﺎﻛﺮﺩﺗﺎ ﻣﺪﻝﻫﺎﻱ ﺁﺭﻣﺎﻧﻴﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﺭﻭﺯﻱﺩﺭﻳﻚﻣﺮﺍﺳﻢﻫﻤﺴﺮﺍﻳﻲ، ﺗﺼﻮﻳﺮﻛﺎﻣﻞﻣﺴﻴﺢﺭﺍﺩﺭﭼﻬﺮﻩﻳﻜﻲ ﺍﺯﺁﻥﺟﻮﺍﻧﺎﻥﻫﻤﺴﺮﺍﻳﺎﻓﺖ.ﺟﻮﺍﻥﺭﺍ ﺑﻪﻛﺎﺭﮔﺎﻫﺶﺩﻋﻮﺕﻛﺮﺩﻭﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵﺍﺗﻮﺩﻫﺎﻭﻃﺮﺡﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ. ﺳﻪﺳﺎﻝﮔﺬﺷﺖ.ﺗﺎﺑﻠﻮﺷﺎﻡﺁﺧﺮﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻬﻮﺩﺍﻣﺪﻝﻣﻨﺎﺳﺒﻲﭘﻴﺪﺍﻧﻜﺮﺩﻩﺑﻮﺩ. ﻛﺎﺭﺩﻳﻨﺎﻝﻣﺴﺌﻮﻝﻛﻠﻴﺴﺎﻛﻢﻛﻢﺑﻪﺍﻭ ﻓﺸﺎﺭﻣﻲﺁﻭﺭﺩﻛﻪﻧﻘﺎﺷﻲﺩﻳﻮﺍﺭﻱﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ. ﻧﻘﺎﺵﭘﺲﺍﺯﺭﻭﺯﻫﺎﺟﺴﺘﺠﻮ،ﺟﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪﻭﮊﻧﺪﻩﭘﻮﺵﻭﻣﺴﺘﻲﺭﺍﺩﺭ ﺟﻮﻱﺁﺑﻲﻳﺎﻓﺖ.ﺑﻪﺯﺣﻤﺖﺍﺯ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻧﺶﺧﻮﺍﺳﺖﺍﻭﺭﺍﺗﺎﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ،ﭼﻮﻥﺩﻳﮕﺮﻓﺮﺻﺘﻲﺑﺮﺍﻱ ﻃﺮﺡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﮔﺪﺍﺭﺍﻛﻪﺩﺭﺳﺖﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻴﺪﭼﻪﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ،ﺑﻪﻛﻠﻴﺴﺎ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ:ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻪﺍﺵﺩﺍﺷﺘﻨﺪﻭﺩﺭﻫﻤﺎﻥﻭﺿﻊ، ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲﺍﺯﺧﻄﻮﻁﺑﻲﺗﻘﻮﺍﻳﻲ،ﮔﻨﺎﻩﻭ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻲﻛﻪﺑﻪﺧﻮﺑﻲﺑﺮﺁﻥﭼﻬﺮﻩ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﺴﺨﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩ. ﻭﻗﺘﻲﻛﺎﺭﺵﺗﻤﺎﻡﺷﺪ،ﮔﺪﺍ،ﻛﻪﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺘﻲﻛﻤﻲﺍﺯﺳﺮﺵﭘﺮﻳﺪﻩﺑﻮﺩ، ﭼﺸﻢﻫﺎﻳﺶﺭﺍﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻭﻧﻘﺎﺷﻲﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶﺭﺍﺩﻳﺪﻭﺑﺎﺁﻣﻴﺰﻩﺍﻱﺍﺯﺷﮕﻔﺘﻲ ﻭﺍﻧﺪﻭﻩﮔﻔﺖ:»ﻣﻦﺍﻳﻦﺗﺎﺑﻠﻮﺭﺍﻗﺒﻸ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ«! ﺩﺍﻭﻳﻨﭽﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ:»ﻛﻲ؟« ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ.ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﻤﺴﺮﺍﻳﻲ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﻲﺧﻮﺍﻧﺪﻡ، ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭘﺮ ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﺪﻝ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﭼﻬﺮﻩ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻮﻡ«!!!!

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭘﺪﺭﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻣﻲﺧﻮﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺶﻣﺪﺍﻡﻣﺰﺍﺣﻤﺶﻣﻲ ﺷﺪ.ﺣﻮﺻﻠﻪﻱﭘﺪﺭﺳﺮﺭﻓﺖﻭﺻﻔﺤﻪ ﺍﻱﺍﺯﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﺭﺍﻛﻪﻧﻘﺸﻪﻱﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺶﻣﻲﺩﺍﺩ-ﺟﺪﺍﻭﻗﻄﻌﻪﻗﻄﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺍﺩ. ﺑﻴﺎ!ﻛﺎﺭﻱﺑﺮﺍﻳﺖﺩﺍﺭﻡ.ﻳﻚﻧﻘﺸﻪﻱ ﺩﻧﻴﺎﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ.ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﺁﻥ ﺭﺍﺩﻗﻴﻘﺎﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﻛﻪﻫﺴﺖ ﺑﭽﻴﻨﻲ ؟ ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺳﺮﺍﻍﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﺍﺵﺭﻓﺖ.ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖﭘﺴﺮﺵﺗﻤﺎﻡﺭﻭﺯﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎﻳﻚﺭﺑﻊﺳﺎﻋﺖﺑﻌﺪ ﭘﺴﺮﻙ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ ﻱ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ. ﭘﺪﺭﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﻴﺪ":ﻣﺎﺩﺭﺕﺑﻪﺗﻮ ﺟﻐﺮﺍﻓﻲ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ؟" ﭘﺴﺮﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ":ﺟﻐﺮﺍﻓﻲﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟" ﭘﺪﺭﭘﺮﺳﻴﺪ":ﭘﺲﭼﮕﻮﻧﻪﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲﺍﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﭽﻴﻨﻲ؟" ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ":ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﭘﺸﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮﻱ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺁﺩﻡ ﺑﻮﺩ.ﻭﻗﺘﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺁﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻢ".

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﺍﺑﺮﺕﺩﺍﯾﻨﺲﺯﻭ-ﻗﻬﺮﻣﺎﻥﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭﺭﺯﺵﮔﻠﻒﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦﺯﻣﺎﻧﯽﺩﺭﯾﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪﻣﻮﻓﻖﺷﺪﻣﺒﻠﻎﺯﯾﺎﺩﯼﭘﻮﻝ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺯﻧﯽﺑﺴﻮﯼﺍﻭﺩﻭﯾﺪﻭﺑﺎﺗﻀﺮﻉﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﺍﺯﺍﻭﺧﻮﺍﺳﺖﺗﺎﭘﻮﻟﯽﺑﻪﺍﻭﺑﺪﻫﺪﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪﮐﻮﺩﮎﺑﯿﻤﺎﺭﺵﺭﺍﺍﺯﻣﺮﮒ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ.ﺯﻥﮔﻔﺖﮐﻪﻫﯿﭻﭘﻮﻟﯽﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖﻫﺰﯾﻨﻪﺩﺭﻣﺎﻥﻧﺪﺍﺭﺩﻭﺍﮔﺮ ﺭﺍﺑﺮﺕﺑﻪﺍﻭﮐﻤﮏﻧﮑﻨﺪﮐﻮﺩﮐﺶ ﺍﺯﺩﺳﺖﺧﻮﺍﻫﺪﺭﻓﺖ.ﻗﻬﺮﻣﺎﻥﮔﻠﻒ ﺩﺭﻧﮓ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺩﺍﺩ. ﻫﻔﺘﻪﺑﻌﺪﯾﮑﯽﺍﺯﻣﻘﺎﻣﺎﺕﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﻠﻒﺑﻪﺭﺍﺑﺮﺕﮔﻔﺖ:ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺡﺧﺒﺮ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﻡ! ﺁﻥﺯﻥﺍﺻﻼًﺑﭽﻪﻣﺮﯾﻀﯽﻧﺪﺍﺷﺘﻪﮐﻪ ﻫﯿﭻ،ﺣﺘﯽﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﻢﻧﮑﺮﺩﻩ.ﺍﻭﻥﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻠﮏ ﺯﺩﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ! ﺭﺍﺑﺮﺕ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ" :ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ!ﭘﺲ ﻫﯿﭻ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﻮﺩﻩ!ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﻟﯿﻪ

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻱﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖﺑﻪﻗﻠﻪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼﺻﻌﻮﺩﻛﻨﺪ.ﭘﺲﺍﺯﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦﻭﺁﻣﺎﺩﮔﻲ،ﺳﻔﺮﺵﺭﺍﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ.ﺑﻪﺻﻌﻮﺩﺵﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﺗﺎﺍﻳﻦﻛﻪ ﻫﻮﺍﻛﺎﻣﻼﺗﺎﺭﻳﻚﺷﺪ.ﺑﻪﺟﺰﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﻴﭻﭼﻴﺰﺩﻳﺪﻩﻧﻤﻲﺷﺪ.ﺳﻴﺎﻫﻲﺷﺐ ﻫﻤﻪﺟﺎﺭﺍﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻭﻣﺮﺩ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖﭼﻴﺰﻱﺑﺒﻴﻨﺪﺣﺘﻲﻣﺎﻩﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎﭘﺸﺖﺍﻧﺒﻮﻫﻲﺍﺯﺍﺑﺮﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖﺑﺎﻻ ﻣﻲﺭﻓﺖ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪﻓﺘﺢﻗﻠﻪﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﭘﺎﻳﺶﻟﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﺑﺎﺳﺮﻋﺖﻫﺮﭼﻪﺗﻤﺎﻡﺗﺮﺳﻘﻮﻁ ﻛﺮﺩ.ﺳﻘﻮﻁﻫﻤﭽﻨﺎﻥﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺷﺖﻭ ﺍﻭﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯﻫﺮﺍﺱ، ﺗﻤﺎﻣﻲﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏﻭﺑﺪﺯﻧﺪﮔﻲﺍﺵ ﺭﺍﺑﻪﻳﺎﺩﻣﻲﺁﻭﺭﺩ.ﺩﺍﺷﺖﻓﻜﺮﻣﻲﻛﺮﺩ ﭼﻘﺪﺭﺑﻪﻣﺮﮒﻧﺰﺩﻳﻚﺷﺪﻩﺍﺳﺖﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪﺧﻮﺭﺩﻩﺑﻮﺩﺑﻴﻦﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽﺩﺭﺷﻴﺐﮐﻮﻩﮔﻴﺮﮐﺮﺩﻭﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯﺳﻘﻮﻁﻛﺎﻣﻠﺶﺷﺪ.ﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦﺳﻜﻮﺕ،ﮐﻪﻫﻴﭻﺍﻣﻴﺪﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖﺍﺯﺗﻪ ﺩﻝﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ:ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻦ! ﻧﺪﺍﻳﻲﺍﺯﺩﻝﺁﺳﻤﺎﻥﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩﺍﺯﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲ؟ !ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺑﺪﻩ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ- ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻱ؟ .ﺁﺭﻱ.ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻡ- .ﭘﺲﺁﻥﻃﻨﺎﺏﺩﻭﺭﻛﻤﺮﺕﺭﺍﭘﺎﺭﻩﻛﻦ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﻭﺣﺸﺖﻛﺮﺩ.ﭘﺎﺭﻩﺷﺪﻥ ﻃﻨﺎﺏﻳﻌﻨﻲﺳﻘﻮﻁﺑﻲﺗﺮﺩﻳﺪﺍﺯﻓﺮﺍﺯ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ. ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺁﻳﺎﺑﻪﮔﻔﺘﻪﻣﻦﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻱ؟ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍﻳﺎﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻢ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ ﻛﻮﻫﻨﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻃﻨﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ...

تاریخ: یک شنبه 12 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺍﻋﻀﺎﯼ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺳﺮﺥ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻦ:ﺁﯾﺎ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺍﺳﺖ؟ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺑﺮﯾﺪ ﻫﯿﺰﻡ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺁﻗﺎ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﻪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎﺩ؛ ﭘﺲ ﺭﯾﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯿﺪﻩ ﮐﻪ... ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﯿﺰﻡ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ، ﺭﯾﯿﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻧﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﻫﯿﺰﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺻﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ:ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﻪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﮕﻢ؛ ﺳﺮﺩﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ! ﺭﯾﯿﺲ:ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯿﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ:ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﭘﻮﺳﺖ ﻫﺎ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺩﺍﺭﻥ ﻫﯿﺰﻡ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ!

تاریخ: جمعه 10 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﮎ ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ.ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﮐﻔﺶ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.... -ﺁﻫﺎﯼ، ﺁﻗﺎ ﭘﺴﺮ! ﭘﺴﺮﮎ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻓﺖ. ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮﻕ ﻣﯽﺯﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻢ، ﮐﻔﺶﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﺍﻭ ﺩﺍﺩ.ﭘﺴﺮﮎﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ: -ﺷﻤﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ -ﻧﻪ ﭘﺴﺮﻡ، ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ! -ﺁﻫﺎ، ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺩﺍﺭﯾﺪ

تاریخ: پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺒﻮﺱ ﺯﻥ:ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﻣﺮﺩ:ﻫﯿﭽﯽ)ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺷﻪ ﻭ ﺑﺮﻩ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ( ﺯﻥ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺭﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ:ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻫﺴﺖ.ﺑﮕﻮ! ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻪ.... ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺯﻥ ﺍﻣﺎ"ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ"ﻣﺮﺩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻪ:ﺭﺍﺳﺘﺸﻮ ﺑﮕﻮ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻫﺴﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﻥ ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻥ ﺍﺳﺘﺨﺮ.ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻩ ﺯﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ:ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺟﺪﺍ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻗﻮﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﺑﺬﺍﺭﻡ! ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻪ "ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ" ............................................................................... ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﺯﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺒﻮﺳﻪ ﻣﺮﺩ:ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﺯﻥ:ﻫﯿﭽﯽ)ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻧﺎﺯﺷﻮ ﺑﮑﺸﻪ( ﻣﺮﺩ ﺣﺮﻑ ﺯﻥ ﺭﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻩ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺵ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻪ ﺩﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻩ ﻣﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ"ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ"ﺯﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻪ. ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺮﺩ ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻥ ﺍﺳﺘﺨﺮ.ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ )ﺯﻥ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪﻣﺮﺩ ﻧﺮﻩ( ﻣﺮﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ:ﺍﻻﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ! ﺯﻥ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻪ "ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ" ............................................................................. ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﻥ ﻭﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ....

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ.ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﭘﯿﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﻧﺪﮎ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰﺩﺍﺩ. ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﺳﺮﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﭘﯿﺮ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ....: ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﻣﻰﺭﻭﻡ ﻭ ﻣﻰﮔﻮﯾﻢ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ. ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﻭﻋﺪﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺟﺴﺪ ﺳﺮﻣﺎﺯﺩﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﻗﺼﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺧﻄﻰ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﻢ ﺳﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻡ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ!

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﻭﺯﯼ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻠﻒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﭘﺶ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﭖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﻪ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﯽ ﺳﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺯﻥ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﮔﻔﺖ" :ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ"ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ ﻫﺴﺖ؛ ﻫﺮ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺷﻮﻫﺮﺕ10ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ....: ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ! ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺁﺭﺯﻭﯾﺶ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﻮﺩ! ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺟﺬﺍﺑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﺬﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ؟ ﺯﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ! ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺟﯽ ﻣﺠﯽ.......ﻭ ﺍﻭ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ! ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ، ﺯﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ! ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ10ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ!ﭼﻮﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺎﻝ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ... ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺟﯽ ﻣﺠﯽ.......ﻭ ﺍﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺯﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ! ﺳﭙﺲ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺳﻮﻡ ﺯﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﮑﺘﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﺧﻔﯿﻒ ﺑﮕﯿﺮﻡ.....

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﯼ ﺭﯾﺎﺿﯿﺪﺍﻥﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ. ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ....: ﺍﮔﺮ ﺯﻥ ﯾﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ1= ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﯾﮏ ﺻﻔﺮ ﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ....10= ﺍﮔﺮ ﭘﻮﻝ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﻭﺗﺎ ﺻﻔﺮ ﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ100= ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻧﺼﺐ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺻﻔﺮﺟﻠﻮﯼ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ1000= ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻋﺪﺩ ﯾﮏ ﺭﻓﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺻﻔﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺴﺖ ، ﭘﺲ ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

زﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ! ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ؟ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯾﻢ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺪﺭﮎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ، ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯾﺪ ؟! ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ... ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ! ... ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﺳﺖ! ﺩﻭﻡ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺎ ﺭﻭﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﯾﺴﺖ! ﺳﻮﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ،ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ، ﻣﺎ ﻏﻤﮕﯿﻨﯿﻢ! ﭘﻨﺠﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯﻣﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮﺍﺯﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ! ﺷﺸﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﯿﮑﯽ، ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺍﯼ، ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ، ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ! ﻫﻔﺘﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻨﺪ، ﻣﺎ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﻨﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ! .. ﻫﺸﺘﻢ،... ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ، ﺑﺮﻭﯾﺪ، ﺑﺮﻭﯾﺪ،.. ﻓﻘﻂ ﺑﺮﻭﯾﺪ! ...

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﮐﻮﭼﮏ، ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺩﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺣﺘﻤﺎً ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﯿﺰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﺍﺩ، ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ!ﺍﻭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺱ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺒﻬﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ". ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﻔﺖ: "ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ". ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: "ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ، ﺩﺍﮔﻼﺱ؟" ﺩﺍﮔﻼﺱ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ، ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: "ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ، ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ". ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﺷﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﮑﺸﺪ

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:,

ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﯾﺮ ﻭﻗﺘﻪ، ﻣﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ." ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻬﯿﻪ ﺳﺎﻧﺪﻭﯾﭻ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﻓﺮﺩﺍ ﺷﺪ، ﺳﭙﺲ ﻇﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﯾﺰﺭ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ، ﺷﮑﺮﭘﺎﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﮐﺮﺩ، ﻇﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﯿﻨﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮐﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺯ ﺁﺏ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﺜﯿﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﺸﻮﯾﯽ ﺭﯾﺨﺖ، ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯽ ﺭﺍ ﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﮐﻤﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺧﺖ.ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﺳﺮﺟﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﯼ ﻣﯿﺰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﺍﺩ، ﺳﻄﻞ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﻮﻟﻪ ﺧﯿﺴﯽ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺑﻨﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.ﺑﻌﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺧﻤﯿﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﺸﯿﺪ، ﮐﺶ ﻭ ﻗﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺷﺖ، ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺑﻌﺪ ﮐﺎﺭﺕ ﺗﺒﺮﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﮐﺘﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﺁﺩﺭﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺗﻤﺒﺮ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ؛ ﻣﺎﯾﺤﺘﺎﺝ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﮐﯿﻒ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ.ﺳﭙﺲ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍﻣﺴﻮﺍﮎ ﺯﺩ. ﺑﺎﺑﺎﮔﻔﺖ" :ﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﯼ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ" ﻭ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ" :ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺮﻡ". ﺳﭙﺲ ﭼﺮﺍﻍ ﺣﯿﺎﻁ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺯﺩ، ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻮﺏ ﺭﺧﺘﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ، ﺟﻮﺭﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﮐﺜﯿﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﮑﺎﻟﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮔﭙﯽ ﺯﺩ، ﺳﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺢ ﮐﻮﮎ ﮐﺮﺩ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺷﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩ، ﺟﺎ ﮐﻔﺸﯽ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺶ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ، ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ.ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ"ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ!

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ!ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ.ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ.ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ، ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ، ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ.ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ.ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...!ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,

ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘـﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿـﺎ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺷـﺮﻭﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺨﻨـﺎﻥ ﺯﺷﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭﺵ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﺮﺩﯼ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺑﮑﻮﺏ. ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ، ﭘﺴﺮﮎ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻮﺑﯿﺪ.ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻓﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﺯﺍﺭﺩ ، ﮐﻢ ﮐﻨﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﯿﺨﻬﺎﯼ ﮐﻮﺑﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﺪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ. ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﭘﯿﺶ ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ! ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﭘﺪﺭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺁﻓﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮﻡ!ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺭﺍﺧﻬﺎﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ. ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻧﺠﺎﻧﯽ، ﺁﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻓﺮﻭ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﯼ، ﺍﻣﺎ ﻫـﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑـﺎﺭ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫـﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﺧﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﮐﻨﺪ

تاریخ: چهار شنبه 1 آذر 1391برچسب:,

ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻞ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻮﺍﺭﯼﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥﻋﯿﺪﯼﺍﺯﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ.ﺷﺐﻋﯿﺪﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪﭘﻞﺍﺯﺍﺩﺍﺭﻩﺍﺵﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻣﺪﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪﺷﯿﻄﺎﻧﯽﺷﺪﮐﻪﺩﻭﺭﻭﺑﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦﻧﻮﻭﺑﺮﺍﻗﺶﻗﺪﻡﻣﯽﺯﺩﻭﺁﻥ ﺭﺍﺗﺤﺴﯿﻦﻣﯽﮐﺮﺩ.ﭘﻞﻧﺰﺩﯾﮏﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪﺭﺳﯿﺪﭘﺴﺮﭘﺮﺳﯿﺪ:"ﺍﯾﻦﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺎﻝ ﺷﻤﺎﺳﺖ ، ﺁﻗﺎ؟"¤¤¤بقیه در ادامه مطلب¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 1 آذر 1391برچسب:,

ﭼﺮﺍﺑﺮﺧﻼﻑﺿﺮﯾﺢﻭﻣﺮﻗﺪﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ؛ﺿﺮﯾﺢﻣﺮﻗﺪﻣﻄﻬﺮﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ (ﻉ)ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺍﯾﻦﺑﺎﺭﻩﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎﯼﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻣﺎﻣﺠﻤﻮﻉﺍﯾﻦﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎ ﻭﺁﻥﭼﻪﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﺑﻪﻣﻨﻄﻖﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ،ﺁﻥﭼﯿﺰﯼﺍﺳﺖﮐﻪﺷﯿﺦ ﻣﻔﯿﺪ(ﺭﻩ)ﺩﺭﮐﺘﺎﺏ»ﺍﻻﺭﺷﺎﺩﺍﺕ«ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺎﻡ ۱۷ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼﺑﻨﯽﻫﺎﺷﻢﺩﺭﺭﻭﺯﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺭﺍ ﺫﮐﺮﮐﺮﺩﻩﻭﻧﻮﺷﺘﻪﺍﺳﺖ»:ﺁﻧﺎﻥﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎﯼﺁﻥﺣﻀﺮﺕﺩﺭﯾﮏﻗﺒﺮﮔﻮﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒﺩﻓﻦﺷﺪﻧﺪﻭﻫﯿﭻﺍﺛﺮﯼﺍﺯﻗﺒﺮ ﺁﻧﺎﻥﻧﯿﺴﺖﻭﻓﻘﻂﺯﺍﺋﺮﺍﻥﺑﺎﺍﺷﺎﺭﻩﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﭘﺎﯼﺍﻣﺎﻡ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـﺁﻧﺎﻥﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﻣﯽﮐﻨﻨﺪﻭﻋﻠﯽﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻬﻢﺍﻟﺴّﻼﻡـﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﺔ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺧﯽﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ:ﻣﺤﻞﺩﻓﻦﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪﻗﺒﺮﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺖ«. ﺩﺭﺑﻌﻀﯽﺍﺯﺭﻭﺍﯾﺎﺕﺩﯾﮕﺮﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﮐﺘﺎﺏ»ﮐﺎﻣﻞﺍﻟﺰﯾﺎﺭﺍﺕ«ﺟﻌﻔﺮﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪﻗﻤﯽﻫﻢﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ:»ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩـ(ﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـ)ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭﻭﻻﯾﺖ ﺑﻪﮐﺮﺑﻼﺁﻣﺪﻭﺑﻨﯽﺍﺳﺪﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﻓﺖ،ﭼﻮﻥﮐﻪﻣﯿﺎﻥﺳﺮﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﻥﻫﺎ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼﺷﻨﺎﺧﺖﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،ﺍﻣﺎﻡﺯﯾﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﯾﻦـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـﺍﺯﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮﺩﺑﺮﺍﯼﺩﻓﻦﺷﻬﯿﺪﺍﻥﺧﺒﺮﺩﺍﺩ،ﺁﻥ ﮔﺎﻩﺑﻪﺟﺎﻧﺐﺟﺴﻢﭘﺪﺭﺭﻓﺖ،ﺑﺎﻭﯼ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪﮐﺮﺩﻭﺑﺎﺻﺪﺍﯼﺑﻠﻨﺪﮔﺮﯾﺴﺖ، ﺳﭙﺲﺑﻪﺳﻮﯾﯽﺭﻓﺖﻭﺑﺎﮐﻨﺎﺭﺯﺩﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼﮐﻤﯽﺧﺎﮎﻗﺒﺮﯼﺁﻣﺎﺩﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ،ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﭘﺪﺭﺭﺍﺩﺭﻗﺒﺮﮔﺬﺍﺷﺖﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﺑﺎﻣﻦﮐﺴﯽﻫﺴﺖﮐﻪﻣﺮﺍ ﮐﻤﮏﮐﻨﺪﻭﺑﻌﺪﺍﺯﻫﻤﻮﺍﺭﮐﺮﺩﻥﻗﺒﺮ، ﺭﻭﯼﺁﻥﻧﻮﺷﺖ< :ﻫﺬﺍﻗﺒﺮﺍﻟﺤﺴﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻟّﺬﯼ ﻗﺘﻠﻮﻩ ﻋﻄﺸﺎﻧﺎً ﻏﺮﯾﺒﺎً >؛ﺍﯾﻦﻗﺒﺮﺣﺴﯿﻦﺑﻦﻋﻠﯽﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻨﺪ. ﭘﺲﺍﺯﻓﺮﺍﻏﺖﺍﺯﺩﻓﻦﭘﺪﺭﺑﻪﺳﺮﺍﻍ ﻋﻤﻮﯾﺶﻋﺒﺎﺱ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺭﺍﻧﯿﺰﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺑﻪﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮﺩ.ﺳﭙﺲﺑﻪﺑﻨﯽﺍﺳﺪﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﺗﺎ ﺩﻭﺣﻔﺮﻩﺁﻣﺎﺩﻩﮐﻨﻨﺪ،ﺩﺭﯾﮑﯽﺍﺯﺁﻧﻬﺎ ﺑﻨﯽﻫﺎﺷﻢﻭﺩﺭﺩﯾﮕﺮﯼﺳﺎﯾﺮﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺭﺍﺑﻪﺧﺎﮎﺳﭙﺮﺩﻧﺪ،ﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ـ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ـ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـ ﺍﺳﺖ؛ﺍﻣﺎﻡﺻﺎﺩﻕـﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴّﻼﻡـﺩﺭ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻩﺑﻪﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪﺑﻦﺣﻤّﺎﺩﺑﺼﺮﯼ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﺳﺖ:ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦـﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡـﺭﺍﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪﮐﺸﺘﻨﺪ،ﺑﺮﺍﻭ ﻣﯽﮔﺮﯾﺪﮐﺴﯽﮐﻪﺍﻭﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﮐﻨﺪ ﻏﻤﮕﯿﻦﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭﺭﺍﺯﯾﺎﺭﺕﮐﻨﺪﺩﻟﺶﻣﯽﺳﻮﺯﺩﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦﺑﻪﻧﻈﺮﻣﯽﺭﺳﺪﮔﻮﺷﻪﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽﺿﺮﯾﺢﻣﻄﻬﺮﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﻣﺤﻞﺩﻓﻦﭘﺴﺮﺑﺰﺭﮒﺍﯾﺸﺎﻥﯾﻌﻨﯽ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ(ﻉ)ﺑﺎﺷﺪﻭﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦﻧﻮﺯﺍﺩﺷﺶﻣﺎﻫﻪﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦ(ﻉ)ﯾﻌﻨﯽﻋﻠﯽﺍﺻﻐﺮ(ﻉ)ﻧﯿﺰ ﺭﻭﯼﺳﯿﻨﻪﭘﯿﮑﺮ ﻣﻄﻬﺮﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺑﺎﺷﺪ.<<<<[ﻟﻄﻔﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ.ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ]>>>>

تاریخ: سه شنبه 30 آبان 1391برچسب:,

ﻣﺰﺩﺍ323ﻗﺮﻣﺰ ﺭﻧﮓ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮﺩ.ﺧﻮﺩﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ، ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺭﺍﻧﺪ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺧﻮﺩﺭﻭﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ، ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﻣﺸﮑﯽ ﺗﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ.ﺷﻠﻮﺍﺭﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻮﺩ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﺶ ﻣﺸﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﺍﻧﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.¤¤¤¤¤بقیه ی داستان را در ادامه مطلب بخوانید¤¤¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 26 آبان 1391برچسب:,

ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻼﺱ ﺩﺭﺱ، ﻟﯿﻮﺍﻧﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ.ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ50ﮔﺮﻡ،100ﮔﺮﻡ،150ﮔﺮﻡ. ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺯﻥ ﮐﺮﺩﻥ، ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻭﺯﻧﺶ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ:ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺧﻮﺏ، ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ؟ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖ ﺗﺎﻥ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ.ﺣﺎﻻ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﻯ ﺟﺴﺎﺭﺗﺎً ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖ ﺗﺎﻥ ﺑﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.ﻋﻀﻼﺕ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻠﺞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﮐﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﺧﯿﻠﻰ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺯﻥ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ:ﻧﻪ ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻭﻯ ﻋﻀﻼﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻧﺪ:ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﺩﻗﯿﻘﺎً.ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺗﺎﻥ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ.ﺍﮔﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﮕﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﻓﻠﺞ ﺗﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﻮﺩ. ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ.ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯾﺪ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻭ ﭼﺎﻟﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﺑﺮﺁﯾﯿﺪ!ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ، ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ.ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ!

تاریخ: جمعه 26 آبان 1391برچسب:,

داستان زیبای فال فروش پیشنهاد میکنم از دستش ندید نکات جالبی توی داستان وجود داره نثر روانی هم داره 5دقیقه وقت بذارید وبخونید خوندنش خالی از لطف نیست¤¤¤¤¤برای خواندن این داستان زیبا به ادامه مطلب مراجعه کنید اوقات خوبی داشته باشید لطفا پس از خواندن نظر فراموش نشه با تشکر¤¤¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 26 آبان 1391برچسب:,

ﭼﻨﺪﯾﻦﺳﺎﻝﻣﯽﺷﺪﮐﻪﺗﻮﯼﺍﯾﻦﺷﻬﺮ ﻇﻠﻤﺖﮔﺮﻓﺘﻪ،ﻧﻪﺁﺩﻡﺟﺪﯾﺪﯼﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﮐﺴﯽﺟﺮﺃﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺎﺵ ﺭﻭﺍﺯﻣﺤﺪﻭﺩﻩﺷﻬﺮﺑﺬﺍﺭﻩﺑﯿﺮﻭﻥ ؛ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯﺗﺮﺱﺩﻧﯿﺎﯼﻏﺮﯾﺒﻪﺑﯿﺮﻭﻥﺍﺯﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ،ﺁﺧﻪﺑﻌﻀﯽﻫﺎﺍﺯﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺸﻮﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪﭘﺸﺖﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﺍﻭﺿﺎﻉﺑﺪﺗﺮﻩﻭﺍﻭﻧﺠﺎﻫﻢﺟﺰﺗﺎﺭﯾﮑﯽﻭ ﻣﺮﮒﻫﯿﭻﭼﯿﺰﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺭﻩ.¤¤¤¤¤¤¤¤ادامه داستان را در ادامه مطلب مشاهده فرمایید¤¤¤¤¤¤¤¤ لطفا نظر بدید مرسی

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 25 آبان 1391برچسب:,

داستان زیبا عاشقانه و عاطفی با عنوان یک ساعت ویژه برای خواندن این داستان زیبا به ادامه مطلب سفر کنید در پایان لطفا نظر فراموش نشه با تشکر

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 19 آبان 1391برچسب:,